Ίσως είναι και η πρώτη φορά που ως κοινωνικό σώμα συνειδητοποιούμε πόσο εύθραυστα πια είναι τα όρια μετακύλισης προς την εξαθλίωση του δρόμου για όσους δεν έχουν το…οικογενειακό ή φιλικό δίχτυ προστασίας να τους προστατεύσει από την πρόσκρουση.
Αντιμετωπίζαμε αυτό το φαινόμενο που είχε χτυπήσει τις σύγχρονες δυτικές κοινωνίες τα τελευταία 30 χρόνια σχεδόν στρουθοκαμηλικά (όπως και τους ναρκομανείς, όπως και άλλες ατυχείς κοινωνικές ομάδες που δεν βύζαιναν από το κομματικόπελατειακό στήθος) έχοντας ναρκωθεί μέσα στη δανεική ευμάρεια.Ο βρεττανός φωτογράφος Lee Jeffries φωτογραφίζει εδώ και καιρό αστέγους στην... Αγγλία και έχει βραβευτεί για τα εξαιρετικής αισθητικής αλλά και εκπληκτικής συναισθηματικής δύναμης ασπρόμαυρα πορτρέτα καθημερινών ανθρώπων που βρέθηκαν από τη μια στιγμή στην άλλη στον δρόμο.
Του Πάνου Μιχαήλ
Δες μερικά από τα πορτρέτα παρακάτω. Οχι με διάθεση οίκτου. Δεν βγάζουν και κάτι τέτοιο ως αίσθηση οι φωτογραφίες άλλωστε. Ουσιαστικά κάνουν ορατούς (με τον τρόπο της τέχνης) τους ανθρώπους αυτούς που οι περισσότεροι ως αόρατα και δυσοίωνα φαντάσματα αντιμετωπίζουμε καθώς καθημερινά ερχόμαστε σε επαφή μαζί τους. Και ίσως αλλάξει η αντιληψή σου.
