Δικαστηρίου που έκρινε ότι οι επιχειρήσεις μπορούν να απολύουν εγκύους εργαζόμενες στο πλαίσιο των ομαδικών απολύσεων, παρά τις δικλίδες προστασίας που υπάρχουν και στην ευρωπαϊκή νομοθεσία. Συγκεκριμένα, το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ενωσης έκρινε ότι «επιτρέπεται η απόλυση εγκύων εργαζομένων στο πλαίσιο ομαδικών απολύσεων», όμως ο εργοδότης οφείλει να γνωστοποιήσει τους λόγους που δικαιολογούν την απόλυση, καθώς και τα αντικειμενικά κριτήρια που καθόρισαν την επιλογή των εργαζομένων. Διευκρίνισε, παράλληλα, ότι η κατάσταση της εγκυμοσύνης δεν μπορεί να είναι λόγος απόλυσης.
Η υπόθεση αφορά την ισπανική τράπεζα Bankia, η οποία τις 9 Ιανουαρίου 2013 άρχισε διαβουλεύσεις με τους εκπροσώπους των εργαζομένων ενόψει ομαδικών απολύσεων. Στις 8 Φεβρουαρίου 2013, η διαπραγματευτική ομάδα κατέληξε σε συμφωνία με την οποία καθορίστηκαν τα κριτήρια επιλογής των προς απόλυση εργαζομένων καθώς και τα κριτήρια σχετικά με την προτεραιότητα για τη διατήρηση των θέσεων εργασίας στην επιχείρηση. Στις 13 Νοεμβρίου 2013, η Bankia κοινοποίησε στην έγκυο εργαζομένη την καταγγελία της σύμβασης εργασίας κατ’ εφαρμογήν της συμφωνίας της διαπραγματευτικής ομάδας, στην οποία αναφερόταν, μεταξύ άλλων, ότι στην επαρχία όπου αυτή εργαζόταν ήταν επιβεβλημένη σημαντική μείωση προσωπικού και ότι, στο πλαίσιο της διαδικασίας αξιολόγησης που διενεργήθηκε, η βαθμολογία της ήταν πολύ χαμηλή.
Η εργαζομένη άσκησε αγωγή κατά της απόλυσης, το μονομελές δικαστήριο έκρινε νόμιμη την απόλυση, άσκησε έφεση ενώπιον του ανώτερου δικαστηρίου της Καταλωνίας και αυτό ζήτησε από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο να ερμηνεύσει την απαγόρευση απόλυσης εγκύων εργαζομένων, που προβλέπεται στην οδηγία 92/85, στο πλαίσιο όμως της διαδικασίας ομαδικών απολύσεων κατά την έννοια της οδηγίας 98/59.
Το ΔΕΕ λοιπόν, απεφάνθη ότι η οδηγία 92/85 δεν αντιτίθεται σε εθνική ρύθμιση η οποία επιτρέπει την απόλυση εγκύου εργαζομένης στο πλαίσιο ομαδικών απολύσεων, και μια έγκυος μπορεί να απολυθεί αν ο λόγος της απόλυσης δεν συνδέεται με την κατάσταση εγκυμοσύνης της εργαζομένης.
Οπως επισημαίνει το Δικαστήριο, από τον συνδυασμό των δύο οδηγιών προκύπτει ότι ο εργοδότης οφείλει μόνο: (i) να εκθέσει γραπτώς τους λόγους που δεν έχουν σχέση με το πρόσωπο της εγκύου εργαζομένης και για τους οποίους πραγματοποιεί ομαδικές απολύσεις (όπως οικονομικούς ή τεχνικούς λόγους, ή λόγους σχετικούς με την οργάνωση ή την παραγωγή της επιχείρησης) και (ii) να επισημάνει στη συγκεκριμένη εργαζομένη τα κριτήρια που καθόρισαν την επιλογή όσων θα απολυθούν.
