Στις έξι το πρωί τίθεται σε ισχύ η απόφαση
πηγή: ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
Επιστρατεύονται οι ιδιοκτήτες φορτηγών
Εξουσιοδοτούνται οι νομαρχίες να προχωρήσουν στην επίταξη των οχημάτων
Τελευταία ενημέρωση: 19:54 Τετάρτη 28 Ιουλίου 2010
Την απόφαση του πρωθυπουργού για την πολιτική επιστράτευση των ιδιοκτητών φορτηγών αυτοκινήτων και βυτιοφόρων ανακοίνωσε η κυβέρνηση.
Η κυβέρνηση επικαλείται σοβαρούς κινδύνους για τη δημόσια υγεία, εξαιτίας των προβλημάτων τροφοδοσίας της αγοράς με καύσιμα, τρόφιμα και φάρμακα. Με τη απόφαση εξουσιοδοτούνται οι συναρμόδιοι υπουργοί και οι νομάρχες να προχωρήσουν στην επιστράτευση των οδηγών και στην επίταξη των οχημάτων.
Της απόφασης προηγήθηκε, το μεσημέρι, η αδιέξοδη συνάντηση του γενικού γραμματέα του υπουργείου Υποδομών, Χάρη Τσιόκα, με τους εκπροσώπους των απεργών (περισσότερα, εδώ).
Το απόγευμα -και ενώ αναμενόταν η απόφαση για την επιστράτευση- η γενική συνέλευση του κλαδου αποφάσισε τη συνέχιση των κινητοποιήσεων, απορρίπτοντας όλες τις προτάσεις της κυβέρνησης.
Ο γ.γ. του υπουργείου γνωστοποίησε ότι η απόφαση θα τεθεί σε ισχύ από τις έξι το πρωί της Πέμπτης.
Η ανακοίνωση του κυβερνητικού εκπροσώπου:
Με απόφαση του Πρωθυπουργού, Γιώργου Α. Παπανδρέου, μετά από σχετική Εισήγηση του Υπουργού Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων, κ. Ρέππα, και αφού ελήφθη υπόψη η επιτακτική ανάγκη αποτροπής των δυσμενών συνεπειών της παρατεινόμενης απεργίας των ιδιοκτητών και οδηγών φορτηγών αυτοκινήτων Δημοσίας Χρήσης και βυτιοφόρων μεταφοράς υγρών καυσίμων, που έχει προκαλέσει σοβαρή διαταραχή στην κοινωνική και οικονομική ζωή της χώρας, ενέχει σοβαρούς κινδύνους για τη δημόσια υγεία από την έλλειψη επαρκούς εφοδιασμού των πολιτών σε καύσιμα, τρόφιμα και φάρμακα, απειλεί τη διακοπή της ομαλής λειτουργίας των μονάδων παροχής υπηρεσιών υγείας και πρόνοιας και απειλεί επίσης κατ΄ επέκταση τη δημόσια τάξη, κηρύσσονται οι ανά τη χώρα ιδιοκτήτες και οδηγοί φορτηγών Δημοσίας Χρήσης και των βυτιοφόρων μεταφοράς υγρών καυσίμων σε κατάσταση πολιτικής κινητοποίησης.
Με την παραπάνω Απόφαση εξουσιοδοτούνται οι Υπουργοί Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων και Οικονομικών και, κατά το μέρος της αρμοδιότητάς τους, οι οικείοι Νομάρχες να προβούν σε επίταξη των υπηρεσιών και επίταξη της χρήσης των φορτηγών Δημοσίας Χρήσης και των βυτιοφόρων μεταφοράς υγρών καυσίμων καθώς και να λάβουν κάθε άλλο αναγκαίο μέτρο για τη διασφάλιση των δημοσίων αγαθών που κινδυνεύουν από την κατά τα άνω διατάραξη της ομαλής λειτουργίας της κοινωνικής και οικονομικής ζωής της χώρας.
Λάβαμε το εξής κείμενο σχετικά με το θέμα το οποιο αναδημοσιευουμε αυτουσιο:
ΤΟ “ΔΗΜΟΣΙΟ” ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΤΟΥ ΡΕΠΠΑ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ
ΡΕΠΠΑΣ ΠΡΟΣ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΙΣΤΕΣ: «Θα προστατέψουμε το δημόσιο συμφέρον»
Το συμφέρον μας είναι να ανατραπεί η κυβέρνηση & η τρόικα
Απεργία διαρκείας ενάντια στη λεηλασία της ζωής μας!
Μοιάζει με ιστορικό ανέκδοτο ότι η σημερινή κυβέρνηση επιχειρεί να προστατέψει το δημόσιο συμφέρον, ιδιαίτερα το υπουργείο Μεταφορών που έχει αναλάβει το βρώμικο έργο του ξεπουλήματος σε ιδιώτες όλης της δημόσια περιουσίας στις μεταφορές, συμπεριλαμβανομένου και του εθνικού οδικού δικτύου.
Η σύγκρουση με τους ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας, τους εργαζόμενους στα λεωφορεία, σύντομα στον ΟΣΕ αλλά και τους επαγγελματίες αυτοκινητιστές, είναι η απαρχή μιας γενικευμένης σύγκρουσης στο κλάδο των μεταφορών.
