ΤΟ «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΤΟΞΟ» ΚΑΙ ΤΑ ΦΑΣΙΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΒΕΛΗ

ΤΟ «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΤΟΞΟ» ΚΑΙ ΤΑ ΦΑΣΙΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΒΕΛΗ

Πολύς λόγος γίνεται τελευταία στα «αντιφασιστικά» πλέον ΜΜΕ (MEGA, ΣΚΑΪ, ΕΘΝΟΣ, ΒΗΜΑ, ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ κ.α.) για την δημοκρατία και τον φασισμό. Σύμφωνα με την επικρατούσα θεωρία της μιντιακής προπαγάνδας μάλιστα, υπάρχει ένα «δημοκρατικό-συνταγματικό» τόξο, που έχει ως βασικό πυλώνα τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ και το οποίο στοχεύει στην κάθαρση του πολιτικού συστήματος και την οχύρωση της δημοκρατίας.

Η ενοποιημένη θεωρία «Δημοκρατικού Τόξου – Δύο Άκρων».

Σύμφωνα με την εντέχνως αναπαραγόμενη από τα καθεστωτικά μέσα, ανιστόρητη, επικίνδυνη και πλήρως αποπροσανατολιστική θεωρία «δημοκρατικού τόξου-δύο άκρων», το πολιτικό φάσμα αναλύεται ως εξής.

Στο κέντρο του ιδεολογικοπολιτικού φάσματος βρίσκονται οι  δυνάμεις που εμπίπτουν στο λεγόμενο «δημοκρατικό-συνταγματικό τόξο» (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και φίλιες δυνάμεις).

Λίγο προς τα αριστερά, με το ένα πόδι μέσα και το άλλο έξω από το δημοκρατικό τόξο βρίσκεται ο ΣΥΡΙΖΑ κατά πρώτον και το ΚΚΕ κατά δεύτερον, οι οποίοι οφείλουν να αποδείξουν ξανά στο σύστημα ότι κινούνται εντός της συνταγματικής και αστικής νομιμότητας, υποβάλλοντας δήλωση νομιμοφροσύνης  (όπως έκαναν και άλλες φορές στο παρελθόν με επιτυχία).

Τέλος, πάντα σύμφωνα με την ίδια θεωρία, υπάρχουν τα δύο άκρα, τα οποία κινούνται τελείως εκτός του δημοκρατικού τόξου. Στη μία άκρη βρίσκεται σύσσωμη η επικίνδυνη για το σύστημα, αντικαθεστωτική αριστερά με τις πρωτοπόρες δυνάμεις της στην κορυφή. Στην άλλη άκρη βρίσκεται η ακροδεξιά, με βασικό της πυλώνα την «απονομιμοποιήμένη» πλέον Χρυσή Αυγή και κάποιες άλλες ακροδεξιές παρακρατικές ομάδες. Σύμφωνα με τη θεωρία των δύο άκρων αυτά τα δύο άκρα ενώνονται. Η ιδεολογία και οι πρακτικές τους ταυτίζονται, κινούμενες εκτός των ορίων της δημοκρατίας και της συνταγματικής αστικής νομιμότητας.

Η θεωρία αυτή, λέει δηλαδή, ότι όλοι ο υπόλοιποι, εκτός της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και των όμορων «δημοκρατικών» δυνάμεων, αποτελούν εν δυνάμει απειλή για τη...

δημοκρατία και οφείλουν να αποδείξουν στο σύστημα τη «δημοκρατικότητα-συνταγματικότητά» τους, διάγοντας βίο συστημικό και εκφέροντας πολιτικό λόγο υπεύθυνο, απαλλαγμένο από αντικαθεστωτικές κραυγές.

