ΒΑΣΙΚΑ ΣHMEΙA ΤΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΤΗΣ 26ΗΣ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ.
Η απόφαση της 26ης Οκτωβρίου, µε την οποία εγκαινιάζεται η νέα
δανειακή συµφωνία και το νέο µνηµόνιο καταδικάζει την ελληνική κοινω-
νία σε λιτότητα χωρίς τέλος, κατεδάφιση του κοινωνικού κράτους,
ξεπούληµα της δηµόσιας περιουσίας και τροϊκανό έλεγχο και εποπτεία
για δεκαετίες. Η κατάληξη όλων αυτών των αιµατηρών θυσιών, στην
καλύτερη των περιπτώσεων, θα είναι η µείωση του Δηµόσιου Χρέους το
2020 στο 120% του ΑΕΠ, δηλαδή σε επίπεδα που δεν είναι σε καµία
περίπτωση βιώσιµα. Γι' αυτό το λόγο θα ακολουθήσουν και νέες συµφω-
νίες και νέα «κουρέµατα» και νέα µνηµόνια.
ΤΙ ΠΡΟΒΛΕΠΕΙ Η ΑΠΟΦΑΣΗ?...
Κατ' αρχήν προβλέπει «κούρεµα»
δηµοσίου χρέους ύψους 206 δισ.
ευρώ, που λήγει έως το 2035, το
οποίο έχουν στα χέρια τους ιδιώτες,
κυρίως τράπεζες και ασφαλιστικά
ταµεία (αυθαίρετα βάζουν τα ελληνι-
κά δηµόσια ασφαλιστικά ταµεία στην
ίδια κατηγορία µε τους ιδιώτες επεν-
δυτές), στην Ελλάδα και διεθνώς,
από ένα σύνολο περίπου 360 δισ.
ευρώ. Από το «κούρεµα» εξαιρούνται
τα οµόλογα που έχει στην κατοχή της
η ΕΚΤ (περίπου 55 δισ. ευρώ), τα
δάνεια της τρόικας - περίπου 65 δισ.
ευρώ των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων
και του ΔΝΤ, και έντοκα γραµµάτια,
δηλαδή οι τίτλοι διάρκειας έως και
ενός έτους που χρησιµοποιούνται για
την κάλυψη βραχυπρόθεσµων ανα-
γκών του Δηµοσίου.
Επίσης, προβλέπεται νέο δάνειο προς
την Ελλάδα από την ΕΕ, την ΕΚΤ και
το ΔΝΤ ύψους 100 δισ. ευρώ και επι-
πλέον 30 δισ. ευρώ που θα δοθούν
από τις χώρες της Ευρωζώνης για το
πρόγραµµα PSI (πρόγραµµα ανταλ-
λαγής οµολόγων). Παράλληλα, υπάρ-
χει πρόβλεψη για κάλυψη µε επιπλέον
30 δισ. (από τα 100 δις ευρώ), ώστε
να ολοκληρωθεί η επανακεφαλαιοποί-
ηση"των ελληνικών τραπεζών, που θα
υποστούν σηµαντικές ζηµίες από το
«κούρεµα» 50% στα οµόλογα που
κατέχουν. Άρα η συνολική µείωση
του δηµοσίου χρέους δεν θα είναι
100 αλλά 70 περίπου δις ευρώ, τα
οποία αντιστοιχούν στο 20% περίπου
του συνόλου του δηµοσίου χρέους.
Δηλαδή το «κούρεµα» είναι της τάξης
του 20% και όχι του 50% όπως διακη-
ρύσσει η κυρίαρχη προπαγάνδα.
