πηγή: Κεράσια και Κρίνοι
Παρακολούθησα ένα βίντεο του κινήματος Δεν Πληρώνω στο blog τους και στη
συνέχεια άκουσα και το απόσπασμα εκπομπής του Καζάκη στο οποίο
αναφέρεται.
Πραγματικά η ιστορία με τα "γαλλικά" του Καζάκη έχει
παραγίνει. Και ενώ ετοιμαζόμουν να κάνω μια ανάρτηση διθυραμβική για τη
συνέντευξη του στο Κόκκινο, μου έφυγε κάθε διάθεση. Καλό είναι εκεί στο
ΕΠΑΜ να μαζέψετε - αν γίνεται - τον Καζάκη και αυτή τη συνήθεια να τη
λέει φάτσα φόρα για συλλογικότητες οι οποίες δεν είναι ένα πρόσωπο αλλά
είναι κόσμος που τρέχει, όπως και ο...
κόσμος του ΕΠΑΜ, που προσφέρει, όπως και ο κόσμος του ΕΠΑΜ, και που έχει προσφέρει στην ελληνική κοινωνία από την αρχή της λεγόμενης κρίσης εδώ και τέσσερα χρόνια ή και πιο πριν.
Και η πολυσυζητημένη ενότητα πάει περίπατο όταν με αυτό τον τρόπο αντιμετωπίζονται εκατοντάδες ή χιλιάδες άνθρωποι που και εκείνοι παλεύουν με τον τρόπο που το θεωρούν σωστό συμβάλλοντας ουσιαστικά προς την ίδια κατεύθυνση, προς μια προοδευτική κατεύθυνση. Αλίμονο αν όλοι ήμασταν ολόιδιοι και σκεφτόμασταν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο και αλίμονο αν υπήρχε μόνο ο Καζάκης και κανένας άλλος. Επίσης, οι προσωπικές φιλοδοξίες είναι μέσα στο παιχνίδι και δεν ξέρω αν από αυτές εξαιρείται ο Καζάκης. Αλλά δεν μπορεί να κρίνεται ένα κίνημα που πραγματικά είναι υπαρκτό και παρόν και με αποτελέσματα στην ελληνική κατάσταση, επειδή αποφασίζει να κατεβάσει ένα πρόσωπο στις εκλογές και τελικά επειδή δεν υπάρχει πλήρης συμφωνία με αυτό. Άμα κάτσουμε έτσι να ψειρίζουμε, δεν πρόκειται να πάμε πουθενά. Κάπου υπάρχουν όρια, και τα όρια αυτά πρέπει να είναι σε λογικά πλαίσια.
κόσμος του ΕΠΑΜ, που προσφέρει, όπως και ο κόσμος του ΕΠΑΜ, και που έχει προσφέρει στην ελληνική κοινωνία από την αρχή της λεγόμενης κρίσης εδώ και τέσσερα χρόνια ή και πιο πριν.
Και η πολυσυζητημένη ενότητα πάει περίπατο όταν με αυτό τον τρόπο αντιμετωπίζονται εκατοντάδες ή χιλιάδες άνθρωποι που και εκείνοι παλεύουν με τον τρόπο που το θεωρούν σωστό συμβάλλοντας ουσιαστικά προς την ίδια κατεύθυνση, προς μια προοδευτική κατεύθυνση. Αλίμονο αν όλοι ήμασταν ολόιδιοι και σκεφτόμασταν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο και αλίμονο αν υπήρχε μόνο ο Καζάκης και κανένας άλλος. Επίσης, οι προσωπικές φιλοδοξίες είναι μέσα στο παιχνίδι και δεν ξέρω αν από αυτές εξαιρείται ο Καζάκης. Αλλά δεν μπορεί να κρίνεται ένα κίνημα που πραγματικά είναι υπαρκτό και παρόν και με αποτελέσματα στην ελληνική κατάσταση, επειδή αποφασίζει να κατεβάσει ένα πρόσωπο στις εκλογές και τελικά επειδή δεν υπάρχει πλήρης συμφωνία με αυτό. Άμα κάτσουμε έτσι να ψειρίζουμε, δεν πρόκειται να πάμε πουθενά. Κάπου υπάρχουν όρια, και τα όρια αυτά πρέπει να είναι σε λογικά πλαίσια.
Κανείς δεν είναι τέλειος, και τότε με τον
Παπαθεμελή μπορούσαμε και από εδώ να τη λέμε στον Καζάκη και το ΕΠΑΜ
αλλά κατανοώντας την κρισιμότητα της κατάστασης και την ανάγκη για
συμμαχίες στα μίνιμουμ, ποτέ δεν θεωρήσαμε βάσιμη αυτή την κατηγορία που
του αποδόθηκε και προχτές από τον Κώστα Αρβανίτη στο Κόκκινο.
Ας
είμαστε λοιπόν πιο προσεκτικοί όταν μιλάμε για ένα κίνημα από τα κάτω
που υπάρχει με πολύ προσωπικό χρόνο και κόπο και κόστος. Έχω συμμετάσχει
σε εκδηλώσεις και δράσεις και του ΕΠΑΜ και του Δεν Πληρώνω και γνωρίζω
οτι είναι θετικές προσπάθειες. Τα άλλα να λείπουν. Δεν είμαστε τώρα να
αφήσουμε τα σοβαρά και να ασχολούμαστε με σαχλαμάρες. Το ζήτημα με τις
δημοτικές εκλογές είναι σοβαρό, οι πολλές φιλομνημονιακές και
φιλοκυβερνητικές υποψηφιότητες στον κομβικό και με συμβολική σημασία
δήμο της Αθήνας, καθώς και αυτή του ναζί του Κασιδιάρη, είναι κρίσιμο
και δεν ξέρω τι θα έπρεπε να γίνει, ποια στάση θα έπρεπε να κρατήσει
κανείς ώστε να εμποδίσει μια δυσάρεστη έκπληξη. Ίσως θα έπρεπε όλες οι
δημοκρατικές και προοδευτικές δυνάμεις να στηρίξουν έναν υποψήφιο, χωρίς
να ξέρω ποιος θα έπρεπε να είναι αυτός, με δεδομένες και τις
αυθαιρεσίες του ΣΥΡΙΖΑ στην επιλογή των υποψηφίων του έναντι της ίδιας
της βάσης του.
