παρόλο που οι διατάξεις αυτές τελικά τροποποιήθηκαν το 2016, πολλές υποθέσεις που αφορούν την περίοδο 2012-2016 εκκρεµούν στα διοικητικά δικαστήρια.
Συγκεκριµένα, ο νόµος 4093/2012 έθεσε ως προϋπόθεση για την χορήγηση σύνταξης ανασφάλιστου υπερήλικα, να µη... λαµβάνει αυτός σύνταξη από οποιονδήποτε φορέα κοινωνικής ασφάλισης ή το Δηµόσιο στην Ελλάδα ή το εξωτερικό, ανεξαρτήτως ποσού. Αυτό είχε αποτέλεσµα χιλιάδες ανασφάλιστοι υπερήλικες να χάσουν την παροχή αυτή από την 1η Ιανουαρίου 2013 καθώς ελάµβαναν ιδιαίτερα χαµηλού ύψους κοινωνικές παροχές από άλλους φορείς, ιδίως από φορείς χωρών του εξωτερικού από τις οποίες παλιννόστησαν.
Με πόρισµά του τον Απρίλιο του 2013, ο Συνήγορος του Πολίτη είχε επισηµάνει ότι, ενόψει του ιδιαίτερα χαµηλού επιπέδου της σύνταξης που λαµβάνουν οι ενδιαφερόµενοι από την Αλβανία και τις άλλες τρίτες χώρες, η στέρηση της σύνταξης ανασφάλιστου υπερήλικα, ακόµα και εάν εξασφαλίζεται η ιατροφαρµακευτική περίθαλψη, θα τους φέρει σε κατάσταση διακινδύνευσης ή και αναίρεσης της αξιοπρεπούς διαβίωσης, ενώ µπορεί να οδηγήσει ακόµα και σε αδυναµία κάλυψης της ανάγκης για εξασφάλιση τροφής, δηλαδή σε µία κατάσταση η οποία συνιστά απάνθρωπη και εξευτελιστική µεταχείριση, κατά την ΕΣΔΑ, και αντίκειται και στο Σύνταγµα.
Ο Συνήγορος είχε τονίσει ότι ο νοµοθέτης θα πρέπει να τηρεί τις αρχές της αναλογικότητας, της προστασίας της δικαιολογηµένης εµπιστοσύνης, της αναλογικής ισότητας ενώπιον των δηµοσίων βαρών, καθώς και τους κανόνες του διεθνούς δικαίου που έχει κυρώσει η Ελλάδα και να σταθµίζει το δηµοσιονοµικό συµφέρον µε τις κοινωνικές διαστάσεις του δηµοσίου συµφέροντος.
ΠΗΓΗ
