"Είμαστε μια ομάδα
αθλητών που είχαμε συζητήσει για την υπόθεση της Ηριάννας,
ευαισθητοποιηθήκαμε και το τρέξαμε το θέμα. Θέλαμε να δείξουμε πως ο
αθλητισμός έχει κι ένα άλλο πρόσωπο. Οι αθλητές έχουμε μάθει να
αγωνιζόμαστε, αυτό πρέπει να βγει κι εκτός γηπέδου. Όταν γίνεται κάτι
παράλογο, μια αδικία, δεν κλαίω. Προσπαθώ να δράσω. Η δράση σταματάει τα....
δάκρυα. Θα κλάψω όταν δικαιωθεί. Προς το παρόν πρέπει να
δραστηριοποιηθούμε, να μάθει ο κόσμος: γιατί κατηγορείται; Με τι
στοιχεία είναι μέσα;"Ο Γιώργος Μπαντής δεν δίνει συχνά συνεντεύξεις, δεν του αρέσει. Είναι ένας παίκτης που τον γνωρίζουμε χρόνια, ξέρουμε την πορεία του, πώς στέκεται στο γήπεδο, από τις Ακαδημίες του Ηρακλή έως τον Πανιώνιο τώρα. Είναι από τους αθλητές που εύχεσαι να υπάρχουν: Πιστεύει σε ένα ποδόσφαιρο που μπορεί να αλλάξει - έστω κάπως - την κοινωνία.
Πιστεύει σε βήματα που ξεκινούν από τα ειδικά για να φτάσουν σε κάτι γενικό: Τα πρότυπα για τους - κυρίως νεότερους - φιλάθλους, τα ζωντανά γήπεδα, την χαρά που έχει να δώσει το πιο Μεγάλο άθλημα του κόσμου.
Κι έχει κερδίσει την καρδιά του κόσμου λόγω της στάσης του απέναντι στο ποδόσφαιρο και στην ίδια την ζωή. Πριν ξεκινήσουμε τη συνέντευξη τον πλησίασε ένας φίλαθλος και τον ευχαρίστησε για την τοποθέτησή του απέναντι στα σημαντικά: Για το ποδόσφαιρο που θέλουμε, τις Σκουριές και φυσικά, την Ηριάννα.
Κι έτσι, ενώ δεν δίνει συχνά συνεντεύξεις, δέχτηκε να μιλήσει ενόψει μίας πολύ σημαντικής ημερομηνίας: Την Δευτέρα 16 Οκτωβρίου επρόκειτο να εκδικαστεί - για δεύτερη φορά - η υπόθεση της Ηριάννας Β.Λ. Με πρωτοβουλία του Μπαντή ξεκίνησε η στήριξη των αθλητών προς την Ηριάννα, οι οποίοι υπέγραψαν το γνωστό πλέον κείμενο αλληλεγγύης.
Ο Μπαντής εξηγεί τους λόγους: "Είμαστε μια ομάδα αθλητών που είχαμε συζητήσει για την υπόθεση της Ηριάννας, ευαισθητοποιηθήκαμε και το τρέξαμε το θέμα. Θέλαμε να δείξουμε πως ο αθλητισμός έχει κι ένα άλλο πρόσωπο. Οι αθλητές έχουμε μάθει να αγωνιζόμαστε, αυτό πρέπει να βγει κι εκτός γηπέδου. Όταν γίνεται κάτι παράλογο, μια αδικία, δεν κλαίω. Προσπαθώ να δράσω. Η δράση σταματάει τα δάκρυα. Θα κλάψω όταν δικαιωθεί. Προς το παρόν πρέπει να δραστηριοποιηθούμε, να μάθει ο κόσμος: γιατί κατηγορείται; Με τι στοιχεία είναι μέσα;".
Ωστόσο, η κίνηση των αθλητών έκανε μεγάλη "φασαρία", μεγαλύτερη απ'ό,τι η αντίστοιχη πρωτοβουλία των πανεπιστημιακών ή των καλλιτεχνών. Κι αυτό επειδή τέτοιου είδους πρωτοβουλίες τις έχουμε συνηθίσει από τους φιλάθλους των ομάδων και όχι τους αθλητές. Σε αυτήν την περίπτωση, όμως, αποφάσισαν να πάρουν θέση ανοιχτά.
