--------
Είμαστε μια ομάδα από πρώην εργαζόμενους στον όμιλο... Multirama/Public και θέλουμε να σας ενημερώσουμε για τις εργασιακές συνθήκες που αντιμετωπίσαμε εκεί, και τον αγώνα μας να δικαιωθούμε.
Η εταιρία προκειμένου να αποφύγει την πρόσληψη επιπλέον προσωπικού η για να τιμωρήσει την μη επίτευξη στόχων, έκανε κανόνα την 12ωρη εργασία, με αποδοχές 8ώρου...
Ανάλογα το κατάστημα πάντα, εργαζόμασταν πολλές....
φορές και απροειδοποίητα 12ωρα (μας πληροφορούσαν το βράδυ της προηγούμενης ότι ¨αύριο όλοι 12ωρο¨) Εντολή από τον περιφερειακό αυτό μπορούσε να συμβεί για μια συνεχόμενη εβδομάδα μέχρι και για πολλούς συνεχόμενους μήνες.
Φυσικά ακριβώς επειδή υπήρχαν κενά που δεν μπορούσαν να συμπληρωθούν με επιπλέον υπαλλήλους (π.χ. στο service δεν γίνεται να μην υπάρχει υπάλληλος σε όλη την διάρκεια λειτουργίας ενός καταστήματος) αναγκαζόμασταν σχεδόν πάντα να εργαζόμαστε και στα ρεπό μας για να καλύπτουμε βάρδιες, ή και Κυριακές για τις εσωτερικές εργασίες της εταιρίας (οργάνωση αποθήκης, απογραφή, κτλ.) όλα αυτά δωρεάν πάντα, γιατί όπως μας ενημέρωναν στα εταιρικά meeting το κατάστημα δεν πάει καθόλου καλά δεν πιάνει στόχους, και αν δεν θέλουμε να βρεθούμε όλοι μαζί στον δρόμο πρέπει ¨να βάλουμε πλάτη για να το στηρίξουμε¨.
Μια συνηθισμένη εβδομάδα για εμάς, ήταν περίπου 78ώρες εργασίας, καθώς πέρα από τυπικό 12ωρο που το κατάστημα ήταν ανοιχτό, έπρεπε να είμαστε εκεί τουλάχιστον μισή ώρα πριν για να το ετοιμάσουμε, και συνήθως μισή με μία ώρα μετά το κλείσιμο μέχρι να φύγουν και οι τελευταίοι πελάτες, να κλείσουν τα ταμεία κτλ.
Κάθε μήνα η εταιρία έθετε ορισμένους ¨στόχους¨ που οι πωλητές ή οι τεχνικοί θα έπρεπε να πιάσουν και οι οποίοι ήταν είτε πωλήσεις σε κάποιο συγκεκριμένο προϊόν, είτε έσοδα από service, είτε πώληση υπηρεσιών όπως π.χ. 3ετής ή 5ετής επέκταση εγγύησης σε κάποια συσκευή, αναγκάζονταν λοιπόν έτσι οι πωλητές να προωθήσουν επιθετικά το προϊόν που ήθελε η εταιρία, και όχι αυτό που σύμφερε ή ταίριαζε στον πελάτη. Όσοι δεν έπιαναν τους στόχους δέχονταν μεγάλη ψυχολογική πίεση και κράξιμο στα εταιρικά meeting, και η ¨τιμωρία¨ τους με συνεχόμενα 12ωρα (ακόμα και αν αυτά δεν χρειάζονταν) θεωρούνταν βέβαιη!
Η συνεχόμενη 12ωρη εργασία χωρίς το επιπλέον προσωπικό οδηγούσε συχνά σε λάθη και καθυστερήσεις σε βάρος των πελατών, τα καθήκοντά μας λοιπόν επεκτείνονταν και σε διάφορα blog ή σελίδες που περιστασιακά δημοσίευαν παράπονα πελατών, καθώς όταν γίνονταν αντιληπτό κάτι τέτοιο σήμαινε συναγερμός, και με εντολή ¨από πάνω¨ μπαίναμε και γράφαμε σαν ¨πελάτες¨ ότι εμείς κάθε φορά είμαστε απόλυτα ευχαριστημένοι, και μάλλον ο καταγγέλλων έχει κάποιο συμφέρον να ¨χτυπήσει την εταιρία με λάσπη¨
Παρόλο που κανείς εργαζόμενος υπό τον φόβο της απόλυσης και του στιγματισμού που θα δεχόταν στην αγορά εργασίας ειδικά σε επαρχιακή πόλη δεν κατέφυγε ποτέ στην επιθεώρηση εργασίας, ήρθε η επιθεώρηση σε εμάς από τύχη , αφού μία υπάλληλος της επιθεώρησης που ήταν συχνή πελάτης και χρειάστηκε και εξυπηρέτηση από το service, έβλεπε συνεχώς το ίδιο άτομο στον πάγκο ανεξάρτητα από την ώρα που ερχόταν, οπότε αναρωτήθηκε για το ωράριο που δουλεύουμε εκεί, ο τεχνικός της είπε την αλήθεια, και την επόμενη μέρα ήρθαν για επίσημο έλεγχο.
