Πρόκειται για τη δίκη της νεοναζιστικής τρομοκρατικής οργάνωσης NSU (Nationalsozialistischer Untergrund, Εθνικοσοσιαλιστικό Υπόγειο Δίκτυο), στην οποία αποδίδονται δέκα δολοφονίες (οι εννιά με ρατσιστικό κίνητρο) από το 2000 μέχρι το 2007 και άλλες εγκληματικές πράξεις (εκρήξεις με πολλούς τραυματίες, εμπρησμοί, ληστείες).
Σύμφωνα με το κατηγορητήριο, στον πυρήνα της οργάνωσης ανήκαν τρία άτομα, ο Ούβε Μπένχαρντ (Uwe Böhnhardt), ο Ούβε Μούντλος (Uwe Mundlos) και η Μπεάτε Τσέπε (Beate Zschäpe), γνωστά στελέχη της εθνικοσιαλιστικής σκηνής από τη δεκαετία του 1990. Από τους τρεις στο εδώλιο κάθεται μόνον η Τσέπε, μαζί με τέσσερις απλούς συνεργούς. Ο Μπένχαρντ και ο Μούντλος αυτοκτόνησαν τον Νοέμβριο του 2011, όταν εντοπίστηκαν από την αστυνομία μετά από μία επίθεση σε τράπεζα.
Η υπόθεση έχει πάρει χαρακτήρα σκανδάλου στη Γερμανία, γιατί επί τόσα χρόνια οι διωκτικές αρχές αρνούνταν να κατανοήσουν τα ρατσιστικά κίνητρα που όπλιζαν τα χέρια των δολοφόνων. Μετά από κάθε φόνο αναζητούσαν υπόπτους στον περίγυρο των θυμάτων, ανέκριναν με προσβλητικό τρόπο τους οικείους τους και άφηναν να εννοηθεί ότι οι δολοφονίες ήταν αποτέλεσμα «ξεκαθαρίσματος λογαριασμών», αποδίδοντας στους δολοφονημένους σχέσεις με το οργανωμένο έγκλημα, με εμπόριο ναρκωτικών κ.λπ.
Οπως αποδεικνύεται σήμερα, υπήρξε εξαρχής μια ρατσιστική αντιμετώπιση της υπόθεσης, εφόσον, παρά το γεγονός ότι τα στοιχεία βοούσαν (ίδιο φονικό όπλο, παρόμοια μεθοδολογία, μετανάστες θύματα), η αστυνομία αδυνατούσε να φανταστεί ότι πρόκειται για εγκληματική δράση ναζιστικής ομάδας.
Μετά την τελική αποκάλυψη του NSU το 2011, το σκάνδαλο πήρε πολιτικές διαστάσεις διότι αποκαλύφθηκε ότι στον περίγυρο του δολοφονικού τρίο βρίσκονταν ποικίλοι πράκτορες (ή διπλοί πράκτορες) της περιβόητης γερμανικής μυστικής υπηρεσίας που φέρει το όνομα «Υπηρεσία Προστασίας του Συντάγματος». Αυτό εξάλλου είναι και το ιδιαίτερα ενδιαφέρον στοιχείο της δίκης.
Με δεδομένο ότι η τριμελής ομάδα του NSU στηριζόταν επί χρόνια στη βοήθεια ομοϊδεατών της από τον ευρύτερο εθνικοσοσιαλιστικό χώρο, το στοίχημα για τη γερμανική Δικαιοσύνη είναι αν θα αποκαλυφθούν οι άμεσοι και έμμεσοι συνεργοί, καθώς και τα στελέχη της Υπηρεσίας Προστασίας του Συντάγματος που κάλυπταν τη δράση του NSU, προκειμένου να μην εκτεθούν οι ίδιοι.
Αλλά η δίκη του NSU έχει ειδικό, ελληνικό ενδιαφέρον. Πρώτα πρώτα επειδή ανάμεσα στα δέκα θύματα και δίπλα σε οκτώ Τούρκους μετανάστες και μία Γερμανίδα αστυνομικό συγκαταλέγεται ο Ελληνας Θόδωρος Βουλγαρίδης, o οποίος δολοφονήθηκε τον Ιούνιο του 2005 στο Μόναχο.