Η δήθεν αντισυστημική Χρυσή Αυγή και η δολοφονική πρακτική της, που στην πραγματικότητα αποτελεί το μακρύ χέρι του ίδιου του βάρβαρου συστήματος, συνταυτίζεται με την αριστερά και τους αγώνες των εργαζομένων. Η νεοναζιστική θηριωδία εξισώνεται με την ταξική πάλη. Οι μορφές πάλης (απεργίες, καταλήψεις, πορείες, διαδηλώσεις κ.λ.π.) των εργαζομένων που πλήττονται βάναυσα από το σύστημα του λεγόμενου «δημοκρατικού τόξου», χαρακτηρίζονται ως ακραίες και σχεδόν ταυτίζονται με τις πρακτικές των δολοφονικών νεοναζιστικών ταγμάτων εφόδου.

Σύμφωνα με τη θεωρία των δύο άκρων, η πάλη του λαού για απελευθέρωση από τα δεσμά της εκμετάλλευσης και η αντίσταση στη βία της εξουσίας, εξισώνεται με τη νεοναζιστική βία. Στην πραγματικότητα όμως, η φασιστική βία είναι η βία που επιστρατεύεται για να προστατέψει τη μήτρα που την γεννά, που δεν είναι άλλη από το καπιταλιστικό σύστημα και την κυρίαρχη αστική τάξη.

Ο φασισμός στην πραγματικότητα επιστρατεύεται σε δύσκολες για το σύστημα περιόδους (οικονομικές κρίσεις, ανάπτυξη επαναστατικών κινημάτων κλπ), από   την ίδια την αστική τάξη με έναν στόχο: Την καταστολή του λαϊκού κινήματος και την πλήρη υποταγή της εξαθλιούμενης εργατικής τάξης και των ξεπεσμένων μικροαστών στους εκμεταλλευτές τους.

Η οικονομική ολιγαρχία, οι πολιτικές μαριονέτες της και τα μιντιακά φερέφωνά της, μέσω της θεωρίας των δύο άκρων, προσπαθούν να εμφυσήσουν στο λαό την ιδεολογία του φοβισμένου μικροαστού, του πειθήνιου εργάτη. Προσπαθούν να διαλύσουν και τα τελευταία ψήγματα ταξικής συνείδησης του λαού, να δημιουργήσουν ανθρώπους υποταγμένους και φοβισμένους.

«Ο εχθρός έρχεται από τα άκρα» του λένε. «Έλα σε εμάς για να είσαι ασφαλής.. Θα σε προστατεύσουμε». «Μπορεί να σου πίνουμε το αίμα, αλλά ανήκουμε στο δημοκρατικό τόξο και το κάνουμε για το καλό σου». Γιατί από το σύστημα, θεωρείται δημοκράτης και νομοταγής, ο πολίτης εκείνος που κουρνιάζει φοβισμένος και δέχεται αδιαμαρτύρητα όλα αυτά που αποφασίζονται για εκείνον, χωρίς εκείνον.

Με την επίκληση της προστασίας από το άκρα, το πολιτικό κατεστημένο προσπαθεί να πάρει με το μέρος του την κοινή γνώμη, δημιουργώντας την ψευδαίσθηση ύπαρξης δημοκρατικού κράτους δικαίου. Αυτό σε μια προσπάθεια του πολιτικού κατεστημένου να συσπειρωθεί, μπροστά στις κοινωνικές αναταράξεις που προκαλούνται από τα βάρβαρα μέτρα που το ίδιο επιβάλλει.

ΣΥΡΙΖΑ και δημοκρατικό τόξο.

Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ ανήκουν εξ’ ορισμού στο αποκαλούμενο δημοκρατικό τόξο, καθώς τα στελέχη τους έχουν βγει κατευθείαν από την  ιδεολογική μήτρα της αστικής τάξης και του μεγάλου κεφαλαίου. Ο ΣΥΡΙΖΑ παλεύει να μπει. Στα λόγια μπορεί να αντιμάχεται τη θεωρία των δύο άκρων, στην πράξη όμως και μπροστά στην προοπτική της εξουσίας την επικροτεί. Προσπαθεί συστηματικά τον τελευταίο καιρό να γίνει αποδεκτός από το σύστημα και να πει: «Τα άκρα υπάρχουν. Απλά εμείς δεν ανήκουμε σε αυτά».

