Είναι οι ίδιοι που αρνούνται την ύπαρξη των Άουσβιτς, Μαουτχάουζεν, Νταχάου κλπ στρατόπεδων ναζιστικής φρίκης και εξόντωσης του όποιου διαφορετικού.
Ιδιαίτερα το τελευταίο διάστημα και με επίταση όσο πλησιάζει η επέτειος του Πολυτεχνείου, τα παπαγαλάκια του συστήματος προσπαθούν να πείσουν ότι υπεύθυνοι για όλα αυτά που συμβαίνουν σήμερα δεν είναι ένα συγκεκριμένο σύστημα ταξικής εκμετάλλευσης με ονοματεπώνυμο (καπιταλιστικό σύστημα), αλλά μια γενικά και αφηρημένη γενιά. Η «γενιά του Πολυτεχνείου»
Η καραμέλα ότι μας κατέστρεψε η γενιά του Πολυτεχνείου διοχετεύεται έντεχνα από τα φασιστοειδή παπαγαλάκια του συστήματος (και δυστυχώς αναπαράγεται χωρίς σκέψη από κάποιους ) με σκοπό να απαξιωθεί η αντιδικτατορική αντίσταση που αποκορύφωμα της ήταν η εξέγερση του πολυτεχνείου.
Αυτό που τρέμουν , βέβαια, είνα οι εξεγέρσεις και τα Πολυτεχνεία του σήμερα.
Δεν υπάρχουν γενικά "γενιές".
Κάποιοι σαν τους Δαμανάκη, Λαλιώτη, Ανδρουλάκη κλπ λαμόγια δεν ήταν παρά δούρειοι ίπποι του συστήματος μέσα στο Πολυτεχνείο που στόχο είχαν να το ξεπουλήσουν, όπως και έκαναν.
Η γενιά του Πολυτεχνείου είναι οι χιλιάδες ανώνυμοι που δεν εξαργύρωσαν τους αγώνες τους με μεταπολιτευτικά ανταλλάγματα αλλά έδωσαν το αίμα τους για Ψωμί- Παιδεία- Ελευθερία, κοινωνική δικαιοσύνη και απελευθέρωση.
Αιτήματα που θα παραμένουν επίκαιρα όσο θα υπάρχει εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Περισσότερα επίκαιρα, σήμερα, από ποτέ.
Για αυτό πρέπει να κρατήσουμε ζωντανά τα εξεγερσιακά μηνύματα του Πολυτεχνείου. Γιατί το Πολυτεχνείο ζεί μέσα από τους αγώνες του σήμερα.
Ένας, της «γενιάς του Πολυτεχνείου» , από αυτούς που δεν εξαργύρωσαν τους αγώνες τους
