Με αφορµή την τερατώδη παραπληροφόρηση των «Μ.Μ.Ε», ιδιαίτερα
τον τελευταίο καιρό, τον αποπροσανατολισµό του λαού µας και την
προσπάθεια να στρέψουν τον έναν κλάδο εργαζοµένων ενάντια στον
άλλο, δηµοσιεύουµε την παρακάτω λίστα που συνέταξε ο γνωστός
γλωσσολόγος Noam Tsomski και δείτε πόσο ταιριάζουν με την σηµερινή κατάσταση στην Ελλάδα.
ΔΕΚΑ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΕΣ ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΗΣ
1. Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ
ΑΠΟΣΠΑΣΗΣ ΤΗΣ ΠΡΟΣΟΧΗΣ
Το θεµελιώδες στοιχείο του κοινωνικου, ελέγχου είναι η στρατηγική της
αποσπασης της προσοχής που έγκειται στην εκτροπή της προσοχής του κοινου από τα σηµαντικά προβλήµατα και τις αποφασισµένες από τις οικονομικες και πολιτικές ελίτ αλλαγές µέσω της τεχνικής του κατακλυσµού συνεχόµενων αντιπερισπασµών και ασήµα-
ντων πληροφοριών.
Η στρατηγική της απόσπασης της προσοχής είναι επίσης απαραίτητη για
να µην επιτρέψει στο κοινό να ενδιαφερθεί για απαραίτητες γνώσεις
στους τοµείς της επιστήµης, της οικονοµίας, της ψυχολογίας, της νευρο-
βιολογίας και της κυβερνητικής.
«Διατηρήστε την προσοχή του κοινού αποσπασµένη, µακριά από τα
αληθινά κοινωνικά προβλήµατα, αιχµάλωτη θεµάτων που δεν έχουν καµία
σηµασία. Διατηρήστε το κοινό απασχοληµένο, τόσο πολύ ώστε να µην
έχει καθόλου χρόνο για να σκεφτεί πίσω στο αγρόκτηµα, όπως τα υπόλοιπα...ζώα» (απόσπασµα από το κείµενο:
Αθόρυβα όπλα για ήρεµους πολέµους).
2. ΔΗΜIΟΥΡΓΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΛΥΣΕΩΝ
Αυτή η µέθοδος καλείται επίσης «πρόβληµα-αντίδραση-λύση». Δηµιουργείται ένα πρόβληµα, µια προβλεφθείσα «κατάσταση» για να υπάρξει µια κάποια αντίδραση από τον κόσµο,
µε σκοπό αυτός ο ίδιος να ορίσει τα µέτρα που η εξουσία θέλει να τον
κάνει να δεχτεί.
Για παράδειγµα: Αφήνεται να ξεδιπλωθεί και να ενταθεί η αστική βία ή
οργανώνονται αιµατηρές επιθέσεις
που αποσκοπούν στο να απαιτήσει ο
κόσµος νόµους ασφαλείας και πολιτι-
κές εις βάρος της ελευθερίας. Ή
ακόµα: Δηµιουργούν µία οικονοµική
κρίση ώστε να γίνει αποδεκτή ως ανα-
γκαίο κακό η υποχώρηση των κοινωνι-
κών δικαιωµάτων και η διάλυση των
δηµόσιων υπηρεσιών.
3. Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΣΤΑΔΙΑΚΗΣ
ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ
Για να γίνουν αποδεκτά τα διάφορα απαράδεκτα µέτρα, αρκεί η σταδιακή
εφαρµογή τους, λίγο λίγο, επί συνα-
πτα έτη. Κατά αυτόν τον τρόπο επι-
βλήθηκαν τις δεκαετίες του 80 και 90
οι δραστικά νέες κοινωνικοοικονοµι-
κές συνθήκες (νεοφιλελευθερισµός):
ανύπαρκτο κράτος, ιδιωτικοποιήσεις,
ανασφάλεια, ελαστικότητα, µαζική
ανεργία, µισθοί που δεν εξασφαλίζουν
ένα αξιοπρεπές εισόδηµα, τόσες
αλλαγές που θα είχαν προκαλέσει
επανάσταση αν είχαν εφαρµοστεί
µονοµιάς.
4. Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΑΝΑΒΟΛΗΣ
Ένας άλλος τρόπος για να γίνει απο-
δεκτή µια αντιλαϊκή απόφαση είναι να
την παρουσιάσουν ως «επώδυνη και
αναγκαία», εξασφαλίζοντας τη συγκα-
τάβαση του λαού τη δεδοµένη χρονι-
κή στιγµή και εφαρµόζοντάς τη στο
µέλλον.
Είναι πιο εύκολο να γίνει αποδεκτή
µια µελλοντική θυσία απ' ό,τι µία
άµεση. Κατά πρώτον επειδή η προ-
σπάθεια δεν καταβάλλεται άµεσα και
κατά δεύτερον επειδή το κοινό, η
µάζα, πάντα έχει την τάση να ελπίζει
αφελώς ότι «τα πράγµατα θα φτιά-
ξουν στο µέλλον» και ότι οι απαιτούµε-
νες θυσίες θα αποφευχθούν.
Αυτό δίνει περισσότερο χρόνο στο
κοινό να συνηθίσει στην ιδέα των
αλλαγών και να τις αποδεχτεί µε
παραίτηση όταν φτάσει το πλήρωµα
του χρόνου.
5. ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕ ΤΟ ΚΟΙΝΟ
ΣΑΝ AΥΤO ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ
ΗΛΙΚΙΑ
Η πλειονότητα των διαφηµίσεων που
απευθύνονται στο ευρύ κοινό χρησι-
µοποιούν λόγο, επιχειρήµατα, προσω-
πικότητες και τόνο της φωνής, όλα ιδι-
αίτερα παιδικά, πολλές φορές στα
όρια της αδυναµίας, σαν ο θεατής να
ήταν µικρό παιδάκι ή διανοητικά υστε-
ρηµενος .Οσο περισσότερο θέλουν να
εξαπατήσουν το θεατή τόσο πιο πολύ
υιοθετούν έναν παιδικό τόνο. Γιατί;
«Αν κάποιος απευθύνεται σε ένα
άτοµο σαν αυτό να ήταν 12 χρονών ή
και µικρότερο, αυτό λόγω της υποβο-
λής είναι πολύ πιθανό να τείνει σε µια
απάντηση ή αντίδραση απογυµνωµένη
από κάθε κριτική σκέψη, όπως αυτή
ενός µικρού παιδιού» (βλ. Αθόρυβα
όπλα για ήρεµους πολέµους).6. ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΧΡΗΣΗ ΤΟΥ
ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΟΣ ΠΑΡΑ ΤΗΣ ΛOΓl-
ΚΗΣ
Η χρήση του συναισθήµατος είναι µια
κλασική τεχνική προκειµένου να επι-
τευχθεί βραχυκύκλωμα στη λογική
ανάλυση και στην κριτική σκέψη των
ατόµων. Από την άλλη, η χρήση των
συναισθηµάτων ανοίγει την πόρτα για
την πρόσβαση στο ασυνείδητο και την
εµφύτευση ιδεών, επιθυµιών, φόβων,
καταναγκασµών ή την προτροπή για
ορισµένες συµπεριφορές.
7. Η ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΥ
ΣΤΗΝ ΑΓΝΟΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΑ
Κάντε το κοινό να είναι ανήµπορο να
κατανοήσει τις µεθόδους και τις τεχνο-
λογίες που χρησιµοποιούνται για τον
έλεγχο και τη σκλαβιά του.
«Η ποιότητα της εκπαίδευσης που
δίνεται στις κατώτερες κοινωνικές
τάξεις πρέπει να είναι η φτωχότερη και
µετριότερη δυνατή, έτσι ώστε το
χάσµα της άγνοιας µεταξύ των κατώ-
τερων και των ανώτερων κοινωνικών
τάξεων να είναι και να παραµένει αδύ-
νατον να γεφυρωθεί» (βλ. Αθόρυβα
όπλα για ήρεµους πολέµους).
8. ΕΝΘΑΡΡΥΝΣΗ ΤΟΥ KOINOY ΝΑ
ΕΙΝΑΙ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΜΕ ΤΗ
ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΑ
Προωθήστε στο κοινό την ιδέα ότι
είναι της µόδας να είσαι ηλίθιος,χυδαίος και αµόρφωτος.
9. ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΗΣ ΑΥΤΟΕΝΟΧΗΣ
Κάντε τα άτοµα να πιστέψουν ότι
αυτά και µόνον αυτά είναι ένοχα για
την κακοτυχία τους, εξαιτίας της ανε-
πάρκειας της νοηµοσύνης τους, των
ικανοτήτων ή των προσπαθειών τους.
Έτσι, τα άτοµα αντί να εξεγείρονται
ενάντια στο οικονοµικό σύστηµα,
υποτιµούν τους εαυτούς τους και νιώ-
θουν ενοχές, κάτι που δηµιουργεί µια
γενικευµένη κατάσταση κατάθλιψης,
της οποίας απόρροια είναι η αναστο-
λή της δράσης. Και χωρίς δράση, δεν
υπάρχει επανάσταση.
10. ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΑ
ΑΤΟΜΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΠ' Ο,ΤΙ ΑΥΤΑ
ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΤΟΥΣ ΕΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ
Κατά τα τελευταία 50 χρόνια, η ταχεία πρόοδος της επιστήµης έχει
δηµιουργήσει ένα αυξανόµενο κενό
µεταξύ των γνώσεων του κοινού και
εκείνων που κατέχουν και χρησιµο-
ποιούν οι κυρίαρχες ελίτ.
Χάρη στη βιολογία, στη νευροβιολο-
γία και στην εφαρµοσµένη ψυχολο-
γία, το σύστηµα έχει επιτύχει µια εξε-
λιγµένη κατανόηση των ανθρώπων,
τόσο σωµατικά όσο και ψυχολογικά.
Το σύστηµα έχει καταφέρει να γνω-
ρίζει καλύτερα τον «µέσο άνθρωπο»
απ' ό,τι αυτός γνωρίζει τον εαυτό
του. Αυτό σηµαίνει ότι στις περισσό-
τερες περιπτώσεις το σύστηµα ασκεί
µεγαλύτερο έλεγχο και µεγάλη εξου-
σία πάνω στα άτοµα, µεγαλύτερη από
αυτήν που τα ίδια ασκούν στους εαυ-
τους τους.
