εκκλήσεις των φιλοζωικών οργανώσεων για τη διάσωση άγριων και οικόσιτων ζώων.
Μόλις δέκα μέρες μετά, ο ασυνείδητος κυνηγός που τυγχάνει και δημοτικός σύμβουλος Κηφισιάς πήρε το όπλο του και σκόπευσε το ένα και μοναδικό, εξαντλημένο τρυγόνι. Ο σάλος που προκλήθηκε μετά τη φιλάρεσκη ανάρτηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και εύλογος ήταν και αναμενόμενος, υποχρεώνοντας τον δημοτικό σύμβουλο σε αναδίπλωση.
Μόλις δέκα μέρες μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές, οι υπουργικές αποφάσεις για την έναρξη της κυνηγετικής περιόδου υπεγράφησαν ορίζοντας τη διάρκειά της μέχρι τις 28 Φεβρουαρίου του 2018 (με εξαίρεση τη θήρα του αγριοκούνελου, που λήγει στις 10 Μαρτίου του 2018).
Η Ορνιθολογική Εταιρεία και οργανώσεις προστασίας και περίθαλψης άγριων ζώων διατυπώνουν τις εντονότατες αντιρρήσεις τους ως προς τον τρόπο άσκησης θήρας στην Ελλάδα, ενώ η πρώτη εκδίδει μια οργισμένη ανακοίνωση στην οποία γίνεται λόγος «για θέατρο του παραλόγου με πρωταγωνιστές τις πολιτικές πιέσεις και τα κυνηγετικά συμφέροντα», ενώ υπογραμμίζεται το γεγονός ότι για άλλη μια χρονιά «η πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΝ κώφευσε στις τεκμηριωμένες προτάσεις της Ελληνικής Ορνιθολογικής Εταιρείας ως προς τον βιώσιμο τρόπο άσκησης της θήρας στην ελληνική επικράτεια».
Η Κυνηγετική Συνομοσπονδία από την πλευρά της διαβεβαιώνει για τις εργώδεις προσπάθειές της για συμμόρφωση των κυνηγών στη νομοθεσία και για την ανάγκη εκπαίδευσης και καλλιέργειας της οικολογικής τους συνείδησης.
Η λαθροθηρία όμως σε όλη τη χώρα σπάει ρεκόρ: διαλυμένες δασικές υπηρεσίες, πολιτικές πιέσεις, εκβιασμοί και χειροδικίες περιλαμβάνονται στο μενού.
Το κράτος κερδίζει πολλά από το χόμπι των κυνηγών καθώς λαμβάνει σημαντικότατο μέρος από τα τέλη που καταβάλλονται για την έκδοση των αδειών.
Πέντε εκατομμύρια ευρώ εισρέουν στο Πράσινο Ταμείο, που όμως δεν αξιοποιούνται από αυτό για την αποκατάσταση των περιβαλλοντικών ζημιών, αλλά οδεύουν στην κάλυψη άλλων αναγκών. Τα χρήματα είναι πολλά και οι πιέσεις περισσότερες.
Δεν εκπλήσσει λοιπόν η ανακοίνωση του υπουργού Περιβάλλοντος, που με χαρωπό τρόπο χαιρετίζει την έναρξη της κυνηγετικής περιόδου.
«Το υπουργείο -αναφέρει η ανακοίνωση- φρόντισε εφέτος να μην υπάρχουν εκκρεμότητες της τελευταίας στιγμής και να μην ταλαιπωρηθούν τα ενδιαφερόμενα μέρη», επισημαίνοντας παράλληλα «ότι οι κυνηγοί οφείλουν να σέβονται και προστατεύουν τα λοιπά είδη της άγριας πανίδας και τη φύση συνολικά. Γι' αυτό και θα πρέπει να σεβαστούν τις επικείμενες απαγορεύσεις θήρας στις καμένες από τις πρόσφατες πυρκαγιές περιοχές».
Πάλι καλά να πούμε εμείς που το υπουργείο θυμήθηκε να αναφέρει τις καμένες εκτάσεις.
Οι κυνηγοί είναι υπολογίσιμη δύναμη και το πολιτικό προσωπικό της χώρας φαίνεται ότι δεν το ξεχνάει αυτό...
Γενοκτονία αμάχων...
Στην άγονη γραμμή του Αιγαίου, κάποια εποχή, η υπεύθυνη περιβαλλοντικής πολιτικής της Ελληνικής Ορνιθολογικής Εταιρείας, Κωνσταντίνα Ντεμίρη, παρακολουθούσε με προσοχή μαζί με κάποιους ξένους τουρίστες το πέταγμα ενός πελαργού που ως φαίνεται είχε αποπροσανατολιστεί στη μεταναστευτική του πορεία.
Οι πυροβολισμοί που ακούστηκαν ύστερα από λίγο διέκοψαν οριστικά και την πτήση και το νήμα της ζωής του αποδημητικού πτηνού.
Οι τουρίστες σοκαρίστηκαν και στον διαπληκτισμό που ακολούθησε με τους κυνηγούς που, όπως διαπιστώθηκε, έκαναν χρήση και όλων των παράνομων μέσων, όπως ηχομιμητικές συσκευές, η απάντηση που έλαβαν ήταν η εξής: «Εμείς είμαστε ακρίτες και θα έπρεπε να μας επιτρέπεται να ασκούμε το χόμπι μας».
Η λαθροθηρία, όπως τονίζει στην «Εφ.Συν.» ο Μάριος Φούρναρης από τον Σύλλογο Περίθαλψης και Προστασίας Αγριων Ζώων «Αλκυόνη», «σημειώνεται κυρίως κατά τις κυνηγετικές περιόδους και όχι την περίοδο της απαγόρευσης. Δεν ακολουθούνται οι κανόνες και κάθε είδους απαγόρευση καταστρατηγείται. Απαγορεύεται επί παραδείγματι το κυνήγι σε απόσταση 150 μέτρων από σπίτια; Καμία ανησυχία, θα πυροβολήσουν και θα σκοτώσουν ό,τι πετάει και κινείται. Μαζί με τα τρυγόνια θα πυροβολήσουν και τον μαυροπετρίτη, αυτό το είδος του γερακιού που σε ποσοστό 75% φωλιάζει στο Αιγαίο. Τα μικρά εκκολάπτονται τέλη Αυγούστου, όταν δηλαδή έχει ξεκινήσει η κυνηγετική περίοδος, και ο θάνατος των γονιών τους συνεπάγεται αυτομάτως και τη δική τους θανάτωση. Η πλειονότητα των πτηνών που φροντίζουμε είναι μεγάλα πτηνά που εντοπίζουμε να έχουν πυροβοληθεί, όπως γλάροι, γεράκια, φλαμίνγκο».
Από τη Δράση για την Αγρια Ζωή, που εδρεύει στη Θεσσαλονίκη, ο Σταύρος Καλπάκης προσθέτει πως «όσο μεγαλύτερη είναι η κυνηγετική περίοδος τόσο μεγαλύτερα τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε. Οχι ότι δεν υπάρχουν θέματα και τις άλλες χρονικές περιόδους. Εμείς κληθήκαμε να θεραπεύσουμε μέσα στο κατακαλόκαιρο δύο τραυματισμένους από πυροβολισμό αετούς».
Ο Γιάννης Πουλόπουλος από το Ελληνικό Κέντρο Περίθαλψης Αγριων Ζώων (ΕΚΠΑΖ) στην Αίγινα δεν κρύβει την οργή του:
«Δεν σέβονται τίποτα. Κάνουν χρήση όλων των απαγορευμένων μέσων, από αεροβόλα όπλα, φλομπέρ, παγίδες, σφυρίχτρες που αποπροσανατολίζουν τα θηράματα, δίχτυα, ρίχνουν δηλητήρια, πειράζουν τον μηχανισμό στις καραμπίνες τους και τις καθιστούν επαναληπτικές, μπαίνουν στις προστατευόμενες περιοχές. Είναι ύβρις να σκοτώνεις για διασκέδαση. Να σπέρνεις τον φόβο και τον θάνατο. Στους αρχαίους πολιτισμούς, μετά τη θανάτωση των ζώων, που γινόταν αποκλειστικά για λόγους επιβίωσης, γίνονταν τελετές εξαγνισμού...».
Τον χειμώνα δε, που λόγω εξαιρετικά δυσμενών καιρικών συνθηκών απαγορεύτηκε για λίγες ημέρες το κυνήγι, τα ντουφέκια ουδόλως σίγησαν.
«Σε ραδιοφωνική εκπομπή στο Λιβάρι Ιστιαίας, που είναι προστατευόμενη περιοχή, κάτοικοι κατήγγειλαν περιπτώσεις λαθροθηρίας και πυροβολισμούς και ο δασάρχης, που μαζί με τον θηροφύλακα κλήθηκε να απαντήσει, επέλεξαν να ποιήση την νήσσαν: “Δεν διαπιστώσαμε κάτι” η απάντησή τους» δηλώνει ο Δημήτρης Κατσαρής, που αγωνίζεται για τη διάσωση του υγρότοπου από τις ορέξεις των κυνηγών.
«Είστε απαράδεκτοι όχι μόνο εσείς αλλά και οι οργανώσεις σας και οι συνομοσπονδίες σας. Παρότι υπήρχαν μερικές τοπικές απαγορεύσεις, εσείς βγήκατε να κυνηγήσετε. Δεν σεβαστήκατε καν την άγρια ζωή (που δήθεν νοιάζεστε), που πάσχιζε να βρει καταφύγιο, νερό και τροφή, για να επιβιώσει. Το εκμεταλλευτήκατε για να γεμίσετε τις τσάντες σας και τις καρότσες σας. Πασχίζετε όλο τον χρόνο να διαβεβαιώσετε τον κόσμο ότι είστε προστάτες της άγριας ζωής, παρ' όλο που δεν είστε. Αλλά δεν έχετε τσίπα. Εκμεταλλευτήκατε το ότι είναι αργίες, Σαββατοκύριακο και ότι έχει χιόνι/παγετό και ότι δεν γίνονται έλεγχοι και εξαπλωθήκατε παντού για να κυνηγήσετε. Δεν κρατήσατε ούτε τα προσχήματα. Κυνηγούσατε εντός κατοικημένων περιοχών, εντός προστατευόμενων περιοχών, μη θηρεύσιμα είδη... Δεν ήσασταν λίγοι. Αλλά η πλειοψηφία των κυνηγών... Σε όλο το διαδίκτυο κυκλοφορούν φωτογραφίες και βίντεο απ' όλη την Ελλάδα με τα κατορθώματά σας αυτές τις ημέρες του χιονιά και του παγετού» αναφέρει η θυμωμένη ανάρτηση ενός πολίτη στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης τις ημέρες του χιονιά του περασμένου χειμώνα...