"Αυτή είναι μια καλή αρχή, κάποια στιγμή έπρεπε να γίνει. Ο αθλητής έχει ευαισθησίες, έχει κοινωνικές ανησυχίες, έπρεπε να το εκφράσει κάποτε και νομίζω πως τώρα είναι μια καλή στιγμή".
Αλλά όλα αυτά έχουν ένα άμεσο αντίκρισμα. Γιατί;
"Γιατί μέσα από το γήπεδο έχουμε την δυνατότητα να περάσουμε μηνύματα προς όφελος της κοινωνίας, τα οποία δεν θα σου δείξει ποτέ η τηλεόραση. Γιατί σημασία έχει μέσα από αυτό να ψαχτεί ο 20χρονος, ο 30χρονος, o 50χρονος. Ο οποιοσδήποτε να ψάξει. Να ψάξει να δει γιατί είναι στην φυλακή η Ηριάννα, ή τι έχει με τις Σκουριές; 'Οντως συμβαίνουν αυτά τα πράγματα;".
Η Ηριάννα βρήκε στο πλευρό της πάνω από 73 προσωπικότητες του αθλητισμού και καθημερινά ο αριθμός μεγαλώνει. "Για μένα ήταν ουτοπία όλο αυτό", θα πει ο Μπαντής.
Έτσι είναι οι ουτοπίες. Η Ηριάννα στη μία πλευρά, ο αγώνας στις Σκουριές επίσης, μετά όλος ο κόσμος. Απέναντι, αυτό που ο Μπαντής χαρακτήρισε "προπαγάνδα". Ωστόσο, η δική τους πρωτοβουλία αλληλεγγύης δέχθηκε σε μεγάλο βαθμό θετικά σχόλια από τον Τύπο.
"Πρέπει να γίνεις η αλλαγή που θέλεις να έρθει, ήταν μια καλή αρχή αυτό. Αυτό που έγινε με την Ηριάννα ήταν απίστευτο, αύριο μπορεί να είμαι στην θέση της εγώ, να είναι το παιδί μου, η αδερφή μου... Στις Σκουριές κυνήγησαν άνθρωπο για DNA σε κινητό αντικείμενο (!), το οποίο παρέδωσαν στην αστυνομία οι σεκιουρητάδες της Eldorado, αυτά είναι παράλογα πράγματα. Και για αυτά δεν θα ακούσεις να μιλάνε στα Μέσα", σχολιάζει.
Το γήπεδο, η κοινωνία και πώς να τα κατανοήσουμε
"Αυτό που θέλαμε", λέει ο Γιώργος Μπαντής για την υπόθεση της Ηριάννας "ήταν ο οποιοσδήποτε υπογράψει να ξέρει 100% τι γίνεται. Δεν έχει να κάνει με κανενός την προσωπική προβολή, όλοι ξέρουν ακριβώς τι συμβαίνει, πρόκειται για πρότυπα αθλητών που θα θέλατε να έχουν τα παιδιά σας".
Η κίνηση των αθλητών διακινήθηκε πολύ στους κύκλους των οπαδών. Ο ένας μετά τον άλλον οι σύνδεσμοι των -περισσότερων..- ομάδων ύψωσαν πανό κι έβγαλαν ανακοινώσεις.
