Στόχος του νέου νόμου είναι ο ακόμα πιο σφιχτός εναγγαλισμός της Αυτοδιοίκησης από την Κεντρική Διοίκηση. Αφού έκοψαν τους πόρους, αφού περιόρισαν ακόμα και το συνταγματικό δικαίωμα της αυτοδιοικητικής αυτοτέλειας και το δικαίωμα κατάρτισης προϋπολογισμών, τώρα πλέον προσπαθούν να ελέγξουν και τους Δημάρχους.Εδώ και χρόνια η Τοπική Αυτοδιοίκηση αποτελούσε ένα ιδιαίτερο μεσαίο/τοπικό επίπεδο πολιτικής αντιπαράθεσης με τους Δημάρχους να μένουν εναγκαλισμένοι από κόμματα και να τα εξυπηρετούν ή να διαμορφώνουν συμμαχίες βάσει κομματικών συνεργασιών. Ο προτεινόμενος/διαρρέων ...
εκλογικός νόμος αποτελεί μία ακόμα προσπάθεια της Κεντρικής Εξουσίας να ελέγξει την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Και μόνο η συζήτηση για τον τρόπο εκλογής μακριά από τους Δημάρχους και τις τοπικές κοινωνίες αποτελεί μία ακόμα κρατική αυθαιρεσία κι επιβολή. Ο τρόπος εκλογής των δημοτικών και περιφερειακών αρχών, θα έπρεπε να αποτελεί...
αντικείμενο συζήτησης των τοπικών κοινωνιών, μέσω των θεσμικών οργάνων και των επιτροπών διαβούλευσης. Αντίθετα, η Κυβέρνηση, πιστή στο αυταρχικό παρελθόν των Κεντρικά Σχεδιασμένων αποφάσεων, προαναγγέλλει νέο τρόπο εκλογής.
Οι φόβοι της Κυβέρνησης κινούνται σε τρία επίπεδα. Από τη μια, πρέπει να θυμόμαστε ότι οι εκλογές έρχονται χρονικά με τις ευρωεκλογές. Και θεωρώντας δεδομένο ότι η Κυβέρνηση θα έχει μεγάλες απώλειες (είθισται οι Έλληνες να ψηφίζουν κατά του κυβερνώντος κόμματος σε ευρωεκλογές), φοβούνται μήπως αυτή η λαϊκή κατακραυγή μεταφερθεί και στις περιφερειακές και δημαρχιακές κάλπες. Παράλληλα, θέλει να στηρίξει τους αιρετούς της συγΚυβέρνησης και να τους δώσει ένα προβάδισμα στηριζόμενο στην αναγνωρισιμότητα που ούτως ή άλλως έχουν σε τοπικό επίπεδο. Από την άλλη, προσπαθεί να τους απενοχοποιήσει από την υποταγή στις αποφάσεις της Κεντρικής Διοίκησης και την άρνησή τους να αντιδράσουν δυναμικά στο πλευρό των πολιτών. Χωρίς παρατάξεις (με τις όποιες χαλαρές κομματικές διασυνδέσεις τους) οι υποψήφιοι Δήμαρχοι αποστασιοποιούνται από τις κομματικές -παρελθούσες και σύγχρονες- επιλογές του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.
Την ίδια στιγμή η ΝΔ φέρεται να επιθυμεί την επαναφορά του 42% για εκλογή Δημάρχου. Πέραν από το ότι η διάταξη αυτή θυμίζει ξαναζεσταμένη σούπα, αποτελεί πρόκληση για την ίδια τη δημοκρατία. Μάλιστα, δεν είναι τυχαίο ότι η κυβέρνηση θέλει να εμφανίσει και αυτές τις αλλαγές ως μεταρρυθμίσεις καθιστώντας (μέσω της “μεταρρυθμιστικής” ρητορείας και των γνωστών κατηγοριών ότι ο ΣΥΡΙΖΑ φοβάται το καινούριο) σαφές ότι σαφής στόχος είναι η Αξιωματική Αντιπολίτευση.
Ουσιαστικά, δηλαδή, θέλει να απολιτικοποιήσει τις αυτοδιοικητικές εκλογές, προκειμένου να διασώσουν τους υποψήφιούς τους από τη λαϊκή καταψήφιση. Και βέβαια η επιχειρούμενη αυτή απολιτικοποίηση των εκλογών δεν αποτελεί έκπληξη. Εδώ και χρόνια μειώνουν τον πολιτικό ρόλο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και των αιρετών οργάνων της. Και ειδικά τα μνημόνια έχει μετατρέψει τους δήμους σε δημόσιες υπηρεσίες παροχής δημόσιων εγγράφων. Τώρα πλέον επιχειρείται μία απολιτίκ εκλογική αναμέτρηση που προστατεύει τη διαχειριστική λογική που εδώ και τρία έτη ακολουθούν οι αιρετοί. Άλλωστε, δεν πέρασαν παρά λίγες ημέρες από τότε που ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έδωσε το στίγμα ενός ανένδοτου πολιτικού αγώνα ενόψει των τοπικών εκλογών καθιστώντας σαφές ότι δεν έχουν απλά τοπικό χαρακτήρα, αλλά βαθιά πολιτικό και εθνικό.
Φοβούνται Δημάρχους αλληλέγγυους προς τους πολίτες και τα τοπικά κινήματα που όσο βαθαίνει η κρίση τόσο πληθαίνουν ή ενδυναμώνονται. Φοβούνται Δημοτικές Αρχές που θα εκφράζουν το συγκρουσιακό συναίσθημα της τοπικής κοινωνίας. Άλλωστε, η Κεντρική Διοίκηση πάντα εχθρεύονταν την Τοπική Αυτοδιοίκηση, ακόμα και σε επίπεδο ελεγχόμενο κομματικά. Πόσο μάλλον σήμερα που απειλούνται τα δικά τους παιδιά, απειλείται -σε ένα μικρό έστω βαθμό- η συνοχή της επιβεβλημένης πολιτικής μονόπλευρης λιτότητας και διάλυσης του κράτους πρόνοιας.
Ο νέος προτεινόμενος νόμος αποτελεί ένα δεκανίκι του κλασικού δικομματισμού στην προσπάθειά του να σταθεί πριν καταρρεύσει. Είναι η τελευταία τους ελπίδα να περισώσουν εκλογικά ποσοστά και να ελέγξουν βαθύτερα τις τοπικές κοινωνίες.
Πηγή: Δείμος του Πολίτη