Θόδωρος Βουλγαρίδης, Ελληνας μετανάστης που βρέθηκε δολοφονημένος από τη νεοναζιστική NSU
Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Οπως προκύπτει από τις αποκαλύψεις που έρχονται στο φως κατά τη διάρκεια των συνεδριάσεων του δικαστηρίου, υπάρχει ένα νήμα που συνδέει τους Γερμανούς νεοναζί με τους Ελληνες ομοϊδεάτες τους.
Τη διασύνδεση του νεοναζιστικού περίγυρου με τη Χρυσή Αυγή υποδήλωσε με προκλητικό τρόπο η παρουσία στο ακροατήριο της δίκης του NSU ενός υποστηρικτή των κατηγορουμένων, ο οποίος φορούσε μπλουζάκι υπέρ της Χρυσής Αυγής, το οποίο είχε τυπώσει η οργάνωση Freies Netz Süd, η βαυαρική νεοναζιστική ομάδα, που είχε γίνει γνωστή στην Ελλάδα όταν αποκαλύφθηκε η συνάντηση του ηγέτη της, Ματίας Φίσερ, με στελέχη της Χρυσής Αυγής (Μιχαλολιάκος, Κασιδιάρης, κ.ά.), μέσα στην ελληνική Βουλή (1.2.2013).
Ο υποστηρικτής των κατηγορουμένων με τη χρυσαυγίτικη αμφίεση ήταν ο Τομ Ρ., ο οποίος διατηρεί ιδιαίτερες σχέσεις με τον κατηγορούμενο Αντρέ Ε. Η παρουσία του στο ακροατήριο σημειώθηκε στις 21 Ιανουαρίου 2014, κατά την 76η συνεδρίαση του δικαστηρίου. Λίγους μήνες αργότερα, στις 2 Ιουλίου 2014, οι γερμανικές αρχές έθεσαν την οργάνωση Freies Netz Süd εκτός νόμου.
Εχει ενδιαφέρον ο τρόπος που αντέδρασε η Χρυσή Αυγή μετά την αποκάλυψη του NSU. Σε εκτενές δημοσίευμά της η εφημερίδα της οργάνωσης καταγράφει με «ουδέτερο» ύφος την είδηση και φροντίζει να απαλλάξει από τις ευθύνες τα στελέχη του γερμανικού «αδελφού» κόμματος NPD, στο οποίο αναζητούσαν πλέον οι διωκτικές αρχές της Γερμανίας τον κύκλο των υποστηρικτών της τρομοκρατικής ομάδας NSU: «Την 4η Νοεμβρίου [2011] η αστυνομία βρήκε μέσα σε ένα τροχόσπιτο που είχε πάρει φωτιά τα πτώματα δύο ανδρών. Οι νεκροί είχαν πυροβοληθεί και η αστυνομία πιστεύει ότι πιθανόν να αυτοκτόνησαν, αφού βρέθηκε το όχημα με το οποίο είχαν πραγματοποιήσει ληστεία σε τράπεζα της επαρχίας της Θουριγγίας. Στο τροχόσπιτο βρέθηκε το όπλο μιας δολοφονημένης από το 2007 αστυνομικού. Η γυναίκα αυτή είχε σκοτωθεί με ένα άλλο όπλο, το οποίο ταυτιζόταν με 9 δολοφονίες στο διάστημα 2000-2007. Την ίδια ημέρα ανατινάχθηκε το διαμέρισμα στο οποίο κατοικούσαν οι δυο νεκροί πριν εισέλθει σε αυτό η αστυνομία, στο Τσβίκαου της γειτονικής επαρχίας της Σαξονίας. Εκεί βρέθηκε δίσκος με φωτογραφίες τριών από τους μετανάστες, αμέσως μετά τη δολοφονία τους. Μια γυναίκα που είχε επαφές με τους δύο νεκρούς, παραδόθηκε στην αστυνομία λίγες ημέρες μετά. Η αστυνομία προσπαθεί να εξακριβώσει αν η ομάδα αυτή είχε προβεί και σε άλλες ενέργειες ρατσιστικού χαρακτήρα, γεγονός που έχει δώσει αφορμή στα ΜΜΕ και την Αριστερά να επιτεθούν στους Γερμανούς Εθνικιστές» (εφ. «Χρυσή Αυγή», 23.11.2011).
