Κοινωνία Βαρβάρων- του Παναγιώτη Τζαννετάτου

Πέρασαν τα μεσημέρια
χωρίς ίχνος
ανέμου στο κατώφλι
Οι φίλοι μας
έγιναν κυπαρίσσια
στην άκρη της αυλής
να προσμένουν
τη νύχτα
τη φωνή
του αγριμιού
και το φως
της Ανάστασης.
Οι σύντροφοι μας ...
αυτοεξόριστοι γυρνούν
στα Πατρικά Εδάφη.
Μέσα στους δρόμους
ακούγετε το Αίμα
των ηρώων
που αναβλύζει Ελπίδα.
Ο θρήνος
της μάνας.
Η σειρήνα
του περιπολικού.
Πένθιμοι ήχοι .
Κοινωνία Βαρβάρων
Και συ μου λές
να μην πενθώ
και να μην σπαράζω
έτσι,
μα πριν να γεννηθώ
είχα ήδη πεθάνει.

(ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΖΑΝΝΕΤΑΤΟΣ)

Categories: