"Η εξέγερση του Πολυτεχνείου το 1973 αποτέλεσε την κορυφαία στιγμή της αντιδικτατορικής – αντιιμπεριαλιστικής πάλης του λαϊκού κινήματος που οδήγησε τελικά στην πτώση της αμερικανοκίνητης χούντας των συνταγματαρχών.
Η εξέγερση ξεκίνησε από τον αγώνα για τα δημοκρατικά δικαιώματα των φοιτητών και εξελίχθηκε σε λαϊκή εξέγερση για το ψωμί, την παιδεία και την ελευθερία. Ο αγώνας του Πολυτεχνείου συνέβαλε στο να αποτύχει η τότε προσπάθεια διαιώνισης του δικτατορικού καθεστώς, με την κυβέρνηση- μαριονέτα του Μαρκεζίνη, αλλά και να ηττηθούν οι αντιλήψεις που ζητούσαν συμβιβασμό με την χούντα.
Σήμερα 41 χρόνια μετά, η επέτειος του Πολυτεχνείου είναι επίκαιρη όσο ποτέ άλλοτε. Η πολιτική της κυβέρνησης, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των επιχειρηματικών ομίλων, οδηγεί στην εξαθλίωση τους εργαζόμενους με μισθούς πείνας, επίσημη ανεργία που φτάνει το 30%, μερική ή και εκ περιτροπής απασχόληση χωρίς συλλογικές συμβάσεις και δικαιώματα.
Σήμερα το καθεστώς δεν φυλακίζει για κοινωνικά φρονήματα. Καταδικάζει όμως μαζικά τα λαϊκά στρώματα μετατρέποντας την δημόσια υγεία σε εμπόρευμα για τους έχοντες, διαλύοντας την δημόσια παιδεία, καταργώντας την κοινωνική ασφάλιση.
Η εκλεγμένη κυβέρνηση που μειοψηφεί στο λαό και πλειοψηφεί στη βουλή συρρικνώνει το δημόσιο, προκειμένου να θησαυρίζουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι. Χαρίζει χρυσοπληρωμένες από το λαό υποδομές και κοινωνικά αγαθά στους εθνικούς εργολάβους. Σώζει τις τράπεζες και κατεδαφίζει τα ασφαλιστικά ταμεία.
Την ίδια στιγμή ο αντιδημοκρατικός κατήφορος της συγκυβέρνησης δείχνει ότι αντιλαΊκή πολιτική και καταστολή πάνε χέρι - χέρι: χημικά, ξυλοδαρμοί και προληπτικές συλλήψεις στις διαδηλώσεις, ΜΑΤ στα πανεπιστήμια, απεργίες και απεργοί στα δικαστήρια, καταδίκες και απολύσεις εκλεγμένων συνδικαλιστών.
Η εξέγερση του Πολυτεχνείου δεν χωράει στα μέτρα του σημερινού καθεστώτος. Δείχνει και σήμερα τον μοναδικό δρόμο που έχουν μπροστά τους λαός και νεολαία. Τότε οι φοιτητές δεν περίμεναν ούτε ανάθεσαν σε άλλους τον αγώνα.
Μετέτρεψαν τη διαμαρτυρία σε σύγκρουση και έγραψαν Ιστορία. Η λαϊκή οργή μπορεί και πρέπει να γίνει οργανωμένη πάλη όχι μόνο για να ανατρέψει την πολιτική που ξεπερνώντας κυβερνήσεις έχει γίνει καθεστώς, αλλά και για να ανοίξει το δρόμο για βαθιές πολιτικές και κοινωνικές αλλαγές.Για μια πολιτική που θα υπηρετεί αποκλειστικά τις σύγχρονες λαϊκές , κοινωνικές ανάγκες και όχι τα κέρδη και τους ισολογισμούς.
Για να μπορούν επιτέλους το ψωμί, η παιδεία η δημοκρατία και η ελευθερία να μην είναι μόνο συνθήματα
Ψωμί - Σταθερή δουλειά με δικαιώματα – Δημόσια δωρεάν και για όλους Παιδεία –Υγεία – Κοινωνική Ασφάλιση.
