της Α. ΜπρατσιώτηΖούμε, λοιπόν, ιστορικές στιγμές.
Φτάσαμε αισίως στο τρίτο μνημόνιο.
Φανταζόταν κανείς από όσους ψήφιζαν ΣΥΡΙΖΑ λίγους μήνες νωρίτερα, ότι η εξέλιξη θα ήταν αυτή;
Μάλλον όχι.
Μήπως, όμως, υπήρχαν κάποια σημάδια, μπροστά στα οποία οι ψηφοφόροι εθελοτυφλούσαν, ίσως γιατί πρωταρχικός στόχος ήταν να τερματιστεί η περίοδος διακυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ;
Για να θυμηθούμε κάποια πράγματα.
Κατά την προεκλογική περίοδο, η ρητορική του Τσίπρα θύμιζε ....
πολύ έντονα το Σαμαρά στο Ζάππειο, που υποσχόταν να σκίσει τα μνημόνια.
Ενθουσιασμός, αισιοδοξία και προοπτική για μια φιλολαϊκή πολιτική, αυτή τη φορά από ένα νέο και άφθαρτο ηγέτη, που υποσχόταν να μη γίνει ποτέ σαν τους άλλους.
Ταυτόχρονα, μερίδα των πολιτικών του ΠΑΣΟΚ μετακόμιζε στο ΣΥΡΙΖΑ προβάλλοντας ένα αντιμνημονιακό προφίλ.
Χαρακτηριστικά παραδείγματα ο Παναγιώτης Κουρουμπλής (νυν υπουργός υγείας), ο Νίκος Κοτζιάς (νυν υπουργός εξωτερικών, πρώην συνεργάτης του Γ.Παπανδρέου), ο Γιώργος Ραυτόπουλος (πρώην πρόεδρος ΓΣΕΕ), ο Αλέξης Μητρόπουλος (εργατολόγος).
Το πρώτο πεντάμηνο μετά τις εκλογές, υπήρχε αρκετή αισιοδοξία.
Η αλήθεια είναι, ότι η απαλλαγή από την προηγούμενη κυβέρνηση ήταν ένα μεγάλο βήμα.
Όμως, οι ενδείξεις, ότι η νέα κυβέρνηση δεν είναι τόσο αριστερή όσο υποσχόταν προεκλογικά, αυξάνονταν.
Η συνεργασία με τον Πάνο Κάμμενο και η επιλογή του προερχόμενου από τη ΝΔ Προκόπη Παυλόπουλου ως Προέδρου της Δημοκρατίας δεν προοιώνιζαν ένα αριστερό μέλλον.
Η αναπληρώτρια υπουργός οικονομικών Νάντια Βαλαβάνη ξαφνικά (;) άρχισε να παροτρύνει τους πολίτες να πληρώνουν τους φόρους και τις λοιπές οφειλές τους προς το δημόσιο. Ο ΕΝΦΙΑ από αντισυνταγματικό χαράτσι, έγινε πατριωτικό καθήκον. Σιγά σιγά, άρχισε να γίνεται λόγος για μια συμφωνία-γέφυρα με τους δανειστές.
Ενδιαφέρουσα η επιλογή των λέξεων, μια και θα ήταν άγαρμπο και απότομο να ξαναχρησιμοποιηθεί η λέξη «μνημόνιο» τόσο νωρίς.
Ορόσημο ήταν η 5η Ιουλίου 2015 και το δημοψήφισμα
Ο λαός άδραξε την ευκαιρία και είπε ένα αδιαμφισβήτητο ΟΧΙ στα νέα μέτρα. Παρά το capital control, που επέτρεπε σε κάθε πολίτη ανάληψη μέχρι 60 (ή σε κάποια ΑΤΜ 50) ευρώ την ημέρα, ο λαός δεν πτοήθηκε, το ποσοστό του ΟΧΙ πλησίασε το 62% και ο χάρτης της Ελλάδας έγινε πορτοκαλί από άκρη σε άκρη.
Ο αριστερός ηγέτης, όμως, αποφάσισε να κάνει πως δεν είδε και δεν άκουσε.
Πρώτη φορά αριστερά, λοιπόν, και η φοροδιαφυγή ζει και βασιλεύει.
Με ένα λάθος (;) στη μετάφραση ενός κειμένου πολλών εκατοντάδων σελίδων, οι μεγαλοκαναλάρχες γλιτώνουν πάλι τον Ειδικό Φόρο που έπρεπε να έχουν πληρώσει για τις διαφημίσεις.
Την ίδια στιγμή, τα παράνομα και χρεοκοπημένα κανάλια διασύρουν ως φοροφυγά τον κάθε μικρομεσαίο, που προσπαθεί να επιβιώσει.
Πρώτη φορά αριστερά και η οικολογική καταστροφή στον Κάκαβο συνεχίζεται.
Η ELDORADO GOLD είναι αποφασισμένη να φέρει την ανάπτυξη στην Χαλκιδική, ακόμη και κόντρα στη θέληση των κατοίκων, που βλέπουν τον τόπο τους και το μέλλον και την υγεία των επόμενων γενεών να καταστρέφονται.
"Η ανάπτυξη πάνω απ’όλα" σκέφτηκαν προφανώς οι κύριοι Τσακαλώτος και Σταθάκης, κάτοχοι μετοχών στη θυγατρική της ELDORADO GOLD, «Ελληνικός Χρυσός»...