Ενδιαφέρον έχουν οι παρατηρήσεις της εφημερίδας από εκεί και πέρα: «Καμία σχέση δεν έχει διαπιστωθεί μεταξύ της ομάδας αυτής και του NPD. Παρόλα αυτά, η ίδια η καγκελάριος Μέρκελ και το πολιτικό κατεστημένο της δημοκρατικής Γερμανίας, έκαναν δηλώσεις περί απαγόρευσης του κόμματος, την τροποποίηση του νομικού πλαισίου σχετικά με τον Εθνικισμό, και το φακέλωμα περισσότερων από 10.000 Εθνικιστών».
Με άλλα λόγια, η εφημερίδα της οργάνωσης προσπαθεί να προκαταλάβει τις ανακρίσεις που άρχισαν οι γερμανικές αρχές από εκείνη την περίοδο. Για ποιο λόγο αυτή η βιάση; Και από πού προκύπτει η βεβαιότητα της Χρυσής Αυγής ότι δεν εμπλέκονται στελέχη του NPD στην υπόθεση; Η εξήγηση είναι εύκολη. Από την εξέλιξη των ανακρίσεων αυτών προκύπτει ότι τρία τουλάχιστον από τα στελέχη του γερμανικού νεοναζισμού, που εμπλέκονται από τις διωκτικές αρχές στην υπόθεση ως «υποστηρικτές» (Unterstützer) ή «ευρύτερος περίγυρος» (Weiteres Umfeld), έχουν άμεση σχέση με την ελληνική ναζιστική οργάνωση. Αυτός είναι ο λόγος που μετά το αρχικό δημοσίευμα στην εφημερίδα της, η ελληνική ναζιστική οργάνωση ξέχασε εντελώς το ζήτημα αυτό και το εξαφάνισε από τα έντυπά της.
Η περίπτωση Ραλφ Βολέμπεν
Στις 29.11.2011, μία βδομάδα μετά το δημοσίευμα της «Χρυσής Αυγής», στο οποίο η οργάνωση του κ. Μιχαλολιάκου διαβεβαίωνε για την ανυπαρξία σχέσεων NSU-NPD, η γερμανική αστυνομία συνελάμβανε τον Ραλφ Βολέμπεν (Ralf Wohlleben, γενν. 1975). Το περιοδικό «Φόκους» παρουσίαζε τον συλληφθέντα ως τον «άνθρωπο πίσω από τους δολοφόνους» και o γενικός ομοσπονδιακός εισαγγελέας υποστήριζε ότι «είναι ύποπτος για συνέργεια σε έξι από τους φόνους του NSU».
Στιγμιότυπο από τη δίκη. Διακρίνεται ο Βολέμπεν (άκρο, δεξιά)
Ο Βολέμπεν υπήρξε συνεργάτης του δολοφονικού τρίο από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 στο κρατίδιο της Θουριγγίας και ειδικά στην πόλη Ιένα. Υπήρξαν όλοι τους μέλη της ομάδας THS (Thüringer Heimatschutz), μιας νεοναζιστικής ομάδας που δρούσε στην περιοχή και συνεργαζόταν με το NPD. Αργότερα ο Βολέμπεν εντάχθηκε στο NPD, τοποθετήθηκε στην τοπική ηγεσία του κόμματος και αναδείχτηκε πρόεδρός του στην Ιένα. Με την ιδιότητα του στελέχους του NPD εκλέχτηκε το 2000 και το 2004 σε τοπικά κοινοτικά συμβούλια. Από το 2004 έως το 2008 ήταν αναπληρωτής πρόεδρος της τοπικής οργάνωσης του NPD, αλλά το 2010 αποχώρησε από το κόμμα.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που ανακοίνωσε η ομοσπονδιακή εισαγγελία, ο Βολέμπεν ήταν εκείνος που οργάνωνε την υποστήριξη και διατηρούσε τηλεφωνική επικοινωνία με το τρίο του NSU από το 1998, όταν ο Μπένχαρντ, ο Μούντλος και η Τσέπε βγήκαν στην παρανομία και άρχισαν τον κύκλο των ρατσιστικών δολοφονιών. Μάλιστα, σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, ήταν ο Βολέμπεν εκείνος που προμήθευσε το φονικό όπλο, αλλά και ένα ακόμα πιστόλι. Σήμερα ο Βολέμπεν κάθεται στο εδώλιο του δικαστηρίου για την υπόθεση του NSU δίπλα στην Τσέπε.
Τι σχέση έχουν όλα αυτά με την Ελλάδα και τη Χρυσή Αυγή; Μα ο Βολέμπεν, μαζί με τον Κάπκε, με τον οποίο θα ασχοληθούμε παρακάτω, ήταν οι βασικοί οργανωτές της περιβόητης «Γιορτής των Λαών» στην Ιένα το 2005, στην οποία μετείχε η Χρυσή Αυγή, καθώς και οι οικοδεσπότες στον «Φαιό Οίκο», το κεντρικό σημείο συνάντησης των νεοναζί στην Ιένα.
Η «Γιορτή των Λαών» (Fest der Völker), που αντλεί το όνομά της από τον ευφημισμό που εμπνεύστηκε ο Γκέμπελς για την Ολυμπιάδα του Βερολίνου το 1936, ήταν ένα επεισόδιο στην προσπάθεια των σκληρότερων ακροδεξιών οργανώσεων της Ευρώπης να συγκροτηθούν σε μια νέα «Φαιά Διεθνή» στα μέσα της πρώτης δεκαετίας του αιώνα μας. Η σύμπραξη αυτή πήρε μάλιστα και όνομα, «European National Front» (Ευρωπαϊκό Εθνικό Μέτωπο), αλλά δεν είχε συνέχεια.
Τη Χρυσή Αυγή εκπροσώπησε στην Ιένα το 2005 ο Νίκος Γιοχάλας, ιδρυτής του νεοναζιστικού και παγανιστικού συγκροτήματος «Der Stürmer» (από το ομώνυμο προπαγανδιστικό περιοδικό του φανατικού ναζί Γιούλιους Στράιχερ, ο οποίος καταδικάστηκε σε θάνατο ως εγκληματίας πολέμου από το δικαστήριο της Νυρεμβέργης).
Τα έντυπα της Χρυσής Αυγής αναφέρθηκαν εκτενώς στη «Γιορτή των Λαών» με ρεπορτάζ και φωτογραφίες, αλλά απέφυγαν να καταγράψουν το όνομα του εκπροσώπου τους. Εκείνοι γνώριζαν αυτά που εμείς μαθαίνουμε σήμερα.
Τα έντυπα της Χρυσής Αυγής πρόβαλλαν τη «Γιορτή των Λαών» στην Ιένα το 2005, την οποία οργάνωναν ο Κάπκε και ο Βολέμπεν.
Αναφέρονταν μόνο τα αρχικά του (Ν.Γ.) και αποσπάσματα της ομιλίας του, στα οποία ο Γιοχάλας λέει καθαρά όσα θέλουν σήμερα να κρύψουν οι υπόδικοι συναγωνιστές του, ότι δηλαδή δεν έπρεπε η Ελλάδα να αντιταχθεί αλλά να συμμαχήσει με τους ναζί στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, κάτι που δεν έκανε παρασυρμένη από τον «σοβινισμό» της: «Είναι τιμή μου να μιλώ ενώπιον της ελίτ της ευρωπαϊκής νεολαίας, στη χώρα όπου ξεκίνησε η Πραγματική Επανάσταση του 20ού αιώνα! Πρέπει να είστε και εσείς υπερήφανοι διότι την ίδια ώρα που η παρηκμασμένη νεολαία σαπίζει μέσα στην τεμπελιά και την αδιαφορία ή διαδηλώνει εναντίον μας, σαν μαριονέτα της νέας τάξης, εσείς είσαστε εδώ, να διαδηλώσετε ότι δεν ντρέπεστε για τους προγόνους σας, ότι δεν ξεχάσατε την κληρονομιά σας, ότι είσαστε έτοιμοι να αγωνιστείτε για την προάσπιση του Πολιτισμού μας και της Ευρωπαϊκής πατρίδας μας! Ηταν η ώρα για ένα Πανευρωπαϊκό φεστιβάλ σαν αυτό. Ηταν η ώρα να δείξουμε σε αυτούς που μέρα και νύχτα πασχίζουν να μας εξαφανίσουν, ότι δεν πρόκειται να κάνουμε ξανά τα ίδια λάθη, ότι αυτή τη φορά οι Γιοι και οι Κόρες της Ευρώπης θα σταθούν και θα πολεμήσουν πλάι πλάι για το κοινό μας μέλλον. Κανένας ηλίθιος σοβινισμός δεν θα μας σταματήσει, δεν θα μας τυφλώσουν ξανά τα ψέματα του εχθρού, δεν θα πολεμήσουμε ξανά για τα συμφέροντά του!»
