Από το Jungle-Report
Μόνο ανησυχία και αηδία προκαλούν τα ποσοστά του δολοφονικού νεοναζιστικού μορφώματος. Τα οποία, αν και έχουν συρρικνωθεί σε σχέση με το 2012, μαζί με την...
όλη δυναμική του, οι εκλογικοί συσχετισμοί το καθιστούν τρίτο κόμμα (με μικρή διαφορά από τα υπόλοιπα μικρά κόμματα).
Ένα 6-7% που ζει ανάμεσά μας επιμένει να μας θυμίζει κάτι που το προηγούμενο διάστημα διστάζαμε να παραδεχτούμε: μερικές χιλιάδες λοβοτομημένοι γύρω μας, σε καιρούς ακραίας ύφεσης επέλεξαν να μας φανερώσουν ανοιχτά αυτό που επί δεκαετίες έκρυβαν. Ότι, δηλαδή, είναι αμετανόητοι ναζιστές. Τώρα πια διακριτοί και αυτονομημένοι, όχι ενσωματωμένοι στα κυρίαρχα κόμματα εξουσίας όπως στα χρόνια των "παχέων αγελάδων".
Ας αποδεχτούμε λοιπόν αυτή την πραγματικότητα και ας πάμε παρακάτω.
Πώς αντιμετωπίζεται αυτό το υπαρκτό ναζιστικό ρεύμα στην ελληνική κοινωνία, το οποίο αν και προσωρινά ανενεργό λόγω των δικαστικών διώξεων, αναμένει την κατάλληλη συγκυρία για να ξαναδώσει τη συναίνεσή του στα μαχαιρώματα και τους τραμπουκισμούς;
Καταρχήν πρέπει να δούμε πώς δεν αντιμετωπίζεται. Και πώς οι μέχρι τη δολοφονία Φύσσα προσπάθειες αντιμετώπισής του όχι μόνο έπεσαν στο κενό, αλλά και γιγάντωσαν το απόστημα:
1. Ο ναζισμός δεν αντιμετωπίζεται με την υιοθέτηση της ρατσιστικής ατζέντας της Χ.Α. και την πλειοδοσία σε αυταρχισμό και σε μισανθρωπία, όπως έπραττε επί 2,5 χρόνια ο Σαμαράς και το ακροδεξιό επιτελείο του. Αντιθέτως: τέτοιες πρακτικές δυναμώνουν το ναζισμό και ρίχνουν νερό στον ανθρωποκτόνο μύλο του.
2. Ο ναζισμός δεν ηττάται με "θεωρίες των δύο άκρων" και νεοφιλελιές για "μαύρο και κόκκινο φασισμό", που ουσιαστικά έχουν επινοηθεί για να χτυπήσουν την Αριστερά.
Αντιθέτως: τέτοιες ανιστόρητες θεωρίες που εξισώνουν κοινωνικούς αγώνες με ρατσιστικά πογκρόμ, έχει αποδειχτεί στην πράξη ότι απενοχοποιούν τη φρίκη του ναζισμού και σχετικοποιούν την αβυσσαλέα απόσταση μεταξύ μιας μούτζας και του.. Άουσβιτς.
3. Ο ναζισμός δεν θα επιστρέψει στην πηγάδα του όσο οι πολιτικές δυνάμεις υπονομεύουν συστηματικά την πρόοδο στην εδραίωση των ανθρώπινων και κοινωνικών δικαιωμάτων.
Αντιθέτως: ο κοινωνικός αποκλεισμός, η περιθωριοποίηση της διαφορετικότητας, η ποινικοποίηση κάθε εναλλακτικού ιδεολογικού μοντέλου που δεν συνάδει με τις νεοφιλελεύθερες σχέσεις παραγωγής και η περιχαράκωση σε σκοταδιστικά προνεωτερικά σχήματα ως άμυνα απέναντι στην απεριόριστη ελευθερία της σκέψης και της έκφρασης, αποτελούν το καλύτερο λίπασμα για την καλλιέργεια της φασιστικής μισαλλοξίας.
Η νέα κυβέρνηση με βασικό κορμό την Αριστερά οφείλει να αντιμετωπίσει το ναζιστικό απόστημα ακολουθώντας αντίθετο δρόμο από αυτόν που ακολουθούσε μέχρι χτες η σαμαροβενιζελική συγκυβέρνηση της ακροδεξιάς. Οφείλει δηλαδή να μην κάνει βήμα πίσω στην υπεράσπιση των δικαιωμάτων, τα οποία αποτελούν κόκκινο πανί τόσο για τους ροπαλοφόρους όσο και για τους γραβατωμένους φασίστες του εθνικιστικού τόξου.
Η αποκατάσταση των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων της μεσαίας τάξης και των κατώτερων στρώματων πρέπει ταυτόχρονα και χωρίς την παραμικρή καθυστέρηση να συμβαδίσει με την εμπέδωση μιας άλλης κουλτούρας που δεν θα τολμάει να αυτοχαρακτηρίζεται ως δημοκρατική όσο ποικιλόμορφες κοινωνικές ομάδες παραμένουν αποκλεισμένες και εκτός των ορίων της.
-Αν μια ευρύτατη κοινωνική συμμαχία δεν καταφέρει να υιοθετήσει την πιο ριζοσπαστική υποστήριξη των ανθρώπινων δικαιωμάτων, της ελευθερίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης,
-Αν τα δικαιώματα των εθνικών και θρησκευτικών μειονοτήτων, των μεταναστών, των ΛΟΑΤ ατόμων, των χρηστών ουσιών, των φυλακισμένων και των πάσης φύσης αποκλεισμένων δεν πάψουν να αποτελούν ταμπού στον δημόσιο λόγο και δεν τεθούν ως ζητήματα πρωταρχικής σημασίας για μια χώρα που θέλει να ονομάζεται πολιτισμένη,
-Αν ο ρατσιστικός και νεοναζιστικός λόγος δεν ξαναγίνει περιθωριακός, αποκρουστικός και καταγέλαστος, αλλά συνεχίσει να υιοθετείται με παραλλαγές από τα ΜΜΕ και τους θεσμικούς φορείς του βαθέως κράτους (Δικαιοσύνη, Αστυνομία, Εκκλησία, Ένοπλες Δυνάμεις),
-Αν εντέλει η εμφάνιση φασιστών με ναζιστικά σύμβολα στις γειτονιές δεν προκαλεί κινητοποίηση σύσσωμης της τοπικής κοινωνίας και μαζικά γιαουρτώματα στους νοσταλγούς του Χίτλερ,
τότε το 6,3% των συνειδητοποιημένων ναζιστών που ψήφισαν πάλι Χρυσή Αυγή στις 25 Ιανουαρίου θα συνεχίσει να δηλητηριάζει την πολιτική μας ζωή, όπως ακριβώς συνέβαινε στα μαύρα χρόνια της κυβέρνησης Σαμαρά.
Στο χέρι μας είναι το αίτημα για μια κοινωνία χωρίς καπιταλιστική βαρβαρότητα και νεοναζιστική απειλή να περάσει όχι μόνο από τον αγώνα μας στους δρόμους, αλλά και μέσα από την πίεση ενός προοδευτικού κυβερνητικού σχήματος. Χωρίς εφησυχασμούς και χωρίς αναθέσεις.
Αλλιώς η νίκη των δολοφόνων του Σαχτζάτ Λουκμάν και του Παύλου Φύσσα πρέπει να θεωρείται δεδομένη.
Tάδε έφη SFY
Πηγή: Jungle-Report