πηγή
Η εξέγερση ξεκίνησε από τον αγώνα για τα δημοκρατικά δικαιώματα των φοιτητών και εξελίχθηκε σε λαϊκή εξέγερση για το ψωμί, την παιδεία και την ελευθερία. Ο αγώνας του Πολυτεχνείου συνέβαλε στο να αποτύχει η τότε προσπάθεια διαιώνισης του δικτατορικού καθεστώς, με την κυβέρνηση- μαριονέτα του Μαρκεζίνη, αλλά και να ηττηθούν οι αντιλήψεις που ζητούσαν συμβιβασμό με την χούντα.
Σήμερα 41 χρόνια μετά, η επέτειος του Πολυτεχνείου είναι επίκαιρη όσο ποτέ άλλοτε. Η πολιτική της κυβέρνησης, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των επιχειρηματικών ομίλων, οδηγεί στην εξαθλίωση τους εργαζόμενους με μισθούς πείνας, επίσημη ανεργία που φτάνει το 30%, μερική ή και εκ περιτροπής απασχόληση χωρίς συλλογικές συμβάσεις και δικαιώματα.
Σήμερα το καθεστώς δεν φυλακίζει για κοινωνικά φρονήματα. Καταδικάζει όμως μαζικά τα λαϊκά στρώματα μετατρέποντας την δημόσια υγεία σε εμπόρευμα για τους έχοντες, διαλύοντας την δημόσια παιδεία, καταργώντας την κοινωνική ασφάλιση.
Η εκλεγμένη κυβέρνηση που μειοψηφεί στο λαό και πλειοψηφεί στη βουλή συρρικνώνει το δημόσιο, προκειμένου να θησαυρίζουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι. Χαρίζει χρυσοπληρωμένες από το λαό υποδομές και κοινωνικά αγαθά στους εθνικούς εργολάβους. Σώζει τις τράπεζες και κατεδαφίζει τα ασφαλιστικά ταμεία.
Την ίδια στιγμή ο αντιδημοκρατικός κατήφορος της συγκυβέρνησης δείχνει ότι αντιλαΊκή πολιτική και καταστολή πάνε χέρι - χέρι: χημικά, ξυλοδαρμοί και προληπτικές συλλήψεις στις διαδηλώσεις, ΜΑΤ στα πανεπιστήμια, απεργίες και απεργοί στα δικαστήρια, καταδίκες και απολύσεις εκλεγμένων συνδικαλιστών.
Η εξέγερση του Πολυτεχνείου δεν χωράει στα μέτρα του σημερινού καθεστώτος. Δείχνει και σήμερα τον μοναδικό δρόμο που έχουν μπροστά τους λαός και νεολαία. Τότε οι φοιτητές δεν περίμεναν ούτε ανάθεσαν σε άλλους τον αγώνα.
Μετέτρεψαν τη διαμαρτυρία σε σύγκρουση και έγραψαν Ιστορία. Η λαϊκή οργή μπορεί και πρέπει να γίνει οργανωμένη πάλη όχι μόνο για να ανατρέψει την πολιτική που ξεπερνώντας κυβερνήσεις έχει γίνει καθεστώς, αλλά και για να ανοίξει το δρόμο για βαθιές πολιτικές και κοινωνικές αλλαγές.Για μια πολιτική που θα υπηρετεί αποκλειστικά τις σύγχρονες λαϊκές , κοινωνικές ανάγκες και όχι τα κέρδη και τους ισολογισμούς.
Για να μπορούν επιτέλους το ψωμί, η παιδεία η δημοκρατία και η ελευθερία να μην είναι μόνο συνθήματα
Ψωμί - Σταθερή δουλειά με δικαιώματα – Δημόσια δωρεάν και για όλους Παιδεία –Υγεία – Κοινωνική Ασφάλιση.
πηγή
