Τρίτη 24 Σεπτεμβρίου 2013

Πιγκουίνος: Ταξίδι στην ιστορία της Σκωτίας

Posted by ΚΙΝΗΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΤΩ Τρίτη, Σεπτεμβρίου 24, 2013


Σήμερα απεφάσισα να σε πάρω μακριά. Σε ένα μέρος που λατρεύω. Για τη φυσική ομορφιά του, για την ησυχία του, για τη δύναμη των αισθήσεων που μου ξυπνάει. Θα'ρθεις να περπατήσουμε μαζί;...



Βρισκόμαστε στο Crail, ένα μικρό ψαροχώρι της Σκωτίας. Ναι ντε, παραθαλάσσια. Βορειοανατολικά του Εδιμβούργου, μερικά χιλιόμετρα όξω από το Σεντ Άντριους. Και με θέα τη Βόρεια Θάλασσα.



Αυτός εδώ ο περίπατος, περιμετρικά της ακτής, με βοηθά ν'αδειάσω το μυαλό μου από τις σκέψεις. Το μονοπάτι περνάει δίπλα από υγρές πέτρες, ποτισμένες με την παγωμένη αλμύρα της θάλασσας. Μιας θάλασσας απόλυτης. Πέρα από τους ορίζοντές της, εκατοντάδες ναυτικά μίλια μακριά είναι η Δανία και η Νορβηγία.


Και ξοπίσω μου, στους καταπράσινους λόφους, βρίσκονται γαντσωμένα τα σπίτια του οικισμού. Που αγναντεύουνε μαζί μου, τη θέα.


Έλα να κάτσουμε σε αυτό το παγκάκι, έχω να σου πω μία ιστορία. Στις 10 Ιουνίου του 1538, κατέφθασε σε ετούτη την ακτή, ένας μικρός στόλος προερχόμενος από τη Γαλλία. Μετέφερε Σκώτους άρχοντες, προικιά και μία βασίλισσα που για πρώτη φορά έφθανε στο βασίλειό της. Τη Μαρία του Γκιζ. Το Μαράκι είχε γεννηθεί στη Λορένη και στις φλέβες της έτρεχε αίμα αριστοκρατικό. Επειδής εκείνας τας εποχάς ήταν περιζήτητες κάτι τέτοιες νύφες, την καπάρωσε νωρίς ο Λουδοβίκος της Ορλεάνης (ένας δούκας, πολύ συμπαθητικός), την επαντρεύτηκε το 1534 και μαζί του απέκτησε δύο παιδιά.


Όμως ο Λουδοβίκος δεν της εφτούρησε και λίγο πριν γεννηθεί το δεύτερο παιδί της, η Μαρία έμεινε χήρα. Στα εικοσιένα της! Την ίδια όμως περίοδο, είχε χηρέψει και ο βασιλιάς της Σκωτίας, Ιάκωβος ο Πέμπτος. Ο οποίος την είχε δει μια φορά πριν χρόνια και του είχε γυαλίσει. Και επειδής, έπαιζε το σενάριο "Σκωτία-Γαλλία, συμμαχία" (χελόου, εναντίον της Αγγλίας), της έστειλε επιστολή (ναι, δεν έπιανε το skype) για να τη ζητήσει σε γάμο. Έντρομος ο βασιλιάς της Αγγλίας, Ερρίκος ο Όγδοος, έσπευσε να της αντιπροτείνει γάμο μαζί του. Αλλά επειδής ο Ερρίκος είχε πολύ κακό κάρμα σε ό,τι αφορούσε το γάμο (ναι, είναι αυτός που ξεπάστρεφε τις νύφες), το Μαράκι -που για πολλά μπορείς να το κατηγορήσεις, αλλά βλήμα δεν ήτανε- αποδέχθηκε την πρόταση του Ιακώβου. Κι ετελέσθηκε ο γάμος στην Παναγία των Παρισίων περικαλώ -όχι που θα κάμαμε τσιγκουνιές- με παπά και με κουμπάρο και τη Μαρία νυφούλα. Όμως στις φωτογραφίες, γαμπρό δεν θα δεις. Ο Ιάκωβος παντρεύτηκε δια αντιπροσώπου. Έστειλε έναν δούκα για τα φορμάλιτις, τα "I do" και τις υπογραφές και με εντολή μετά το γάμο να του φέρει τη νύφη.