Απόδειξη της τελευταίας διαπίστωσης είναι η απαράδεκτη διαδικτυακή ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ σε σχέση με το μεγάλο αντιφασιστικό συλλαλητήριο στις 25-09-13. Σε αυτήν, ο ΣΥΡΙΖΑ πάσχισε να πείσει το αστικό κράτος ότι η συγκέντρωση των ελάχιστων (αν και ο ίδιος το παρουσίασε ως μαζικότατο) μελών του στο Σύνταγμα (μαζί με τη ΔΗΜΑΡ), ήταν απόλυτα ειρηνική και δεν θα πρέπει να συγχέεται με το «επεισοδιακό» συλλαλητήριο των «άτακτων» διαδηλωτών (που παρεπιπτόντως ήταν δεκάδες χιλιάδες) που κατευθύνθηκαν προς τα γραφεία της Χρυσής Αυγής.

Το λιγότερο αισχρό εκ μέρους σας «σύντροφοι» της ηγεσίας  του ΣΥΡΙΖΑ. Το Κίνημα Δεν Πληρώνω συμμετείχε στην «επεισοδιακή» σύμφωνα με εσάς πορεία και η μόνη βία που αντιλήφτηκε ήταν η κρατική καταστολή με τα χιλιάδες πάνοπλα ΜΑΤ σε ασφυκτικό κλοιό γύρω από τους χιλιάδες διαδηλωτές. Η συντριπτική πλειοψηφία των διαδηλωτών υπήρξαν θύματα βίας και όχι θύτες, όπως τους παρουσιάζετε... Δεκάδες ήταν τα θύματα της βάρβαρης κρατικής καταστολής, διαδηλωτές σέρνονταν στη ΓΑΔΑ, την ώρα που εσείς κουνούσατε «ειρηνικά» τα κόκκινα, πράσινα και φούξια σημαιάκια σας στην έρημη από ΜΑΤ και διαδηλωτές πλατεία Συντάγματος, μαζί με τους «συντρόφους» σας της ΔΗΜΑΡ. Και εδώ κλείνει η παρένθεση για τον ΣΥΡΙΖΑ.

Δολοφονία Παύλου Φύσσα – Υπόθεση Μαρφίν

Λόγος γίνεται επίσης, από τα κανάλια των «αντισυστημικών» καναλαρχών και με τη συνδρομή γνωστών «αντιφασιστών» πολιτικών, όπως του Χρυσοχοΐδη(!!), του Δένδια(!!), του Βορίδη(!!), του Πλεύρη(!!) και πολλών άλλων, για την ανάγκη “en bloc” συστράτευσης του δημοκρατικού-συνταγματικού τόξου και περιθωριοποίησης της βίας από όπου και αν προέρχεται, αριστερής ή νεοναζιστικής.

Συγκεκριμένα, κάποιοι πολιτικοί και τα παπαγαλάκια τους, συμψηφίζουν εντέχνως τις νεοναζιστικές-χρυσαυγίτικες δολοφονίες, με τον θάνατο των 3 συνανθρώπων μας στη Μαρφίν το 2010. «Η μία είναι η ακροδεξιά βία λένε και η άλλη η αριστερή, το ίδιο και το αυτό».

Μπορούν οι παπαγάλοι της συστημικής προπαγάνδας να μας πουν, τι σχέση έχει μία ενορχηστρωμένη νεοναζιστική δολοφονία που εκπορεύεται από ένα οργανωμένο κόμμα που συμμετέχει και προπαγανδίζει καθημερινά την φασιστική ιδεολογία του στο Κοινοβούλιο και στα ΜΜΕ, τηρεί γραφεία σε όλη την Ελλάδα και λαμβάνει εκατομμύρια κρατικής επιχορήγησης από το υστέρημα του ελληνικού λαού, με τον αδιευκρίνιστο από ποιόν και για ποιο λόγο θάνατο, καταδικαστέο και απάνθρωπο χωρίς συζήτηση, τριών συνανθρώπων μας, στο περιθώριο μίας αχανούς και ανομοιογενούς διαδήλωσης δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων στην Αθήνα;