«Η ΑΝΙΜΑ, από την αρχή του 2017 μέχρι σήμερα, έχει περιθάλψει 3.683 άγρια ζώα. Από αυτά, τα 61 είναι πυροβολημένα. Τους μήνες Ιανουάριο και Φεβρουάριο, που η κυνηγετική δραστηριότητα είναι νόμιμη γενικώς, τα πυροβολημένα ήταν 38 άτομα, σχεδόν όλα όμως κρούσματα λαθροθηρίας, μια και τα είδη είναι μη θηρεύσιμα. Από Μάρτιο μέχρι σήμερα, που το κυνήγι είναι κλειστό, τα πυροβολημένα είναι 23 άτομα. Μπορεί να φαίνονται τα νούμερα μικρά, όμως τα πυροβολημένα πουλιά ανήκουν σε αυστηρά προστατευόμενα είδη όπως μπούφος, αετογερακίνα, γερακίνες, πετρίτες, βραχοκιρκίνεζα, ξεφτέρια, χειμωνόκιρκος, μαυροπετρίτες, νανογέρακο» τονίζει στην «Εφ.Συν.» η Μαρία Γανωτή από τον Σύλλογο Προστασίας και Περίθαλψης Αγριας Ζωής.
«Ο χειρότερος εχθρός μας είναι η λαθροθηρία. Εχουμε τα μάτια μας ανοιχτά προκειμένου να το περιορίσουμε στο ανθρωπίνως δυνατό. Είναι ο υπ' αριθμόν ένα στόχος μας. Ως Κυνηγετική Συνομοσπονδία διαθέτουμε 6 έως 7 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο για το δίκτυο θηροφυλάκων τους οποίους πληρώνουμε εμείς. Συνολικά στην επικράτεια υπάρχουν 250-300 θηροφύλακες οι οποίοι υπάγονται πειθαρχικά στον γ.γ. Περιφέρειας. Ετησίως διενεργούμε 100.000 ελέγχους και καταθέτουμε 2.500 με 3.000 μηνύσεις για παράβαση της νομοθεσίας. Στηρίζουμε με όλες μας τις δυνάμεις την υποστελεχωμένη Δασική Υπηρεσία και δίνουμε χρήματα ακόμη και για τη βενζίνη τους για τη διενέργεια ελέγχων. Εχουμε εισηγηθεί με πολυσέλιδο υπόμνημά μας στο υπουργείο την αυστηροποίηση των εξετάσεων, καθώς και την ουσιαστική εκπαίδευση των κυνηγών για την εμπέδωση της οικολογικής αντίληψης. Επίσης έχουμε προτείνει στο υπουργείο Δικαιοσύνης την τροποποίηση του Δασικού Κώδικα έτσι ώστε να μην παραγράφονται τα αδικήματα της λαθροθηρίας αλλά και να τιμωρούνται με τσουχτερά πρόστιμα οι λαθροθήρες. Οι βιότοποι είναι το σπίτι της άγριας ζωής και το σεβόμαστε. Εμείς μεριμνούμε για τις δεξαμενές ώστε να υπάρχει νερό, για την τροφή τους τους χειμερινούς μήνες. Επίσης εδώ και 17 χρόνια, πρωτοπόροι σε όλη την Ευρώπη, τηρούμε στατιστικά στοιχεία για την κάρπωση θηραμάτων για την ασφαλή εξαγωγή συμπερασμάτων», τονίζει στην «Εφ.Συν.» από την πλευρά του ο πρόεδρος της Κυνηγετικής Συνομοσπονδίας, Νίκος Παπαδόδημας.
«Και δεν είναι μόνο αυτό», προσθέτει, «το κράτος από τις κυνηγετικές άδειες εισπράττει περίπου πέντε εκατομμύρια ευρώ, τα οποία όμως δεν οδεύουν προς το Πράσινο Ταμείο ως όφειλαν, πέραν ενός ελάχιστου ποσού ύψους 200.000 ευρώ. Την ώρα μάλιστα που οι Δασικές Υπηρεσίες αιμορραγούν από την έλλειψη πόρων και μέσων».
Σύμφωνα με τον πρόεδρο της Κυνηγετικής Συνομοσπονδίας η κυνηγετική περίοδος στην Ελλάδα είναι από τις μικρότερες στην Ευρώπη και με τους πλέον αυστηρούς περιορισμούς. Αποψη που δεν συμμερίζονται οι περιβαλλοντικές οργανώσεις. «Λάθος! Εχουμε μια από τις μεγαλύτερες κυνηγετικές περιόδους» τονίζει με έμφαση ο κ. Φούρναρης.
«Εκατό είδη πουλιών βρίσκονται στα όρια της εξαφάνισης» υπογραμμίζει ο κ. Πουλόπουλος. «Πώς ξεχωρίζουν οι κυνηγοί τα συγγενικά είδη που είναι προστατευόμενα;» διερωτάται χαρακτηριστικά.
Το ίδιο ερώτημα τίθεται από τον κ. Καλπάκη της Αγριας Ζωής: «Πώς τα ξεχωρίζουν; Θα έπρεπε», προσθέτει, «να μειωθεί όλη η κυνηγετική περίοδος. Ολη η λογική και η δομή είναι λάθος. Θα έπρεπε να απαγορευτεί παντού και να επιτρέπεται σε συγκεκριμένες περιοχές».
Η Ορνιθολογική Εταιρεία υπογραμμίζει από την πλευρά της ότι το μείζον ζήτημα έγκειται στην κατάργηση των κλιμακωτών ημερομηνιών που ισχύουν στο κυνήγι.
Και αυτό καθώς η άσκηση της θήρας μετά τις 31 Ιανουαρίου συμπίπτει «με την περίοδο της αναπαραγωγής, όταν ορισμένα είδη έχουν ήδη ξεκινήσει το μεταναστευτικό τους ταξίδι προς τους τόπους αναπαραγωγής, ορισμένα δε, όπως ο κότσυφας, έχουν ήδη προχωρήσει στην αναπαραγωγή. Παράλληλα, η άσκηση του κυνηγιού τον Φεβρουάριο προκαλεί σημαντική όχληση και σε άλλα μη θηρεύσιμα είδη που συνυπάρχουν στον ίδιο βιότοπο. Συνεχίζεται η θήρα ειδών όπως η ψαλίδα, παρόλο που τα διαθέσιμα επιστημονικά στοιχεία τεκμηριώνουν την πληθυσμιακή κατάρρευση του είδους στην Ελλάδα. Σημειώνεται επιπλέον ότι όχι μόνο η ψαλίδα αλλά και άλλα είδη πάπιας, των οποίων το ΥΠΕΝ επιτρέπει τη θήρευση, όπως η σαρσέλα, το γκισάρι και το σφυριχτάρι, έχουν ενταχθεί στον Κόκκινο Κατάλογο των Απειλούμενων Ειδών της Ε.Ε. με την ένδειξη «τρωτό», ενώ η πληθυσμιακή τους τάση βαίνει μειούμενη στη χώρα μας. Η απόφαση του ΥΠΕΝ για εξακολούθηση της θήρας των ειδών αυτών και ειδικά της ψαλίδας θα επιφέρει μη αναστρέψιμη βλάβη στην κατάσταση των πληθυσμών τους. Μέχρι πότε άραγε θα συνεχίσει ο αρμόδιος υπουργός να μην ανταποκρίνεται στον θεσμικό του ρόλο αγνοώντας έγκριτα επιστημονικά στοιχεία και αψηφώντας τις διεθνείς δεσμεύσεις της χώρας για την προστασία της βιοποικιλότητας;»
Η εξομολόγηση ενός πρώην κυνηγού
Οι έλεγχοι όμως αποδίδουν;
«Οχι βέβαια. Στην ουσία δεν υπάρχει έλεγχος. Αρκετοί θηροφύλακες κάνουν ευσυνείδητα τη δουλειά τους. Ομως οι δικοί τους έλεγχοι εστιάζουν σε είδη για τα οποία επιτρέπεται το κυνήγι. Αν σκοτώθηκε δηλαδή ο επιτρεπόμενος αριθμός θηραμάτων. Ως προς τους δασικούς υπαλλήλους, έχουν καταγραφεί περιστατικά δυσμενών μεταθέσεων σε ανθρώπους που έκαναν σωστά τη δουλειά τους. Επίσης δεν γνωρίζω να έχουν επιβληθεί κυρώσεις. Προσωπικά έχω καταγγείλει εγγράφως περιστατικό με μάρτυρες και η υπόθεση δεν έφτασε καν στο δικαστήριο. Οι κυνηγοί είναι πολύ ισχυρό λόμπι» τονίζει εκ μέρους της «Αλκυόνης» ο κ. Φούρναρης, άποψη που βρίσκει απολύτως σύμφωνο τον κ. Καλπάκη.