"Αυτό αποδεικνύει πως το ποδόσφαιρο είναι πολιτισμός, μπορεί να περνάει μηνύματα προς όφελος της ανθρωπότητας και της κοινωνίας. Αυτό ισχύει και για τους αθλητές που οφείλουν να κάνουν το ίδιο. Είτε το θέλουμε είτε όχι είμαστε πρότυπα για ένα πολύ ευαίσθητο κομμάτι της κοινωνίας, που είναι τα παιδιά. Δεν υπάρχει κάτι πιο σημαντικό από το παιδί. Τα παιδιά είναι ειδική κατηγορία, αλλά δεν κάνουμε τίποτε για αυτά. Οι κυβερνήσεις δεν κάνουν τίποτε για αυτά. Μπαίνεις σε ένα απλό παιχνιδάδικο και βλέπεις όπλα, τους διδάσκουμε πράγματα μόνιμα αρνητικά. Είτε αυτό έχει να κάνει με το γήπεδο είτε με την ίδια την ζωή. Δες τον προϋπολογισμό για την Παιδεία. Το επίσημο κράτος διαλέγει να ξοδέψει υπέρογκα ποσά σε στρατιωτικούς εξοπλισμούς αντί για την Εκπαίδευση", λέει ο Μπαντής.
Κι επιμένει "Οπότε εμείς οι αθλητές πρέπει να είμαστε πρότυπα, δεν μπορώ εγώ να βάζω γκολ και να πανηγυρίζω όπως θέλω απέναντι σε παιδιά. Δεν γίνεται! Πρέπει να είμαστε προσεκτικοί και σε αυτά που λέμε".
Θα ήθελε να πηγαίνει στα σχολεία, θα ήθελε να βλέπει αθλητές σε σχολεία να μιλούν για τον αθλητισμό, για την αντικουλτούρα απέναντι στην βία.
Και το ποδόσφαιρο, κυρίες και κύριοι; Τι είναι το ποδόσφαιρο, αν όχι ένα άθλημα από όλους για όλους; Ο Μπαντής διαφωνεί με τα "γήπεδα-κλουβιά", όπως τα χαρακτηρίζει, διαφωνεί με τα αστυνομοκρατούμενα γήπεδα και την απαγόρευση της μετακίνησης των οπαδών. Όπου δεν υπάρχει πρόληψη, υπάρχει καταστολή, όμως;
"Αυτά είναι απίθανα πράγματα!", θα πεί. "Είμαι κατά της καταστολής. Δεν γίνεται κανένα "ιδιώνυμο" για το ποδόσφαιρο να σταματήσει την βία. Η βία θα σταματήσει όταν θα υπάρξει δικαιοσύνη για όλες τις ομάδες, όταν φύγουν τα συρματοπλέγματα, όταν θα μπορέσεις να προσφέρεις στους οπαδούς ένα γήπεδο όπου θα μπορούν να παρακολουθήσουν. Τι σημαίνει γήπεδα κεκλεισμένων των θυρών; Το ποδόσφαιρο δολοφονείται έτσι! Το ποδόσφαιρο είναι ψυχαγωγία, δεν γίνεται αγώνας χωρίς αυτούς που πρέπει να ψυχαγωγηθούν, να νιώσουν τα συναισθήματα της χαράς, της λύπης, της ένταση ενός παιχνιδιού από κοντά. Είναι σα να πηγαίνεις σε θεατρικές παραστάσεις χωρίς κοινό".
"Πρέπει αυτοί που κυβερνούν το ποδόσφαιρο να νοιάζονται για την δημιουργία και την εξέλιξη του αθλήματος. Τελευταία, πάντως, βλέπουμε και περισσότερες γυναίκες στα γήπεδα. Οι γυναίκες πρέπει να έχουν θέση στα γήπεδα, όπως πρέπει να έχουν και σε όλη την κοινωνία".
Ουτοπίες
Το ποδόσφαιρο είναι η χαρά της ζωής. Παντού, κάθε στιγμή κάποιος βάζει ένα γκολ κι οι άνθρωποι πανηγυρίζουν. Για τον Γιώργο Μπαντή αυτό είναι το ζητούμενο: Γήπεδα γεμάτα κόσμο, φίλαθλοι που χαίρονται (και σέβονται).
