«Για εκείνους που έδωσαν μια ζωή για μια χούφτα κάρβουνο»

Εκατοντάδες άνθρωποι – μεταξύ τους και παιδιά – δολοφονήθηκαν στις στοές του ανθρακωρυχείου στη Σόμα της Τουρκίας. Χρησιμοποιήθηκαν σαν αναλώσιμα ανταλλακτικά στη μηχανή παραγωγής κέρδους της ιδιωτικής εξορυκτικής εταιρείας Soma Komur Isletmeri, που πριν λίγο καιρό ανακοίνωνε ...
περήφανα ότι μείωσε το κόστος λειτουργίας και παραγωγής κατά 90%.

Προφανώς κάτι ανάλογο με το ελληνικό δόγμα “επενδύσεις με κάθε κόστος” ισχύει και στην Τουρκία. Στο όνομα της “ανάπτυξης”, οι κρατικές μηχανές κάνουν ότι μπορούν για να διευκολύνουν τις μεγάλες ιδιωτικές εταιρείες να μεγιστοποιήσουν το κέρδος τους: ανύπαρκτοι ελεγκτικοί μηχανισμοί, παραβίαση στοιχειωδών κανόνων ασφαλείας, καταστρατήγηση των εργατικών δικαιωμάτων. Γιατί διαφορετικά οι επενδυτές θα φύγουν. Εξαθλιωμένοι εργάτες θα υπάρχουν πάντα, φροντίζουν γι΄αυτό οι πολιτικοί υπηρέτες των μεγαλοεπενδυτών.
Όταν το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις δολοφονούν εν ψυχρώ, οι υπόλοιποι θα πρέπει απλώς να θρηνούμε βουβά. «Αυτά συμβαίνουν σε όλα τα ανθρακωρυχεία, είναι φυσιολογικό» δήλωσε ο Πρωθυπουργός της Τουρκίας, σε εντεταλμένη υπηρεσία των ιδιωτικών συμφερόντων. Κι όταν η οργή για τη μαζική δολοφονία ξεχείλισε, στην καταστολή συμμετείχαν και κυβερνητικά στελέχη. Ο Ερντογάν γρονθοκόπησε συγγενή θύματος. Ο σύμβουλος του πρωθυπουργού πήρε αναρρωτική άδεια για τραύματα που υπέστη στο πόδι με το οποίο κλώτσησε, ακινητοποιημένο απ΄τις δυνάμεις καταστολής, διαδηλωτή.
Τί δεν καταλαβαίνουμε;
Η οικονομική μας εξαθλίωση, μας ωθεί κάποιες φορές να συμβιβαζόμαστε με την ιδέα του θανάτου μας στις στοές των ορυχείων, με τη δηλητηρίαση των νερών μας, με τις αρρώστιες των παιδιών μας, με την καταστροφή του περιβάλλοντός μας. Αξίζει;
Δεν φταίνε μόνο αυτοί που μας σκοτώνουν, φταίμε κι εμείς που τους αφήνουμε.

Ούτε στη Σόμα, ούτε στη Ρόσια Μοντάνα, ούτε στις Σκουριές, ούτε πουθενά, άλλες θυσίες για τα κέρδη.

  soshalkidiki

Categories: