Παρουσιαστήκαμε στην Θήβα στις 21/1/2013 σειρά 324 ΕΣΣΟ 13Α. Είχαμε την ατυχία να ενταχθούμε στην Γ' πυροβολαρχία της 2ης Μοίρας όπου διοικητής ήταν ο Χατζηαλεξάνδρου Αλέξανδρος και υπολοχαγός μοίρας ο Δανιγγέλης Κων/νος.
Οι εγκαταστάσεις της 2ης Μοίρας χτίστηκαν το 1968 όποτε αντιλαμβάνεστε τη συνθήκες διαβιώσεις επικρατούσαν. Απ' τις πρώτες ημέρες μας στην Θήβα άρχισαν τα προβλήματα τα οποία αντιμετωπίσαμε μέχρι και το τέλος. Στην πυροβολαρχία μας υπήρχαν 4 ουλαμοί και σε κάθε ουλαμό υπήρχαν 48 κρεβάτια, σύνολο 192. Για τους 192 στρατιώτες λοιπόν υπήρχαν 10 τουαλέτες εκ των οποίων λειτουργούσαν ΜΟΝΟ οι 5. Σκεφτείτε λοιπόν τι γινόταν σε αυτές τις 5, εκτός απ' την βρώμα υπήρχε και συνωστισμός τις περισσότερες φορές. Όσες απ' τις τουαλέτες που δεν λειτουργούσαν αντιμετώπιζαν θέμα με τα καζανάκια, γι' αυτό το λόγο και ένας φαντάρος ...απ' τον ουλαμό μας που ήταν υδραυλικός προσφέρθηκε να τις φτιάξει. Μάταια όμως, όσες φορές και εάν το είπαν, τα στελέχη με πρωτομάστορα τον κατά τα άλλα "ξηγημένο" διοικητή σφύριζαν αδιάφορα. Απ' την άλλη όμως όποτε προέκυπτε θέμα σε τουαλέτα του διοικητηρίου που στεγαζόταν στο ισόγειο της Β' πυροβολαρχίας καλούσαν άμεσα τον πρόθυμο συνάδελφό μας - υδραυλικό. Για τις καθαριότητες wc να συμπληρώσω πως δεν υπήρχαν ούτε γάντια, ούτε κάποιο χημικό καθαριστικό για απολύμανση, η όλη δουλειά γινόταν με νερό σκέτο και εάν ήσουν τυχερός μπορεί να έβρισκες γάντια από άλλον φαντάρο.
Από τις 21/1 έως τις 15/2 που ορκιστήκαμε ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΔΕΝ ΕΙΧΑΜΕ ΖΕΣΤΟ ΝΕΡΟ ΓΙΑ ΝΤΟΥΣ, ΟΥΤΕ ΜΙΑ! Όταν ο καυστήρας άναβε, το ζεστό νερό δεν έφτανε στα ντους. Τα καλοριφέρ που δούλευαν απ' τον ίδιο καυστήρα το πολύ να δούλεψαν συνολικά 10 ημέρες και κυρίως τις πρώτες. Όποτε αναφέραμε το ζήτημα στον διοικητή μας έλεγε "Εγώ ενημέρωσα" σαν να μας έλεγε μην με ξαναζαλίσετε με το ίδιο θέμα. Όταν μετά από ημέρες ανακάλυψαν πως είχε πρόβλημα ο καυστήρας, πάλι συνάδελφος φαντάρος - καυστηρατζής το έφτιαξε αλλά το ειρωνικό της υπόθεσης είναι πως του ανέθεσαν να το κάνει 3 ημέρες προτού φύγουμε, ενώ ο ίδιος τους το είχε προτείνει αρκετές μέρες νωρίτερα. Το επισφράγισμα της γυφτιάς και της μικροψυχίας των στελεχών φάνηκε απ' το γεγονός πως όταν επιστρέψαμε απ' την άδεια ορκωμοσίας για τις μεταθέσεις μας και διανυκτερεύσαμε ακόμη μια βραδιά στην Γ' πυροβολαρχία πάλι ΔΕΝ ΑΝΑΨΑΝ ΤΑ ΚΑΛΟΡΙΦΕΡ. Αναφέρομαι στο βράδυ της Τετάρτης 20/2 που από πολλά παιδιά χαρακτηρίστηκε ως το πιο κρύο βράδυ που περάσαμε στο ΚΕΠΒ Θήβας. Το βράδυ αυτό μάλιστα μερικοί από εμάς ζητήσαμε στον ΑΥΔΜ υπολοχαγό Δανιγγέλη να ανάψει την θέρμανση και ο ίδιος αρνήθηκε λέγοντας πως θα έχει θέμα σε περίπτωση που τον ελέγξουν. Όπως αντιλαμβάνεστε όλα αυτά προκάλεσαν θέματα υγείας σε πάρα πολλούς φαντάρους, ΟΛΟΙ αρρωστήσαμε, κάθε ημέρα είχαμε παιδιά στα ιατρεία του κέντρου και στο 401 όπου μάλιστα εντοπίστηκαν αρκετές περιπτώσεις βρογχοπνευμονίας απ' τους εκεί ιατρούς. Όποτε έφευγε μεγάλο γκρουπ φαντάρων για τα ιατρεία οι καραβανάδες δεν παρέλειπαν να κάνουν ειρωνικά σχόλια κάτι που γινόταν και όταν κατά την διάρκεια των αναφορών και των προβών ορκωμοσίας πολλοί απ' τους φαντάρους έβηχαν ασταμάτητα. μ
Η κατάσταση αυτή επικρατούσε μόνο στην Γ' Πυροβολαρχία, όταν τα καλοριφέρ μας ήταν σβηστά, στο κτήριο του διοικητηρίου (Β Πυρχια) έκαιγαν για να ζεσταθεί ο ΑΥΔΜ. Μην μιλήσουμε για άλλες Μοίρες - ξενοδοχεία που είχαν 20 άτομα ανά ουλαμό και 12 ώρες τη μέρα ζεστό νερό.
Οφείλω να πω πως υπήρξε και μια λαμπρή εξαίρεση στην 2η μοίρα, ένα στέλεχος
που έδειξε πως είναι άνθρωπος και μας είδε σαν παιδιά του. Αναφέρομαι στον
υπολοχαγό Κάκο, ο οποίος όταν έμαθε το πρόβλημα πήρε πρωτοβουλία και δίχως να
μιλήσει στον διοικητή μας άνοιξε το κτήριο της άδειας από κόσμο Α πυροβολαρχίας
και είχε βάλει τον καυστήρα να λειτουργήσει απ' τις 1 έως τις 4μμ.
Παρόλα αυτά τα τραγικά γεγονότα, ο διοικητής, μας απαγόρευε να
εμφανιζόμαστε στην πρωινή αναφορά με φλις στο λαιμό μας. Με την θερμοκρασία να
μην υπερβαίνει τους 5 βαθμούς και γνωρίζοντας πως υποφέρουμε δίχως καλοριφέρ
έβαζε τις φωνές όποτε έβλεπε κάποιον να προστατεύει τον λαιμό του απ' το κρύο.
Θα μπορούσαμε να γράφουμε ατελείωτες ώρες και για άλλα θέματα όπως η μια
και μοναδική φέτα ψωμί που μας δίνατε επί μέρες για πρωινό, τα κοτόπουλα που
έπεφταν στο πάτωμα των μαγειρείων και έμπαιναν ξανά στις κατσαρόλες, τις
πρωινές αναμονές στο ψωφόκρυο έξω απ' τα εστιατόρια επειδή ο υπεύθυνος λοχίας
παρακοιμήθηκε, τα προγεύματα που δεν έφταναν για τους φαντάρους γιατί οι
μόνιμοι άρπαζαν από δυο και τρία, το φαγητό που πετούσατε στα σκουπίδια ενώ
όταν φαντάρος ζητούσε δεύτερη μερίδα του λέγατε όχι. Όλα αυτά όμως τα θεωρούμε
θέματα ήσσονος σημασίας μπροστά στα ανωτέρω.
Θέλω λοιπόν να ρωτήσω...
ΚΥΡΙΕ ΔΙΟΙΚΗΤΑ, ΑΝ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΑΣ ΗΤΑΝ ΦΑΝΤΑΡΟΣ ΥΠΟ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΤΙ ΘΑ
ΚΑΝΑΤΕ ; ΕΜΕΙΣ ΤΙΜΗΣΑΜΕ ΤΑ ΠΑΝΤΕΛΟΝΙΑ ΜΑΣ ΟΠΩΣ ΜΑΣ ΖΗΤΗΣΑΤΕ ΚΑΙ ΣΑΣ ΕΙΠΑΜΕ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ
ΜΑΣ, ΕΣΕΙΣ ΤΑ ΤΙΜΗΣΑΤΕ;
ΔΙΚΤΥΟ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ
ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ
ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ
ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΩΝ
Diktiospartakos.blogspot.com