Κι έχει να πει μια "ζεστή" ποδοσφαιρική ιστορία: «Έχω έναν φίλο, τον Αντώνη, που μαθαίνω από εκείνον πώς να αγωνίζομαι. Πριν λίγο καιρό έκλεισε τα 21 και έκανε επιτέλους την επέμβαση ώστε να μπορέσει να περπατήσει. Η ψυχολογία του όταν είναι στο γήπεδο, ανεβαίνει στα ύψη. Πριν το χειρουργείο τον δέχθηκαν και φωτογραφήθηκε με όλους τους παίκτες, ώστε να πάρει κουράγιο. Το χειρουργείο πήγε καλά και τώρα ξεκινά η ανηφόρα της αποκατάστασης. Με πήρε πριν μερικές μέρες και μου είπε πως δεν το βάζει κάτω και πόσο λυπάται που η ομάδα του παίζει κεκλεισμένων (είναι τιμωρημένη) και δεν μπορεί να πάει γήπεδο, ώστε να πάρει την ψυχολογία που χρειάζεται. Γιατί στερούν από εμάς τους αθλητές κι από τους φιλάθλους που έχουν ανάγκη το παιχνίδι την χαρά του ποδοσφαίρου; Για κάποιους δίνει νόημα στην ζωή τους».
Μια ιστορία για την ελευθερία
Διηγείται, ξανά: "Ο Βασίλης είναι ένας άνθρωπος που γεννήθηκε, μεγάλωσε και ζει σε ένα χωριό της Χαλκιδικής, την Ιερισσό. Η ζωή του κυλούσε όμορφα κοντά στην φύση. Έφυγε στα 18 του να "υπηρετήσει την πατρίδα" και επέστρεψε αποφασισμένος να ζήσει εκεί που αγαπά. Δημιούργησε μια υπέροχη οικογένεια και δούλευε σαν οικοδόμος. Και κάθε Οκτώβριο έστηνε παγίδες και έπιανε πουλιά, τα έπαιρνε σπίτι του και τα έβαζε σε κλουβιά να κελαηδάνε. Και ξαφνικά έρχεται η μεγάλη «επένδυση» του κάθε κόστους.
Κόστος που θυσίαζε την γη, το νερό και τον αέρα ενός τόπους και στην πορεία την ελευθερία όποιου αντιστεκόταν. Ο Βασίλης δεν άντεχε στην ιδέα και αντιστάθηκε, έλιωσε τα παπούτσια του σε πορείες σε βουνό και πόλεις, πάντα στην πρώτη γραμμή του αγώνα, φωνάζοντας πως είμαστε σε έναν διαρκή πόλεμο με την φύση και αν κερδίσουμε... χάσαμε. Και τελικά έχασε εκείνος, έχασε την ελευθερία του, καθώς ήταν ένας εκ των τεσσάρων που κρίθηκε προφυλακιστέος για παραδειγματισμό... Συμπληρώνοντας μία βδομάδα έγκλειστος στις φυλακές Διαβατών, τον επισκέφτηκε η γυναίκα του και τις ζήτησε το εξής: Όταν φύγεις από εδώ και φτάσεις στο χωριό πήγαινε γρήγορα σπίτι και ελευθέρωσε όλα τα πουλιά.
Εκεί σκέφτομαι την Ηριάννα και
λέω πως μπορεί να ήμουν εγώ, μπορεί εσύ, μπορεί τα παιδιά μας. Δεν
μπορώ να νιώσω τι αισθάνεται η Ηριάννα, όμως δεν θα κλάψω, θα δράσω. Προτιμώ να κλάψω από χαρά όταν έρθει η δικαίωση, όπως έκανα με τον Βασίλη, τον Γιώργο, τον Δημήτρη και τον Γιάννη".Ο Γιώργος Μπαντής είναι ένας ρομαντικός του ποδοσφαίρου. Αυτό που ονειρεύεται, μπορεί να βοηθήσει στην αλλαγή του κόσμου. "Με τους πρόσφυγες στα γήπεδα, γιατί όχι; Να τους στηρίζουμε, να είμαστε δίπλα τους".
Προς το παρόν, έχει κάτι μπροστά του και είναι, όπως είπε, το κλάμα για την δικαίωση της Ηριάννας.
Της Όλγας Στέφου
Πηγή: documentonews
