Ομοσπονδία Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης
Την ανάγκη να δανειστεί την ορθογραφία του
«ευφυέστατου Μποστ» εξομολογείται ο κ. Γ. Γιατρομανωλάκης, καθηγητής
κλασικής φιλολογίας και συγγραφέας, σε άρθρο του με τον προκρούστειο
τίτλο «Επιστολέ ΟΛΜΕ» στο Βήμα της 8-9. Ο λόγος; Oι «δύο σπαραξικάρδιες
(sic) επιστολές που έστειλαν οι συνδικαλιστές της ΟΛΜΕ σε μαθητές και
γονείς ζητώντας τους κατανόηση για τις αποφάσεις τους και συμπαράσταση
στον...
χαρούμενο (sic) ‘αγώνα’ τους», επιστολές που «μόνο ως κείμενα
χιουμοριστικά μπορούν να εκληφθούν.»
Κύριε καθηγητή μας, ειλικρινά, έχετε μια
εκπληκτική αίσθηση του χιούμορ, που κυριολεκτικά και μεταφορικά σπάζει
κόκκαλα. Προφανώς, προτιμάτε να αγνοείτε το συγκείμενο στο οποίο
αναφέρεται η κατακρινόμενη επιστολογραφία με μοναδικό στόχο να ψέξετε το
κείμενο. Αλήθεια, δεν κατανοείτε, με τη φιλολογική ευαισθησία που
συνήθως διακρίνει τις αναλύσεις σας, το τερατούργημα που συστήνετε με το
επικριτικό σας πόνημα; Σπαραξικάρδιες επιστολές, χαρούμενος «αγώνας»,
φτηνό μελόδραμα, φτηνιάρικα συνδικαλιστικά και κομματικά παιχνίδια,
είναι κάποιες από τις εκφράσεις που επιστρατεύετε επιχειρώντας να
εκφαυλίσετε τι; Τον αγώνα που δίνει ένας κλάδος εργαζομένων στον οποίο
έχουμε εμπιστευτεί συλλογικά την παιδεία της νέας γενιάς, για να
προστατέψει το δικαίωμα στην εργασία, να περισώσει την αξιοπρέπειά του
και να διασφαλίσει όρους ποιότητας και αποτελεσματικότητας στο
εκπαιδευτικό έργο.
Αναζητώντας με τη σχολαστικότητα του
σοφολογιώτατου, που τόσο εύστοχα επέκρινε ο εθνικός ποιητής,
γραμματικοσυντακτικά σφάλματα και υφολογικές αδυναμίες, δείχνετε πόσο
παγερά αδιάφορο σας αφήνουν τα επίδικα του επικείμενου απεργιακού αγώνα,
που αποτελούν άλλωστε την ουσία του ζητήματος. Γιατί ουσία είναι το
εξεταστικό κάτεργο του «νέου» Λυκείου, ο ακραίος ανταγωνισμός και η
χρησιμοθηρία στη σχολική τάξη, η συρρίκνωση της γενικής παιδείας, η
υποτίμηση των ανθρωπιστικών σπουδών, η ανάδειξη της
«επιχειρηματικότητας» σε κυρίαρχο πρόταγμα. Ουσία είναι η
«κινητικότητα», η «διαθεσιμότητα», η «απασχολησιμότητα» και άλλοι
παρεμφερείς όροι που επιστρατεύτηκαν χωρίς να ενοχληθούν ευαίσθητα
φιλολογικά ώτα για να περιγράψουν τον εργασιακό ακρωτηριασμό των
εκπαιδευτικών και άλλων εργαζομένων. Ουσία και όχι φτηνιάρικα
συνδικαλιστικά και πολιτικά παιχνίδια είναι η αποφασιστική αντιπαράθεση
στις πολιτικές της μιζέριας και της υποτέλειας, που ευθύνονται για τη
ραγδαία υποβάθμιση της ζωής μας και την υποθήκευση του μέλλοντός μας.
Και κάτι ακόμα: Προσφωνούμε στην επιστολή
μας, μαζί με τη Μαρία και τον Γιάννη, επίσης την Ανίσα και τον
Βλαντισλάβ γιατί αυτή είναι η πολυπολιτισμική πραγματικότητα που
βιώνουμε στα σχολεία μας, και καμιά αντικειμενική ανάγκη δεν μπορεί να
αποκαλείται αστόχαστα και ανεπίγνωστα «λαθροχειρία». Όσο για τη συμβουλή
προς τους «κυρίους της ΟΛΜΕ» (υπάρχουν και «κυρίες» στην ΟΛΜΕ, κ.
καθηγητή μας) «να διασφαλίζουν εμπράκτως τα δικαιώματα των ξένων παιδιών
στα σχολεία», ας κατανοήσετε επιτέλους και εσείς, όπως και οι ταγοί τού
καθ’ ημάς υπουργείου, το στοιχειώδες: ότι δεν υπάρχουν «ξένα» παιδιά
στις τάξεις μας ούτε «μαθητές ημεδαποί και αλλοδαποί», όπως αλλού
αναφέρετε. Σχεδόν όλα τα παιδιά μεταναστευτικής καταγωγής που φοιτούν
στα σχολεία μας έχουν γεννηθεί στην Ελλάδα και, εν πάση περιπτώσει, κάθε
παιδί πρέπει να συμμετέχει ισότιμα στη μαθησιακή διαδικασία χωρίς να
λογίζεται «ξένο».
Φυσικά, πέφτει έξω από το συνδικαλιστικό
στερεότυπό σας η λεπτομέρεια ότι η ΟΛΜΕ και το Κέντρο Μελετών της
(ΚΕΜΕΤΕ) έχουν εκδώσει τουλάχιστον πέντε τόμους διδακτικού υλικού τα
τελευταία χρόνια για τη διαπολιτισμική και αντιρατσιστική εκπαίδευση,
όπως μπορείτε να διαπιστώσετε αν επισκεφτείτε την ιστοσελίδα μας.
Τελικά, θα ήταν ευχής έργο, κύριε
Γιατρομανωλάκη, να μην δανειζόσαστε απλώς την «ορθογραφία» του Μποστ,
αλλά να μπορούσατε να οικειοποιηθείτε την ορθότητα της πολιτικής σκέψης
και την ηθικότητα των επιλογών του σε κρίσιμες αντιπαραθέσεις. Αυτά θα
ωφελούσαν πολύ περισσότερο στην παρούσα δυσπραγία.
Από το Γραφείο Τύπου της ΟΛΜΕ
14/09/2013
