Ο άστεγος διαφώνησε και του είπε πως του είναι δύσκολο να μετακινείται λόγω του ποδιού του και πως άμα μετακινηθεί σε κάποιο παγκάκι δεν θα βρίσκεται κοντά στον κόσμο, ο οποίος τον φροντίζει, όπως είπε, δίνοντας του χρήματα ακόμα και φαγητό.
Γιατί, πλεον, θεωρούμε πως λύση στο πρόβλημα είναι η φυγή. Χώνουμε το κεφάλι μας στο χώμα όποτε αισθανθούμε κίνδυνο. Δεν προσπαθούμε να λύσουμε το πρόβλημα του άλλου, άπλα τον διώχνουμε πιο πέρα, να μην φαίνεται.
Τέτοιου είδους ρατσιστικές/φασιστικές ενέργειες δεν πρέπει να περνάνε απαρατήρητες καθώς αποδομούν ακόμα πιο πολύ την αλληλεγγύη την οποία η κοινωνία μας έχει ανάγκη.
Ακριβής διάλογος:
Γ:Φίλε τι σου είπε;
Α:Μου είπε να τα μαζέψω και να φύγω από εδώ πέρα.
Γ: Που να πας;
A:Σε κάποιο παγκάκι, πιο πάνω. Πάνω. Δεν μπορώ να περπατήσω, έχω το πόδι μου.
Γ:Γιατί;
Α:Επειδή δεν αρέσει το πόδι μου σε κάποιους και έχουν μιλήσει με την αστυνομία.
Γ:Να ξέρεις πως δεν μπορούν να σε μετακινήσουν με το έτσι θέλω, βάση νόμου.
Α:Το ξέρω.
πηγή