Στη παραπάνω προσπάθεια την «εθνικής» ανάτασης (κοινωνικής καταστροφής για την ακρίβεια) εκτός από τη ΝΔ, συμμετέχει ενεργά το ακροδεξιό ΛΑΟΣ που επίσης προσπαθεί να προασπίσει το «δημόσιο» συμφέρον του Ρέππα αλλά και παράλληλα να μην απογοητεύσει τη μικροαστική εκλογική του πελατεία.
Οι ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας βρέθηκαν στο παρά πέντε απεργίας διαρκείας (κρίθηκε παράνομη και καταχρηστική), οι εργαζόμενοι στο Αττικό Μετρό παλεύουν να μην περάσουν οι απολύσεις, οι εργαζόμενοι στα λεωφορεία έδειξαν ετοιμότητα όταν καθυστέρησε η μισθοδοσία τους, οι εργαζόμενοι στον ΟΣΕ θα μπουν σύντομα σε μετωπική σύγκρουση με τη κυβέρνηση, ενώ οι επαγγελματίες αυτοκινητιστές κατέβηκαν σε απεργία διαρκείας με κύριο αίτημα να μην απαξιωθούν οι άδειες χρήσης των οχημάτων τους και απειλούνται με πολιτική επιστράτευση.
Αν και οι αυτοκινητιστές έχουν κατέλθει σε απεργία διαρκείας για την υπεράσπιση της αξίας της άδειας του επαγγελματικού αυτοκινήτου δημοσίας χρήσεως, αυτό κάθ’ εαυτό το αίτημα δεν επαρκεί για να διατηρηθεί το εισόδημα τους. Ο κλάδος τους συμπιέζεται θανάσιμα στις μυλόπετρες του βιομηχανικού και του εμπορικού κεφαλαίου με αποτέλεσμα τα κόμιστρα να μην ανταποκρίνονται πλέον στο κόστος μεταφοράς εξαιτίας των αυξήσεων των καυσίμων, των διοδίων, τη μείωση του διαμετακομιστικού εμπορίου λόγω ύφεσης, του ανταγωνισμού από ευρωπαϊκές εταιρείες, τη παράνομες μεταφορές, ενώ ένα σημαντικό τμήμα των αυτοκινητιστών παραμένει υπερχρεωμένο στους τραπεζίτες (κυρίως με leasing).
Η τραγική αυτοκτονία βολιώτη αυτοκινητιστή (πνιγμένου στα χρέη, λίγο πριν τη σύνταξη), φανερώνει το καθολικό αδιέξοδο των επαγγελματιών αυτοκινητιστών, που καθημερινά συσσωρεύουν χρέη χωρίς καμιά δυνατότητα επιβίωσης. Ο αγώνας τους ξεπερνά τα όρια του κλάδου τους, είναι αγώνας κοινωνικός και πολιτικός, σύγκρουσης με την ίδια τη κυβέρνηση ως εκπρόσωπο των συμφερόντων του βιομηχανικού και εμπορικού κεφαλαίου, των μεγάλων μεταφορικών εταιριών και των επιταγών της ΕΕ και του ΔΝΤ.
Ποιος όμως μπορεί να εξασφαλίσει αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας στους αυτοκινητιστές, τους αγρότες και τους μικροέμπορους; Αυτοί που λεηλατούν τη ζωή μας, χρεοκόπησαν τη χώρα και επιβάλλουν εκσυγχρονιστικές αναδιαρθρώσεις για να μετατρέψουν ολόκληρη τη χώρα και την Ευρώπη σε μια ήπειρο ανέργων; Ο πολιτικός ρόλος της εργατικής τάξης παραμένει κρίσιμος για να απαντηθούν τα ερωτήματα που έχει γεννήσει η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση, το ποια κοινωνική τάξη θα χρεοκοπήσει και ποια όχι.
Ενάντια στις απειλές του υπουργείου Μεταφορών για επιστράτευση των αυτοκινητιστών, το σύνολο των εργαζομένων στις μεταφορές μπορούν να επιστρατεύσουν τις δικές τους δυνάμεις για μια καμπάνια πολιτικής απεργίας διαρκείας ενάντια στην εκποίηση της δημόσιας περιουσίας στις μεταφορές, τη συντριβή του εργατικού εισοδήματος, την απαξίωση της εργασίας των αυτοκινητιστών, τη λεηλασία όλων των κοινωνικών δικαιωμάτων για αξιοπρεπή ζωή.
Όσο αφορά τις προσεγγίσεις πολλών συναγωνιστών που αγνοούν τις πολιτικές επιπτώσεις από τη καταστροφή των μικροαστικών στρωμάτων την εποχή της κρίσης, μάλλον δεν ενδιαφέρονται για τις παραμέτρους του ταξικού πολέμου που διεξάγεται.
Αλλά αυτές οι προσεγγίσεις δεν έχουν καμία σχέση με την επαναστατική πολιτική του προλεταριάτου που είτε θα δώσει διέξοδο σ’ ολόκληρη τη κοινωνία, είτε θα βρει απέναντί του, εκτός από το κεφάλαιο και το κράτος του, τα πολυπληθή στην Ελλάδα μικροαστικά στρώματα.
ΓΧ