Πρώτη φορά αριστερά και οι πλειστηριασμοί κατοικιών συνεχίζονται, με την προοπτική να μεταφερθεί η μάχη από τα ειρηνοδικεία στις γειτονιές.
Πρώτη φορά αριστερά με τον κύριο Κουρουμπλή να επιβάλλει συγκεκριμένες εξετάσεις για την πρόληψη του καρκίνου.
Όποιος δεν δεχτεί να τις κάνει, θα επιβαρυνθεί οικονομικά πολύ περισσότερο, αν νοσήσει. Το όνειρο της πρόσβασης στη δωρεάν περίθαλψη παραμένει μακρινό.
Πρώτη φορά αριστερά, με απέραντο σεβασμό στο Δουβλίνο 2 και τους μετανάστες να αναγκάζονται να μένουν σε μια χώρα, από την οποία προσπαθούν να φύγουν ακόμη και οι ντόπιοι.
Πρώτη φορά αριστερά με κάμερες να τοποθετούνται στα διόδια Σπαθοβουνίου, Νεστάνης, Γέφυρας Μάναρι, Βελιγοστής και Παραδεισίων , το νόμο Βορίδη να εξακολουθεί να εφαρμόζεται και τις δίκες ενάντια σε όσους αρνούνται να πληρώσουν να συνεχίζονται.
Πρώτη φορά αριστερά με χημικά και καταστολή στο Σύνταγμα, με αναίτιες συλλήψεις διαδηλωτών κάθε φορά που ψηφίζουν ό,τι ο λαός τους έδωσε εντολή να μην ψηφίσουν.
Τι σημασία έχουν τα κρούσματα αστυνομικής βίας, που παρατηρούνται; Εξάλλου, ακόμη κι αν κάποιες περιπτώσεις φτάσουν στις αίθουσες των δικαστηρίων, η τιμωρία των ενόχων αποδεικνύεται εξαιρετικά δύσκολη, ακόμη κι αν οι συνέπειες της βίας στην υγεία των θυμάτων είναι εμφανείς, όπως στην πρόσφατη περίπτωση της Αμερικανίδας διαδηλώτριας.
Πρώτη φορά αριστερά κι ο Τσίπρας δεν παραλείπει να παρευρεθεί στα εγκαίνια του δεύτερου καναλιού της διώρυγας του Σουέζ και να συναντήσει το δικτάτορα της Αιγύπτου Αμπντέλ Φατάχ αλ Σισί.
Μετά από πέντε μήνες σκληρής-υποτίθεται- διαπραγμάτευσης, η φιλολαϊκή πολιτική της κυβέρνησης εξαντλήθηκε σε μέτρα όπως η κατάργηση του πεντάευρου στα νοσοκομεία και η δωρεάν μετακίνηση των ανέργων στα ΜΜΜ.
Και αναρωτιέμαι, υπάρχει άνθρωπος, που να πιστεύει ότι έχουμε αριστερή κυβέρνηση;
Αριστερός δεν είναι όποιος δηλώνει αριστερός, αλλά όποιος μπορεί να χαρακτηριστεί ως τέτοιος από τις πράξεις του.
Ο λαός εξαπατήθηκε ακόμη μια φορά, αλλά τα ελαφρυντικά και οι δικαιολογίες κάποτε τελειώνουν.
Η κυβέρνηση είναι δεξιά, τουλάχιστον όσο και η προηγούμενη και πλέον, δε βασιζόμαστε σε αποχρώσες ενδείξεις, αλλά σε χιονοστιβάδα αποδείξεων.
Ίσως, κάποιοι έχουν διαβάσει το ποίημα του Καβάφη «Ηγεμών εκ Δυτικής Λιβύης». Είναι από τα αγαπημένα μου.
Ώρες ώρες θα ήθελα η προεκλογική συμπεριφορά του Τσίπρα να έμοιαζε με του Αριστομένη, ναι, αυτού του τύπου, που μιλούσε τα ελληνικά με δεινούς βαρβαρισμούς.
Ο Αριστομένης, έχοντας γνώση της ανεπάρκειάς του, δε μιλούσε πολύ.
Ο Τσίπρας, όμως, δεν ακολούθησε αυτή την τακτική, με αποτέλεσμα να υπάρχει τεράστιο χάσμα ανάμεσα στα λόγια και στις πράξεις του.
Αυτό το χάσμα, δυστυχώς, θα το πληρώσει πολύ ακριβά η αριστερά στο μέλλον.
Εκτός αν όλοι εμείς, το 99% της κοινωνίας, συστοιχηθούμε σε μια πραγματική αριστερά, των πράξεων και όχι των κούφιων και παραπλανητικών λόγων και πάψουμε να γινόμαστε η ευκολόπιστη εκλογική λεία του κάθε απατεώνα πολιτικάντη.
Σε αυτό τον δρόμο σε καλούμε να αγωνιστούμε, χωρίς αναθέσεις και ψευδαισθήσεις.
Ο αγώνας αυτός είναι δύσκολος και μακρύς. Δεν υπάρχει, όμως, άλλος δρόμος.
Σε αυτόν βαδίζει 6 χρόνια τώρα το Κίνημα Δεν Πληρώνω και σε καλεί και εσένα μαζί.
Αργυρώ Μπρατσιώτη, Οδοντίατρος, Κίνημα Δεν Πληρώνω
