Πρόκειται για την θυγατρική εταιρεία των ναυπηγείων Σκαραμαγκά η οποία ενεργοποιήθηκε προκειμένου να ολοκληρώσει την κατασκευή βαγονιών του ΟΣΕ, στα πλαίσια κοινοπρακτικού έργου των ναυπηγείων Σκαραμαγκά με την Siemens και τη Bombardier ΟΣΕ.
Τα τελευταία χρόνια οι εργαζόμενοι έχουν στραφεί δικαστικά κατά των διοικήσεων των Ελληνικών Ναυπηγείων Σκαραμαγκά. Και αυτό διότι παραμένουν απλήρωτοι από το 2009, ενώ το 2010 η εταιρεία κήρυξε πτώχευση.
Τον Μάρτιο του 2014, το Μονομελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών καταδίκασε με βαριές ποινές τον πρώην διευθύνοντα σύμβουλο των ναυπηγείων Σκαραμαγκά, πέντε μέλη του ΔΣ, τέσσερις Γερμανούς και έναν Έλληνα για μη καταβολή δεδουλευμένων προς τους εργαζόμενους. Δηλαδή το δικαστήριο αναγνώρισε ότι πραγματικός εργοδότης των 162 εργαζομένων της Εταιρείας Τροχαίου Υλικού ήταν τα ναυπηγεία Σκαραμαγκά. Ωστόσο δέκα μήνες μετά η απόφαση δεν έχει καθαρογραφεί.
Παρά τις συνεχείς οχλήσεις των εργαζομένων προς το Μονομελές Πλημμλειοδικείο Αθηνών, οι αρμόδιοι καθυστερούν και μάλιστα αδικαιολόγητα.
Το αποτέλεσμα είναι οι εργαζόμενοι της Εταιρείας Τροχαίου Υλικού να κάθονται σε "αναμμένα κάρβουνα". Στις αρχές Μαρτίου συζητιέται στον Άρειο Πάγο, η υπόθεσή στο σύνολό της. Η απόφαση του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών δημιουργεί "προηγούμενο" το οποίο θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί στο δικαστήριο. Ωστόσο, οι αδικαιολόγητες καθυστερήσεις στο να καθαρογραφεί η απόφαση, στερούν από τους ίδιους το δικαίωμα αυτό και κινδυνεύουν να μην χουν στα χέρια τους ένα σημαντικό νομικό "όπλο" για να το χρησιμοποιήσουν.
Το ιστορικό της υπόθεσης
Η όλη ιστορία με την πτώχευση του Τροχαίου Υλικού ξεκινά πολλά χρόνια πριν. Τον Μάιο του 2002 τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά πουλήθηκαν στην γερμανική HDW σε συνεργασία με την Ferrostaal AG.
Λίγους μήνες πριν είχε υπογραφεί η συμφωνία πώλησης μεταξύ του ελληνικού Δημοσίου, των ναυπηγείων και της κοινοπραξίας HDW-Ferrostaal. Την ίδια χρονιά δημιουργήθηκε και ακόμη μία εταιρεία, η "Εταιρεία Τροχαίου Υλικού Ελλάδος ΑΕ" (ΕΤΥΕ ΑΕ). Επρόκειτο για μία θυγατρική εταιρεία των Ελληνικών Ναυπηγείων, που το μετοχικό της κεφάλαιο δεν ξεπερνούσε τα 60.000 ευρώ και κρατήθηκε μυστική.
Η εταιρεία παρέμεινε αρχικά ανενεργή, μέχρι και τον Οκτώβριο του 2006. Με εντολή των ΕΝΑΕ, όπως καταγγέλλουν οι 162 περίπου εργαζόμενοι μετακινήθηκαν στην ΕΤΥΕ ΑΕ, χωρίς ωστόσο οι ίδιοι να το αποδεχτούν, προκειμένου να παράσχουν τις υπηρεσίες τους εκεί.
Η εταιρεία ωστόσο δεν πληρούσε ούτε καν τις τυπικές προδιαγραφές. Δεν είχε άδεια λειτουργίας, στεγαζόταν στον ίδιο χώρο με τα ΕΝΑΕ, δεν είχε δικά της συμβόλαια για κατασκευές, δικά της κτίρια, εγκαταστάσεις, λογιστήριο, νομικές και οικονομικές υπηρεσίες, πληροφοριακό σύστημα, φόρμες των εργαζομένων αλλά και κάρτες παρουσίας. Με λίγα λόγια δεν είχε όλα εκείνα τα αναγκαία χαρακτηριστικά για τη λειτουργία της όπως θα έπρεπε να διαθέτει μια φυσιολογική εταιρεία.
Η ενεργοποίησή της φέρεται να έγινε μόνο και μόνο προκειμένου να ολοκληρώσει τα έργα των βαγονιών για τον ΟΣΕ, ενώ οι παραγγελίες βρισκόταν ήδη σε εξέλιξη.
Τον Οκτώβριο του 2007, η ΕΤΥΕ πωλήθηκε στον γερμανικό όμιλο εταιρειών συμφερόντων του Dr. Horst Meyer. Επρόκειτο για εταιρείες μικρού και μεσαίου μεγέθους που εξειδικεύονταν κυρίως στην αγορά και εκκαθάριση εταιρειών, για λογαριασμό ομίλων. Πιο απλά δεν είχαν καμία σχέση με την κατασκευή και επισκευή τροχαίου υλικού, κυρίως βαγονιών.
Παρόλα αυτά οι εταιρείες συμφερόντων Meyer εμφανίστηκαν ως αγοραστές. Η ΕΤΥΕ ωστόσο, όπως κατήγγειλαν σε αγωγές τους εργαζόμενοι της εταιρείας όχι μόνο δεν ανέπτυξε παραγωγική δραστηριότητα αλλά ούτε και εκτέλεσε εργασίες δίχως την συνδρομή των ENAE και του προσωπικού της. Όπως καταγγέλλουν οι εργαζόμενοι σκοπός της δημιουργίας της δεν ήταν άλλος από τον "τεμαχισμό του ναυπηγείου" και το κλείσιμο της βιομηχανικής του μονάδας.
Σε κάθε περίπτωση η έκβαση της υπόθεσης στον Άρειο Πάγο αναμένεται με μεγάλο ενδιαφέρον. Ίσως μέχρι τότε οι υπεύθυνοι στο Μονομελές Πλημμελειοδικείο να έχουν κινητοποιηθεί και οι εργαζόμενοι πάρουν στα χέρια τους μία τόσο σημαντική απόφαση.
koutipandoras