Κι έτσι, στις 10 Ιουνίου, σε αυτό ακριβώς το σημείο, ο Ιάκωβος με τους αυλικούς του περίμενε το στόλο που θα του έφερνε εκείνη. Και ήλθε. Όμορφη, καλοζωισμένη, με τα παρλεβού φρανσέ της και τη γαλλική φινέτσα της. Στη συνέχεια την οδήγησε στο γειτονικό Σεντ Άντριους, στο Αβαείο του οποίο τελέσθηκε δεύτερος γάμος -αυτή τη φορά και με το γαμπρό παρόντα. Για να σου λύσω και την περιέργεια (ή να σου την εξάψω περισσότερο) η Μαρία του Γκιζ ήταν η μητέρα της Μαρίας Στιούαρτ, της τελευταίας βασίλισσας της Σκωτίας και μιας από τις πιο σημαντικές μορφές της ευρωπαϊκής ιστορίας. Ναι, που αποκεφαλίστηκε από την Ελισάβετ.



Αλλά σε ζάλισα πάλι με τις διηγήσεις μου. Και δεν σε έφερα ως εδώ για να πολυλογίσω. Άλλωστε λίγοι από αυτούς που επισκέπτονται ετούτο το μέρος, συνειδητοποιούν αυτή τη μικρή λεπτομέρεια της ιστορίας που συνέβη εδώ πριν εξακόσια περίπου χρόνια.



Το Crail είναι ένα μικρό μέρος. Χίλιοι εξακόσιοι κάτοικοι. Διασκορπισμένοι στους λόφους, τις ακτές και τα ήσυχα δρομάκια που στριφογυρίζουν δίπλα από το λιμανάκι.



Ξεύρεις, εδώ τη φύση τη βλέπεις να παίζει με κανόνες ξένους προς τη δική μας λογική. Η άμπωτη και η παλίρροια, αλλάζουν κατά τη διάρκεια της μέρας, το τοπίο. Και το μεσημέρι, οι βάρκες βρίσκονται να στέκουν απάνου στις λάσπες.


Μην μου ανησυχείς και οι άνθρωποι εδώ γνωρίζουν καλά τις βουλές της! Και έχουν προσαρμοστεί σε αυτές.

Μου αρέσει να φθάνω στην άκρη του μώλου και να κοιτάζω την ησυχία του χωριού. Να ακούω τα θαλασσοπούλια να κροάζουν. Και ν'αναπνέω το φθινοπωρινό αεράκι. Έχει πέσει η θερμοκρασία πολύ εδώ. Βρέχει σχεδόν κάθε μέρα. Κι ετούτη η υγρασία, ανοίγει όλες τις αισθήσεις σου.


Το χωριό δεν έχει πολλά πράματα για να κάμεις. Καναδυό πάμπς, μερικά καταστήματα για τα βασικά. Όλα όμως είναι καλαίσθητα. Και όλοι είναι ευγενικοί. Εγγλέζοι, θα πεις. Μην τυχόν και το φωνάξεις παραέξω, γιατί θα παρεξηγηθούν -όχι Εγγλέζοι: Σκωτσέζοι!


Έχουν αρχίσει να πυκνώνουν πάλι τα σύννεφα. Νομίζω μου ήρθε και μία σταγόνα. Νυχτώνει και νωρίς πια. Από τις επτά.


Κάπου εδώ θα σε αφήσω. Επιστρέφω στο βιβλιαράκι μου. Την απαλή μουσικούλα μου. Τη θαλπωρή του δωματίου μου. Παραδίδομαι στην εξαγνιστική ηρεμία.


Μήτε κραυγές, μήτε ψίθυροι. Τα παίρνει όλα μαζί της η θάλασσα και τα εξαφανίζει.
  • Blogroll

  • Blog Archive