«Οι πολιτικές πιέσεις είναι εξαιρετικά ισχυρές» προσθέτει με νόημα.
«Ο ελεγκτικός μηχανισμός του κράτους είναι αποδυναμωμένος. Ηταν που ήταν ελλιπής, με την κρίση απόγινε. Οι δασικοί υπάλληλοι συχνά δεν έχουν καν βενζίνη να κινήσουν τα οχήματα. Το κενό καλύπτει σε έναν βαθμό η Ομοσπονδιακή Θηροφυλακή, αλλά εννοείται ότι δεν αρκεί σε μια χώρα με τέτοιο ανάγλυφο και τόσα νησιά. Ο τρόπος έκδοσης κυνηγετικών αδειών επίσης δεν εξασφαλίζει την εκπαίδευση του κυνηγού και δεν υπάρχουν διαδικασίες εμπέδωσης της ανάγκης να διατηρηθεί η βιοποικιλότητα. Οι περισσότεροι κυνηγοί θεωρούν ότι οι απαγορεύσεις είναι για να τους κάνουν τη ζωή δύσκολη, απόρροια των πιέσεων κάποιων οικολόγων που σχεδιάζουν την πολιτική από τα γραφεία τους και έχουν θέσει ως στόχο την εξάλειψη του κυνηγιού, Κύριος οίδε για ποιον λόγο. Νομίζουμε ότι θα πρέπει να αλλάξει όλο το σύστημα έκδοσης των αδειών, με έμφαση στην εκπαίδευση και την καλλιέργεια οικολογικής συνείδησης, κάτι για το οποίο, απ' όσο ξέρουμε, δεν θα είχε αντίρρηση η Κυνηγετική Συνομοσπονδία» σημειώνει η κ. Γανωτή από την ANIMA.
«Οι παράνομες μέθοδοι που χρησιμοποιούνται είναι απίστευτες. Στο κυνήγι του αγριογούρουνου επί παραδείγματι χρησιμοποιούν θηλιές και λάκκους για τον εγκλωβισμό του θηράματος. Επίσης υπερβαίνουν κατά πολύ τον επιτρεπόμενο αριθμό θηραμάτων. Και στη συνέχεια μεταπωλούν το θήραμα, γεγονός που απαγορεύεται ρητά από τον νόμο. Τα χρήματα που κερδίζονται έτσι είναι πάρα πολλά. Στην περιοχή όπου εγώ κάποτε κυνηγούσα, ο θηροφύλακας, που ακόμη και σε κατασχέσεις όπλων λαθροθήρων είχε προχωρήσει, δέχτηκε απειλές, επιθέσεις, ξυλοκοπήθηκε μάλιστα άγρια. Εκτοτε κάνει τα στραβά μάτια. Επίσης, ως προς τους δασικούς υπαλλήλους, είναι καθαρά θέμα ανθρώπου. Στην περιοχή όπου εγώ κυνηγούσα, ο δασάρχης πέρα βρέχει. Εκανε το κορόιδο, ενώ στο γειτονικό ακριβώς δασαρχείο η ευσυνειδησία του δασάρχη πραγματικά ήταν αξιοζήλευτη. Ελπίζω να κρατάει ακόμη δυνατά» εξομολογείται ένας πρώην κυνηγός...
ΠΗΓΗ