Ο Γιοχάλας εμφανίζεται στα έντυπα της Χρυσής Αυγής με το «καλλιτεχνικό» του ψευδώνυμο Jarl von Hagall, και είναι γνωστός για τη σχέση του με το εθνικοσοσιαλιστικό μπλακ μέταλ με συνθέσεις όπως το «Adolf der Große» (Αδόλφος ο Μέγας) και άλλα παρόμοια. Ο ίδιος δηλώνει μέλος της αδελφότητας «Παγανιστικό Μέτωπο». Ο Γιοχάλας ήταν εκπρόσωπος της Χρυσής Αυγής και στη «Γιορτή των Λαών» το 2007, που οργάνωσε ο Βολέμπεν με τον Κάπκε πάλι στην Ιένα. Το 2006 η συγκέντρωση είχε απαγορευτεί από τις γερμανικές αρχές.
Οσο για τον ιδιαίτερο ρόλο που είχε ο Γιοχάλας στην εσωτερική δομή της Χρυσής Αυγής, αξιοσημείωτο είναι ένα ντοκουμέντο που έχει έρθει στο φως στο πλαίσιο της δικαστικής διερεύνησης της ελληνικής ναζιστικής οργάνωσης. Πρόκειται για την «τελετή ορκωμοσίας δοκίμων μελών», δηλαδή για τον «πυρήνα υποδοχής» που πραγματοποιήθηκε στα γραφεία της οργάνωσης στις 23.7.2011. Στην ομιλία του ο «εκπαιδευτής» Γερμενής ευχαριστεί τον «συναγωνιστή Νίκο Γιοχάλα» για τη βοήθειά του «σ’ αυτούς τους πυρήνες» που είχαν σκοπό «να σκοτώσουν τον Εβραίο που τυχόν κουβαλάμε μέσα μας και ο οποίος αποτελεί την αρνητική πλευρά του εαυτού μας».
Η περίπτωση Αντρέ Κάπκε
Κοινή πορεία με τον Βολέμπεν έχει ο Αντρέ Κάπκε (André Kapke, γενν. 1975). Αυτός δεν είναι κατηγορούμενος στη δίκη NSU, αλλά έδωσε πολυήμερη κατάθεση για τη σχέση του με την υπόθεση.
Για τις σχέσεις των δύο συναγωνιστών με το τρίο του NSU παρέχει στοιχεία η «Εκθεση Σέφερ», καθώς και το Πόρισμα της Εξεταστικής Επιτροπής του τοπικού κρατιδίου της Θουριγγίας. Σύμφωνα μ’ αυτά, η δομή της τοπικής ναζιστικής ομάδας της Ιένας («Kameradschaft Jena») είχε ως εξής:
⇒Αρχηγός: Αντρέ Κάπκε
⇒Υπαρχηγοί: Ούβε Μπένχαρντ, Ούβε Μούντλος
⇒Ενεργά μέλη: Μπεάτε Τσέπε, Μαρκ Ρίντιγκερ Χέντσε, Χόλγκερ Γκέρλαχ, Ραλφ Βολέμπεν, Στέφαν Απελ.
Τα δημοσιεύματα της «Χρυσής Αυγής» για τις εκδηλώσεις στην Ιένα το 2005 και το 2007 αναφέρονται στις «Kameradschaften», τονίζοντας ότι πρόκειται για «ανεξάρτητους πυρήνες εθνικιστών» και παραδέχεται τη συνεργασία μ’ αυτούς.