Υπό το κλίμα των απειλών από την διοίκηση της εταιρίας, όλοι οι εργαζόμενοι απάντησαν ότι εργάζονται 8ωρο, εκτός του συγκεκριμένου τεχνικού που απάντησε ότι όντως δουλεύει 12ωρο.
Μετά από αυτό το περιστατικό η επιθεώρηση εργασίας ξανά έκανε ελέγχους και πάντα έβρισκε άτομα να δουλεύουν εκτός του ωραρίου που ήταν δηλωμένοι η είχαν ρεπό.
Και πάλι στην εταιρία δεν άλλαξε τίποτα. Δεν μειώθηκαν στο ελάχιστο τα 12ωρα, αντιθέτως αυξήθηκαν οι απειλές και το κλίμα εκφοβισμού.
Ο εν ‘λόγω τεχνικός μετά από λίγες μέρες αποφάσισε να ανακοινώσει στην εταιρία ότι πλέον θα εργάζεται μόνο για το 8ωρο που πληρώνεται, και εντός 2 ημερών απολύθηκε με το πρόσχημα ότι ¨υπήρξε παράπονο πελάτη για το service¨
Όλοι οι απολυμένοι οργανωθήκαμε και απαιτήσαμε τα δεδουλευμένα μας απλήρωτα 12ωρα που κάναμε τόσα χρόνια.
Ήταν όλοι εναντίων μας, ακόμα και η ίδια τοπική επιθεώρηση εργασίας που έκανε τον έλεγχο στο συγκεκριμένο κατάστημα, καθώς αρνούνταν να μας δώσει το παραμικρό έγγραφο ή βεβαίωση ότι πράγματι βρήκαν παράνομα 12ωρα και εργασία σε ρεπό στο συγκεκριμένο κατάστημα ώστε να προστεθεί στην δικογραφία! Χρειάστηκε τελικά έγγραφη παραγγελία από τον εισαγγελέα για να μας δώσουν τα έγγραφα για τους ελέγχους που είχαν γίνει.
Μετά από πολλά εμπόδια και καθυστερήσεις από εκεί που δεν το περιμέναμε, η αγωγή μας κατατέθηκε αρχές του 2014.
Όσο να και προσπαθήσαμε να κάνουμε γνωστή την ιστορία μας, κανένα ΜΜΕ δεν ήταν πρόθυμο για δημοσιοποίηση, όταν γράφαμε σε social media ή ενημερωτικές σελίδες, μας κατηγορούσαν ότι δουλεύαμε σε ανταγωνιστές ή είμαστε τρόλ (σύμφωνα με την προηγούμενη εμπειρία μας, ένα ποσοστό από αυτούς ήταν σίγουρα εργαζόμενοι του ομίλου…)
Ο όμιλος προσπάθησε να το καθυστερήσει όσο μπορεί με αναβολές και δικαιολογίες, και εντέλει μετά από σχεδόν 4 χρόνια στο πρωτοδικείο Αθηνών και με αριθμό απόφασης 1761/2017 δικαιωθήκαμε.
Ο όμιλος όμως μας καθυστερεί και δεν θέλει να πληρώσει, προτείνοντάς μας εξευτελιστικό συμβιβασμό και απειλώντας με προσφυγή στο εφετείο αν δεν το δεχτούμε.
Να προσθέσουμε εδώ, ότι εκτός από την δική μας αγωγή υπάρχει και προηγούμενη από υπαλλήλους του καταστήματος της Πάτρας όπου και εκεί κέρδισαν τα δεδουλευμένα τους τα οποία και εκεί τα πήραν με τα χίλια ζόρια.
Ελπίζουμε σε δημοσιοποίηση και ενημέρωση για την αλυσίδα καταστημάτων που συμπεριφέρεται στους εργαζόμενους σαν κωπηλάτες σε γαλέρα, που καθιέρωσε τα μαύρα αδήλωτα και απλήρωτα 12ωρα, εισήγαγε τον θεσμό της Black Friday και εργασίας τις Κυριακές στην Ελλάδα, και πολλά άλλα κατορθώματα που θα επιλέξουμε να μην αναφέρουμε αναλυτικά. Θα αναφέρουμε μόνο την ειρωνεία της βράβευσή τους στην HR Excellence awards 2014 στην κατηγορία ¨Συστήματα Διοίκησης Ανθρώπινου Δυναμικού¨!
