Πριν την κρίση, το τραπεζικό σύστημα της Ελλάδας, επιδόθηκε σε μια πρωτοφανή ληστεία. Χρηματοδότησε μέσω δανείων, χωρίς εγγυήσεις ή με εικονικές εγγυήσεις, εταιρείες, επιχειρηματίες, εταιρικά σχήματα που αποτελούνταν από αχυρανθρώπους των ίδιων των τραπεζιτών. Ουσιαστικά τα δάνεια αυτά, ήταν χρήματα προς τους εαυτούς τους και την τοπική ολιγαρχία. Στη συνέχεια, ενέγραψαν αυτά τα δάνεια στις ζημιές των τραπεζών. Όταν ξέσπασε η κρίση, το ελληνικό Δημόσιο, δανείστηκε λεφτά και υπέγραψε μνημόνια για να ανακεφαλαιοποιήσει τις τράπεζες και να καλύψεις τις μαύρες τρύπες. Η ανακεφαλαιοποίηση που κάλυψε τη ληστεία αποδόθηκε στην κρίση.
Όλα αυτά έγιναν με την κάλυψη της Τράπεζας της Ελλάδος, που θεωρητικά είναι ο φορέας που έπρεπε να ελέγχει τις τράπεζες. Η Τράπεζα της Ελλάδος διαβεβαίωνε πως το Τραπεζικό σύστημα είναι υγιές. Και όταν η τραπεζοκλεπτοκρατία άρχισε να γίνεται εμφανής δια γυμνού οφθαλμού των πολιτών, τότε η Τράπεζα της Ελλάδος έριξε στην αρένα δυο τρεις τραπεζίτες για να σωθούν οι προστατευόμενοί της (ή μήπως οι προστάτες της;).
Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα είναι αυτό του Λαυρεντιάδη. Η Τράπεζα της Ελλάδος του έδωσε άδεια για να πάρει την Proton Bank και αφού μέσα από την Proton δανείστηκαν οι άλλοι τραπεζίτες για να εμφανίσουν πως κάνουν αύξηση μετοχικού κεφαλαίου στις τράπεζές τους, πως είχαν λεφτά δηλαδή, με ένα πόρισμά της τον ονόμασε κλέφτη και τον έριξε στα χέρια της Εισαγγελίας. Το ίδιο έγινε και με το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο του οποίου στελέχη και δανειολήπτες παραπέμφθηκαν πρόσφατα σε δίκη.
Τα τρία αυτά χρόνια υποστηρίξαμε και αποδείξαμε, πως η Τράπεζα της Ελλάδος και η Εισαγγελία, λειτουργούν ως οικονομικοί δολοφόνοι. Στέλνουν στο εδώλιο περιπτώσεις που κάποιος προφανώς επιλέγει και αφήνουν στα συρτάρια τις μεγάλες κομπίνες των Τραπεζών. Η περίπτωση του Αντρέα Βγενόπουλου είναι ένα παράδειγμα. Μια ολόκληρη Δημοκρατία κατηγορεί τον Βγενόπουλο πως πήρε μιά Τράπεζα στην Κύπρο την οποία χρησιμοποίησε για να δανειοδοτήσει δικούς του ανθρώπους και κρυφά τον εαυτό του όπως υποστηρίζουν μέσα από τα δάνεια του εφοπλιστή Ζολώτα. Πριν από ένα μήνα δύο εισαγγελείς βρίσκονταν στο στάδιο των διώξεων του Βγενόπουλου αλλά τους αφαίρεσαν τη δικογραφία. Ένα άλλο κομμάτι της Δικαιοσύνης κινείται για να μην αποδοθεί ο Βγενόπουλος στους Κύπριους για να απολογηθεί για πολύ σοβαρά αδικήματα.
Αυτά τα δύο μέτρα και δύο σταθμά που χρησιμοποιούνται για τις τράπεζες δεν είναι μια αδικία αλλά ένας σχεδιασμός που περιλαμβάνει την Τράπεζα της Ελλάδος. Αυτή τη φορά τις κατηγορίες δεν τις αποδίδουν τα δικά μας δημοσιεύματα αλλά ένας ανακριτής, ο Γ. Ανδρεάδης. Ερευνώντας την υπόθεση του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου ο ανακριτής, αλλά έχοντας επίσης και την υπόθεση Καρούζου και των δανειοδοτήσεών του, παρατήρησε πως η Τράπεζα της Ελλάδος, για αντίστοιχα δάνεια, με ίδιους όρους, στέλνει στη Δικαιοσύνη ενοχοποιητικά πορίσματα όταν πρόκειται για τους δανιεολήπτες του Τ.Τ αλλά αθωωτικά όταν επρόκειτο για τον Καρούζο.
Όταν για παράδειγμα ο Λαυρεντιάδης παίρνει δάνειο από το ΤΤ, έχοντας κάνει αύξηση μετοχικού κεφαλαίου των επιχειρήσεών του, σύμφωνα με το πόρισμα της ΤτΕ είναι ανεπίτρεπτο. Όταν όμως το καταχρεωμένο Mega παίρνει νέο δάνειο μετά από αύξηση του μετοχικού του κεφαλαίου, η αύξηση αυτή σύμφωνα με το πόρισμα της ΤτΕ είναι απόδειξη ευρωστίας και λόγος για ένα ακόμη δάνειο. Τα δάνεια του Καρούζου που έχουν δοθεί με ίδιους όρους με τους οποίους έδινε δάνεια το ΤΤ χαρακτηρίζονται νόμιμα αλλά του ΤΤ παράνομα. Βέβαια, η ΤτΕ όταν βρίσκει “ενόχους” στα δάνεια του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου, της ξεφεύγει ο κουνιάδος του Ευάγγελου Βενιζέλου, Μπακατσέλος, ο οποίος πήρε ένα εκατομμύριο χωρίς εγγυήσεις και ενώ ήταν υπό κατάρρευση, αλλά και ο Χαράλαμπος Αθανασίου ο οποίος πήρε δάνειο για την Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων, με εγγύηση μια δήλωση υπουργού πως η κυβέρνηση σκοπεύει να δώσει τα αναδρομικά στους δικαστές.
Αναρωτιέμαι αν η περιγραφή είναι ικανή να κινητοποιήσει τους υπουργούς Δικαιοσύνης και Διαφθοράς στη νέα κυβέρνηση η οποία ανέβηκε στην εξουσία μιλώντας και για χτύπημα της τραπεζοκλεπτοκρατίας.
koutipandoras
