Οι αγρότες προειδοποιούν πως ...
είναι έτοιμοι να κατέβουν ξανά στους δρόμους, όπως είχαν κάνει πέρσι επί 40 ημέρες, διαμαρτυρόμενοι για την παράδοση της Παραγουάης στους βαρόνους της σόγιας.
Οσο αυτοί ωφελούνται με φοροαπαλλαγές, προνομιακές πιστώσεις, εξαιρετικά ελαστική περιβαλλοντική και εργασιακή νομοθεσία και με την οικονομική τους ισχύ ασκούν τεράστια πολιτική επιρροή, τόσο βαθαίνει η μαζική υπερχρέωση των αγροτικών οικογενειών.
Μια σκόπιμη πολιτική, δηλώνουν, για να τους κατάσχουν τα λιγοστά εδάφη που τους απέμειναν δίνοντας τη χαριστική βολή στην οικογενειακή γεωργία.
Η μονοκαλλιέργεια της σόγιας σχεδιάστηκε στα γραφεία πολυεθνικών των μεταλλαγμένων σπόρων και των τοξικών χημικών, όπως η Monsanto και η Syngenta, εδώ και δεκαετίες και έχει οδηγήσει σε αυτό που η τελευταία κυνικά διαφήμιζε ήδη από το 2003 ως «Ενωμένη Δημοκρατία της Σόγιας»: περίπου 46 εκατομμύρια εκτάρια ανάμεσα στη Βραζιλία, τη Βολιβία, την Αργεντινή, την Παραγουάη και την Ουρουγουάη.
Πρόσφατη έρευνα της δημοσιογράφου Σάντρα Βάις με τίτλο «Ο πυρετός της σόγιας αρρωσταίνει την Παραγουάη» επιβεβαιώνει τη λεηλασία της από τις πολυεθνικές των μεταλλαγμένων.
Περιοχές ολόκληρες στα ανατολικά της χώρας παραδόθηκαν στη μονοκαλλιέργεια της σόγιας, που όσο επεκτείνεται καταστρέφει τα πάντα στο διάβα της: δάση, άγρια ζώα, προστατευόμενες περιοχές των ιθαγενών, τα μέσα επιβίωσης των αγροτών και μαζί την ποικιλότητα που αντικαταστάθηκε από μια πράσινη έρημο πάνω από την οποία κάθε χρόνο ρίχνονται 20,5 εκατομμύρια λίτρα εντομοκτόνα, σύμφωνα με τη Βάις.
Περισσότερο από το 80% των δασών έχει αποψιλωθεί και 3,2 εκατομμύρια εκτάρια εύφορης γης καλλιεργούνται πια με μεταλλαγμένη σόγια που εξάγεται για να χρησιμοποιηθεί ως ζωοτροφή ή να μετατραπεί σε βιοκαύσιμα, αντί η γεωργία να ικανοποιεί την εθνική ζήτηση για τρόφιμα. Την τελευταία δεκαετία η αδυναμία πρόσβασης σε καλλιεργήσιμα εδάφη και η ανεργία οδήγησαν 900.000 να εγκαταλείψουν τον κάμπο, λέει η Oxfam, από τους οποίους περίπου 600.000 είναι νεότεροι των 30 ετών.
Περισσότεροι από 300.000 αγρότες είναι ακτήμονες και σχεδόν το 30% του πληθυσμού ζει στη φτώχεια.
Η κυβέρνηση κάνει λόγο για τον «πράσινο χρυσό», αλλά η πραγματικότητα είναι πως πρόκειται για πράσινη μάστιγα που σκοτώνει κοπάδια, μολύνει τους υδάτινους πόρους και αρρωσταίνει τους ανθρώπους: οι γαστρεντερικές διαταραχές αυξάνουν όταν γίνεται η σπορά της σόγιας και οι αναπνευστικές όταν μαζεύεται η σοδειά, ενώ αυξάνουν συνάμα τα κρούσματα λευχαιμίας και λεμφώματος.
Η μεταλλαγμένη σόγια επέβαλε τις τεράστιες παραγωγικές μονάδες λόγω του υψηλού κόστους της καλλιέργειας, συμβάλλοντας στη ραγδαία αύξηση των λατιφουντίων και αφήνοντας χιλιάδες αγρότες ακτήμονες.
Σήμερα η Παραγουάη είναι μια από τις χώρες με τη μεγαλύτερη συγκέντρωση γης στον κόσμο: το 2,6% των ιδιοκτητών γης κατέχει το 85,5% των καλλιεργήσιμων εδαφών.
Η οδύσσεια ενός αγρότη
Ο 33χρονος Αλσίδες Ρουίς, από τους πρώτους που βρέθηκε στην πρωτεύουσα Ασουνσιόν για να καταθέσει την πρόταση των αγροτικών οργανώσεων για Ολόπλευρη Αγροτική Μεταρρύθμιση, ξέρει από πρώτο χέρι αυτή την πραγματικότητα.Εκτοπίστηκε από τη γη του λόγω της επέλασης της σόγιας στην περιοχή του Ανω Παρανά όπου ζούσε: η γλυφοσάτη από τους κάμπους της σόγιας έφτασε στα χωράφια του, κατέστρεψε το καλαμπόκι του και σκότωσε τα ζώα του.
Του έδωσαν 10 εκτάρια γης, όπως προβλέπει το Σύνταγμα, σε άλλο νομό: 5.000 εκτάρια για 500 εκτοπισμένες οικογένειες, που ύστερα από δέκα χρόνια χρήσης θα μπορούσαν να πάρουν τίτλους ιδιοκτησίας.
Αντ’ αυτού, η σόγια έφτασε και εκεί, οι κότες του πεθαίνουν κάθε που γυρίζει ο άνεμος μεταφέροντας το τοξικό νέφος της γλυφοσάτης στο χωράφι του, το ποτάμι έχει μολυνθεί, ο γιος του δεν μπορεί να παίζει στο χώμα.
Κι έπειτα ήρθε η πρώτη εντολή των αγροβιομηχανιών να εκκενώσουν τον χώρο. Ενας αγρότης δολοφονήθηκε, 64 κατέληξαν στη φυλακή, σπίτια και σχολεία πυρπολήθηκαν.
Αλλά λίγες ημέρες μετά ο Αλσίδες κι οι υπόλοιποι αγρότες επέστρεψαν για να συνεχιστεί το γαϊτανάκι των διώξεων αλλά και των επανακαταλήψεων.
Οργανωμένος μαζί με άλλες 20.000 αγροτικές οικογένειες στην Εθνική Ομοσπονδία Αγροτών (FNC), πυρήνα της ειρηνικής αντίστασης, ο Αλσίδες αρνείται να εγκαταλείψει τη γη του.
«Το 2016 οι εξαγωγές απέφεραν στους βαρόνους της σόγιας περισσότερα από 3 δισ. δολάρια, σχεδόν αφορολόγητα αφού συνεισφέρουν μόλις κατά 2% στα φορολογικά έσοδα του κράτους. Και η χώρα αναγκάζεται να εισάγει την πλειονότητα των τροφίμων που άλλοτε παρήγε», λέει θυμίζοντας τους 115 νεκρούς και αγνοούμενους που έχει αφήσει ο «πόλεμος της σόγιας» από την πτώση της δικτατορίας.
«Δεν θα με διώξουν. Είμαι αγρότης. Δεν θα με κάνουν λούστρο στην Ασουνσιόν. Κι αν είναι άνιση η μάχη, αξίζει να τη δώσω για να έχει ο γιος μου ένα κομμάτι γης να καλλιεργεί και η χώρα διατροφική κυριαρχία».
ΕΦΣΥΝ