Ο Κάπκε παρουσιάστηκε στο δικαστήριο συνοδευόμενος από τον συνήγορό του, ο οποίος του υποδείκνυε τρόπους να προστατευθεί ώστε να μην αυτοενοχοποιηθεί. Καταθέτοντας κατά την 96η ημέρα της δίκης (20.3.2014) ο Κάπκε ρωτήθηκε σχετικά με τις διεθνείς συναντήσεις στην Ιένα τον Ιούνιο του 2006. Τότε ο μάρτυρας παραδέχτηκε ότι είχε ιδιαίτερες σχέσεις με δύο από τους ξένους απεσταλμένους, τον Κλάουιο Μιχούτι από τη Σιδηρά Φρουρά της Ρουμανίας και τον «Νικ Γιοχάλα» της Χρυσής Αυγής.
Οι σχέσεις του Κάπκε με το τρίο του NSU ήταν γνωστές από παλιά. Ηδη την 1.11.1996 είχε συλληφθεί μαζί με τον Μπένχαρντ, τον Μούντλος και την Τσέπε για επεισόδιο που προκάλεσαν στο μνημείο του στρατόπεδου συγκέντρωσης Μπούχενβαλντ.
Μετά την απόφαση του τρίο να περάσει στην παρανομία το 1998, ο Κάπκε επιχείρησε να πείσει την ηγεσία του NPD και άλλους γνωστούς νεοναζί να υποστηρίξουν τους τρεις παράνομους. Αργότερα κατηγορήθηκε στο εσωτερικό του νεοναζιστικού χώρου ότι πήρε χιλιάδες μάρκα για να φτιάξει πλαστά χαρτιά για τους τρεις. Μέχρι σήμερα ο Κάπκε ανήκει στο NPD, παρά το γεγονός ότι έχει κατηγορηθεί πολλές φορές για παράνομη δράση. Μία από τις κατηγορίες εις βάρος του συμπίπτει με τη «Γιορτή των Λαών» το 2005. Επικεφαλής ομάδας 30 νεοναζί επιτέθηκε με ρόπαλα του μπέιζμπολ και τραυμάτισε βαριά τέσσερις αντιφασίστες φοιτητές.
Η περίπτωση Τόρστεν Χάιζε
Πολύ γνωστότερος στους κύκλους των Γερμανών νεοναζί είναι ο Τόρστεν Χάιζε (Thorsten Heise, γενν. 1969), ο οποίος έχει χαρακτηριστεί «δικαστικό θαύμα», επειδή έχει κατορθώσει να βρίσκεται εκτός φυλακών παρά το γεγονός ότι έχει συλληφθεί πολλές φορές και με πολύ βαριές κατηγορίες.
Το σπίτι-στρατηγείο του στο Φρετερόντε υπήρξε κέντρο διερχομένων νεοναζί. Σε επιδρομή της αστυνομίας το 2007 ανακαλύφθηκε στο σπίτι οπλοστάσιο. Από το 2004 μέχρι το 2011 ο Χάιζε μετείχε στην ομοσπονδιακή ηγεσία του NPD. Στη δίκη του NSU αναφέρεται κάθε λίγο και λιγάκι το όνομά του (τουλάχιστον σε τριάντα συνεδριάσεις).
Η πιο σοβαρή αποκάλυψη για την ανάμιξή του στην υπόθεση έχει σχέση με την προσπάθεια του τρίο (Μπένχαρντ, Μούντλος, Τσέπε) να φυγαδευτεί στο εξωτερικό. Υπάρχουν στοιχεία ότι ο Βολέμπεν ζήτησε από τον Χάιζε να συνδράμει σ’ αυτή την προσπάθεια.
Οσο για τις σχέσεις του Χάιζε με τη Χρυσή Αυγή, αυτές διατηρούνται στενές επί μία τουλάχιστον δεκαετία. Το καλοκαίρι του 2005, την ίδια περίοδο που ο Κάπκε και ο Βολέμπεν υποδέχονταν τον Γιοχάλα στην Ιένα, ο Χάιζε ήταν καλεσμένος της Χρυσής Αυγής και περιόδευε στην Πελοπόννησο για να στηρίξει την πολιτική της.