Τους θύτες των θανάτων της Μαρφίν ούτε τους ξέρουμε, ούτε τους υποστηρίζουμε, ούτε τους χρηματοδοτούμε, ούτε θα κληθούμε να τους ψηφίσουμε, ούτε καν γνωρίζουμε την ιδεολογία τους. Σίγουρα πάντως δεν αποδεχόμαστε την πρακτική τους. Άρα πως μπορούν να κατηγορούνται οι οργανωμένες δυνάμεις της Αριστεράς γι’ αυτό το περιστατικό; Με ποιόν τρόπο ακριβώς μπορεί να χρεωθεί το περιστατικό της Μαρφίν στο σύνολο των διαδηλωτών του αριστερού χώρου που συμμετείχαν στη συγκεκριμένη αλλά και σε άλλες πορείες; Μόνο η φασιστική θεωρία περί συλλογικής ευθύνης μπορεί να ερμηνεύσει αυτή τη λογική. Μόνο πιστά τσιράκια του συστήματος μπορούν να χρησιμοποιήσουν τους θανάτους στη Μαρφίν για να προσπαθήσουν να επιχειρηματολογήσουν υπέρ της αρρωστημένης θεωρίας των δύο άκρων.

Ο Σταλινισμός ως άλλοθι της νεοφιλελεύθερης θηριωδίας

Τώρα εάν κάποιος υποστηρίζει τη θεωρία των δύο άκρων επικαλούμενος τις σταλινικές πρακτικές μαζικών εκκαθαρίσεων εχθρών και «φίλων» από διάφορα ΚΚ ανά την υφήλιο, τότε να επισημάνουμε στους όψιμους δημοκράτες που το επικαλούνται, ότι τα σταλινικά αυτά καθεστώτα παρότι μιλούσαν στο όνομα της εργατικής τάξης, στην πραγματικότητα δεν ήταν ούτε σοσιαλιστικά, ούτε κομμουνιστικά. Εκφυλισμένα γραφειοκρατικά και ανελεύθερα καθεστώτα ήταν. Όπως πλήρως εκφυλισμένο είναι και το δήθεν κομμουνιστικό καθεστώς της Κίνας ή η δήθεν αριστερή διακυβέρνηση της Βραζιλίας.

Υπαρκτό σοσιαλισμό με τα βασικά του έστω χαρακτηριστικά δεν έχει βιώσει η ανθρωπότητα ακόμη, ούτε καν στην εποχή του Λενινισμού μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση. Υπαρκτό καπιταλισμό έχει βιώσει για τα καλά και γέννημα αυτού είναι και η ναζιστική θηριωδία του Χίτλερ.

Ποτέ δεν είχαμε, ούτε θα έχουμε δημοκρατία όσο υπάρχει καπιταλισμός. Γιατί ο καπιταλισμός είναι ένα σύστημα η αναπαραγωγή του οποίου προϋποθέτει την υποταγή των πολλών στους λίγους και ισχυρούς.

Την εποχή που το New Deal και ο Κεϋνσιανισμός αδυνατούσαν να βγάλουν τον καπιταλισμό από τη μεγάλη κρίση του 1929, ήρθε ο ναζισμός για να καθαρίσει και να ενισχύσει με απόλυτα συστηματικό τρόπο την κυριαρχία της παγκόσμιας άρχουσας τάξης πάνω στον λαό. Είναι το ίδιο σύστημα, ο υπαρκτός καπιταλισμός δηλαδή, που σαπίζει μπροστά μας αυτή τη στιγμή και εξοντώνει μέσα στις αντιφάσεις του ολόκληρους λαούς.