Πάντως, η συµφωνία µε τους ιδιώτες
για να αποδεχθούν, εθελοντικά, ένα
«κούρεµα» 50% δεν έχει ακόµη ολο-
κληρωθεί και θα απαιτηθεί ένας
γύρος αµφίβολων, ως προς το αποτέ-
λεσµα, διαπραγµατεύσεων µε όλες
τις πλευρές να επιδιώκουν να ελαχι-
στοποιήσουν τη ζηµία που θα υπο-
στούν. Στη διαδικασία αυτή που
αφορά σε διαπραγµατεύσεις µε επεν-
δυτές από όλο τον κόσµο κανείς δεν
µπορεί να αποκλείσει µε ασφάλεια
πως δεν θα υπάρξουν εµπλοκές, µία
εκ των οποίων θα µπορούσε να είναι
τελικά να µη διασφαλιστεί ο εθελοντι-
κός χαρακτήρας της συµφωνίας και
να έχουµε ένα πιστωτικό γεγονός.
Επιπλέον, ένα χρέος στο 120% του
ΑΕΠ στο τέλος του 2020 δεν είναι
βιώσιµο σε καµία περίπτωση.
Τέλος, το διεθνές οικονοµικό κλίµα
(βλ. Ιταλία) έχει επιδεινωθεί σε τέτοιο
βαθµό, που µας οδηγεί στην εκτίµηση
ότι η «ιστορική» συµφωνία της 26ης
Οκτώβρη βρίσκεται «στον αέρα».
Ασφαλιστικά ταµεία.
Για τα ταµεία είναι ευθύνη της Ελλά-
δας να τα στηρίξει - σε αντίθεση µε τις
τράπεζες για τις οποίες θα δοθούν 30
δις για την ενίσχυσή τους-, καλύπτο-
ντας τις ζηµίες για όσα συµµετάσχουν
στο «κούρεµα», µια διαδικασία που
προµηνύει άγριες περικοπές σε συντά-
ξεις και παροχές. Τα ασφαλιστικά
ταµεία έχουν 26 δις οµόλογα του ελλη-
νικού Δηµοσίου, γεγονός που σηµαίνει
ότι ένα «κούρεµα» κατά 50% θα οδηγή-
σει σε απώλειες της τάξης των 13 δις
ευρώ. Να σηµειωθεί εδώ ότι το «κού-
ρεµα» των οµολόγων των ταµείων δεν
θα µειώσει ούτε κατά ένα ευρώ το
δηµόσιο χρέος, καθώς τα οµόλογα
αυτά αποτελούν κοµµάτι του λεγόµε-
νου ενδοκυβερνητικού χρέους. Δηλα-
δή «θυσιάζεται- η περιουσία των
ασφαλιστικών ταµείων χωρίς να υπάρ-
χει κανένα όφελος ως προς τη µείωση
του χρέους.
Συνέπειες....
Η Ελλάδα εισέρχεται σε µια περίοδο
δεκαετιών βάρβαρης λιτότητας και
µόνιµης εποπτείας από την τρόικα. Η
νέα δανειακή σύµβαση θα συνοδεύεται
από ένα δεύτερο ακόµα πιο βάρβαρο
µνηµόνιο, το οποίο θα µετατρέψει τη
χώρα σε «µπανανία- βαλκανικού
τύπου. Οι συντάξεις, κύριες και επικου-
ρικές, θα κατεδαφιστούν, το τέλος της
ακίνητης περιουσίας θα γίνει µόνιµο, οι
κοινωνικά άδικοι φόροι θα συνεχίσουν
- µε αυξανόµενους ρυθµούς - να λεη-
λατούν τα λαϊκά εισοδήµατα, το κρά-
τος πρόνοιας θα διαλυθεί, η δηµόσια
περιουσία θα ιδιωτικοποιηθεί σχεδόν
στο σύνολό της και οι ατοµικές συµβά-
σεις (βλ. πλήρης ισοπέδωση των
δικαιωµάτων των εργαζοµένων) θα
κυριαρχήσουν απόλυτα στο πεδίο των
εργασιακών σχέσεων. Τη λαίλαπα αυτή
µόνο οι ενωτικοί αγώνες των εργαζο-
µένων µπορούν
να την αντιµετωπίσουν, προκειµένου η
βάρβαρη επίθεση του κεφαλαίου να
καταλήξει στην στρατηγική του ήττα
και στην προοδευτική ανατροπή.