Η εφημερίδα της οργάνωσης πρόβαλλε μάλιστα συνέντευξη του Χάιζε στην εφημερίδα της Μεσσηνίας «Σημαία», με λόγια θαυμασμού («ένας καλοντυμένος και επιβλητικός νέος»). Οσο για τα πολιτικά «πιστεύω» του γνωστού νεοναζί, η μεσσηνιακή εφημερίδα είχε βρει τη λύση: «Αυτοπροσδιορίστηκε ως εθνικιστής. Σεβόμαστε απόλυτα τον ιδεολογικό αυτοπροσδιορισμό του».
Ο Χάιζε ανταπέδιδε τα καλά λόγια και αποκάλυπτε τις ιδιαίτερες σχέσεις Ελλήνων και Γερμανών ομοϊδεατών: «Τη Χρυσή Αυγή τη γνωρίζουμε από παλαιότερα και είναι ένα από τα πιο σοβαρά κινήματα στην Ευρώπη».
Τις ιδιαίτερες αυτές σχέσεις ο Χάιζε δεν τις ξέχασε. Και τώρα πρωτοστατεί στην καμπάνια των Γερμανών νεοναζί υπέρ της Χρυσής Αυγής. Στις 11 Νοεμβρίου 2014 ο Χάιζε ανέβασε στη σελίδα του στο facebook φωτογραφία με τον απεσταλμένο της Χρυσής Αυγής Πάνο Κλάδη, τον οποίο φιλοξένησε για να ενημερωθεί για την πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα και τις «διώξεις των συντρόφων». Ενδιαφέρον έχει ότι ο Χάιζε μιλά για «80 διωκόμενους συντρόφους», αποκαλύπτοντας εκείνο που οι χρυσαυγίτες προσπαθούν να αποφύγουν, την ταύτιση δηλαδή της ηγεσίας της οργάνωσης με τον Λαγό, τον Πατέλη και φυσικά τον Ρουπακιά.
Η σχέση των Ελλήνων ναζιστών με την υπόθεση που διερευνάται στη Γερμανία δεν είναι μόνο ζήτημα επαφών και ανταλλαγής επισκέψεων. Υπάρχει μια ιδεολογική-θεωρητική σύγκλιση που προκαλεί τρόμο. Δεν πρόκειται μόνο για πανομοιότυπες αναβιώσεις του χιτλερικού δόγματος. Κοινός είναι και ο τρόπος που αντιμετωπίζουν οι δύο πλευρές τη στρατηγική τους για κατάληψη της εξουσίας. Μοντέλο για τη στρατηγική αυτή δεν είναι άλλο παρά το περιβόητο βιβλίο «Ημερολόγια Τέρνερ», έργο του διαβόητου ηγέτη της ρατσιστικής αμερικανικής οργάνωσης National Alliance, Ουίλιαμ Πιρς. Οπως έχουμε αποκαλύψει («Εφ.Συν.» 21.7.2013 και 4.1.2015) τα «Ημερολόγια» έχουν εκδοθεί στα ελληνικά από τη Χρυσή Αυγή, ενώ και ο Αρχηγός της οργάνωσης έχει συγγράψει μια ελληνική παραλλαγή τους. Οι γερμανικές αρχές ανακάλυψαν το κείμενο των «Ημερολογίων» στους υπολογιστές των βασικών συντελεστών της υπόθεσης NSU.
Διαβάστε
• «Made in Thüringen?», (VSA Verlag, Αμβούργο 2012)
Μελέτες για τη δράση της τρομοκρατικής νεοναζιστικής οργάνωσης NSU, οι σχέσεις της με το NPD και τα πρόσωπα που έχουν έρθει σε επαφή με τη Χρυσή Αυγή
• Bodo Ramelow (επιμ.), «Schreddern, Spitzeln, Staatsversagen» (VSA Verlag, Αμβούργο 2013)
Η υπόθεση του NSU ως πολιτικό σκάνδαλο και η αδυναμία των αρχών να διαλευκάνουν την υπόθεση, παγιδευμένες στα δικά τους ρατσιστικά στερεότυπα
• Die Linke, «Was folgt aus dem NSU-Skandal?», (Βερολίνο 2013)
Το σκάνδαλο του NSU από τη σκοπιά της γερμανικής Αριστεράς
tvxs