Λοιπόν, κύριοι τροϊκανοί-νεοφιλελεύθεροι-ψευτοδημοκράτες. Επειδή δείχνετε εξαιρετική (και υποκριτική) ευαισθησία για τις ζωές που χάνονται, έχετε αναλογιστεί άραγε πόσα θύματα έχουμε θρηνήσει από τους υπέρμαχους της δικιάς σας ιδεολογίας; Πόσοι πόλεμοι έχουν γίνει στο όνομα του νεοφιλελευθερισμού και των αγορών; Τα θύματα που έχετε προκαλέσει εσείς και οι ιδεολογικοί σας συγγενείς είναι εκατομμύρια. Είτε τα άμεσα θύματα των ιμπεριαλιστικών σας πολέμων και των φασιστικών ταγμάτων εφόδου που εσείς εκτρέφετε, είτε τα έμμεσα θύματα που προέρχονται από τις βάρβαρες πολιτικές που ασκείτε. Άρα μην προσποιείστε τους ευαίσθητους και τους δημοκράτες Έχετε τα πιο αιματοβαμμένα χέρια από όλους.

Η αστική δημοκρατία σας, δεν είναι τίποτε άλλο παρά το προκάλυμμα της οικονομικής ολιγαρχίας. Και το μακρύ σας χέρι είναι τα νεοναζιστικά τάγματα εφόδου που τώρα ξαφνικά ανακαλύψατε.

Τα πραγματικά δύο άκρα

Εσείς, κύριοι του «δημοκρατικού τόξου», εσείς είστε το ένα άκρο. Αρπάζετε σαν λαφυραγωγοί ότι έχει απομείνει στο λαό και το παραδίδετε στα αφεντικά σας με τις παραφουσκωμένες, αδηφάγες τσέπες. Οδηγείτε μία ολόκληρη κοινωνία στην εξαθλίωση και τον θάνατο. Και οι φασίστες μαζί σας. Το μακρύ σας χέρι. Οι ιδεολογικοί απόγονοι των ταγματασφαλιτών, των μαυραγοριτών, των χιτών, των φιλοβασιλικών και των χουντικών για σας δουλεύουν.

Κυβερνάτε πραξικοπηματικά, με Διατάγματα Νομοθετικού Περιεχομένου, παρακάμπτοντας ακόμη και το «κουκλοθέατρο» της Βουλής. Εσείς κύριοι του συνταγματικού τόξου, καταργείτε στην πράξη ακόμη και το Σύνταγμά σας.

Εσείς φτάσατε στο σημείο να επιστρατεύσετε παράνομα και προκλητικά, εργαζόμενους που μάχονται για το αυτονόητο δικαίωμά τους στην εργασία. Εσείς απολύετε χιλιάδες εργαζόμενους, ξεπουλάτε τη δημόσια περιουσία, συμμετέχετε σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους, διαλύετε όλα τα κοινωνικά κεκτημένα και το κοινωνικό κράτος που κερδήθηκαν με αίμα. Εσείς είστε αυτοί που μπουκώνετε καθημερινά με σκλάβους το σκλαβοπάζαρο του νεοφιλελευθερισμού.

Εσείς οι νεοφιλελεύθεροι και κατ’ονομα δημοκράτες και σοσιαλιστές είστε οι πιστοί οπαδοί του δόγματος: «Σκλαβώνουμε τους ανθρώπους, ελευθερώνουμε τις αγορές». Και τελικά ακόμη και το δόγμα σας καταπατάτε αφού ναι μεν σκλαβώνετε τους ανθρώπους αλλά τις αγορές δεν τις απελευθερώνετε. Απλά τις παραδίδετε στο διαπλεκόμενο με εσάς μεγάλο κεφάλαιο.

Εσείς, το 1%, είστε το ένα άκρο και οι φασίστες μαζί σας. Ο λαός, το 99%,  είναι το άλλο και ακόμη σας ανέχεται..

Για πόσο όμως;

Η. Παπαδόπουλος

Categories: ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ, ΘΕΩΡΙΑ ΚΑΙ ΠΡΑΞΗ, ΦΑΣΙΣΜΟΣ