Καμιά συναίνεση με τη δημοκρατία των εργολάβων και των μιζανθρώπων.
Κάθε φορά που διαβάσει κανείς ένα άρθρο του Πάσχου Μανδραβέλη (Καθημερινή 23/1) νοιώθει ότι η αγωνία του κράτους και των εργολάβων μεγαλώνει κάθε μέρα περισσότερο.
Ανάμεσα στα κηρύγματα περί δημοκρατικής συναίνεσης, η φωνή της εξουσίας αναφέρει ότι το κίνημα κατά των διοδίων το ξεκίνησε το ΚΚΕ, ενθυμούμενος πιθανότατα τις κινητοποιήσεις του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ τα προηγούμενα χρόνια.
Η ευγενική χορηγία του κινήματος των διοδίων από τον Μανδραβέλη στο ΚΚΕ, σε μια συγκεκριμένη πολιτική οργάνωση δεν είναι τυχαία. Όντως το ΚΚΕ ήταν από τις λίγες οργανώσεις που οργάνωνε στο παρελθόν πειθαρχημένες εκδηλώσεις διαμαρτυρίας στους σταθμούς διοδίων αλλά όπως είναι γνωστό στους πάντες, ακόμα και σήμερα συνεχίζει να κάνει το ίδιο. Ότι έκανε ή κάνει το ΚΚΕ στα διόδια όποτε προγραμματίζει δράσεις, χιλιάδες εργαζόμενοι το κάνουν κάθε μέρα. Πιθανότατα ο Μανδραβέλης να εύχεται τις παλιές εκείνες καλές ημέρες.
Παρένθεση: Αν το κίνημά των διοδίων υπενθυμίζει στον Μανδραβέλη την περίοδο 1945-1949, αναρωτιόμαστε τι έγραφε το Δεκέμβρη του 2008, όταν όντως η περίοδος έμοιαζε με το Δεκέμβρη του 44. Κλείνει η παρένθεση.
Για να προλάβουμε επόμενο δημοσίευμά του, τον πληροφορούμε, ότι σφοδρό ενδιαφέρον για το κίνημα των διοδίων έχουν επιδείξει οι οργανώσεις ΣΥΡΙΖΑ και πρόσφατα ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Η συμβολή των πρώτων στο κίνημα μπερδεύεται με συνθηματάκια, του τύπου φθηνότερα διόδια, δημοψηφίσματα, happening να σπάσουν το ρεκόρ γκίνες (όταν δεν μπλέκουν στα πόδια τους ρατσιστές και φασίστες), ενώ η συμβολή των δεύτερων μόλις ξεδιπλώνεται με σκοπό υποτίθεται την καλύτερη «οργάνωση» του κινήματος. Σκοπός και των δυο η αναγόρευση επίσημων συνομιλητών με το κράτος και ο γραφειοκρατικός του έλεγχος του κινήματος, σημεία που συνειδητά έχουν πολεμηθεί μέσα στο κίνημά μας και το έχουν γιγαντώσει.
Στ σχετικό άρθρο ξεχνιέται να αναφερθεί ο βασικός υποκινητής του κινήματός μας: η κρατική χρεοκοπία, αποτέλεσμα επιβλαβών συμβάσεων και πλήρους διαφθοράς ενός καθ’ όλα «νόμιμου και δημοκρατικού κράτους».
Παρ΄ όλα αυτά ο Μανδραβέλης μας καλεί σε μια «δημόσια ανυπακοή», ακτιβίστικη, όπως αναφέρει. Να πληρώνουμε διόδια και μετά να καίμε δημόσια τα χαράτσια, όπως γινόταν με τις προσκλήσεις στράτευσης την εποχή του πολέμου του Βιετνάμ.
Μας επισυνάπτει τη κατηγορία ότι η «επανάσταση πρέπει να είναι τσάμπα», αν και τουλάχιστον τα δυο παραδείγματα που αναφέρει (ελληνικός εμφύλιος και Βιετνάμ), ίσως ήταν τσάμπα για την εξουσία αλλά όχι για λαούς ολόκληρους.
Είμαστε περήφανοι που μια εφημερίδα πανελλαδικής εμβέλειας, κατηγορεί με συνέπεια το κίνημα μας. Διαφορετικά θα νοιώθαμε μια βαθιά ανησυχία.
Πάντως, ελλείψει ενός «επίσημου» συνομιλητή του κινήματός μας με το κράτος, η δικιά τους ανησυχία μεγαλώνει περισσότερο.
24-1-2011
Γιάννης Χατζηγιάννης
Μέλος της Επιτροπής Αγώνα Θεσσαλίας
www.oxidiodia.gr
