Δεν ξέρω τι ακριβώς περιμένουν οι Έλληνες έξι χρόνια μετά την χρεοκοπία της χώρας και με το τέταρτο Μνημόνιο να έρχεται -ούτε ξέρω αν έχει κάποιο νόημα να ασχολούμαι- αλλά ο μόνος ουσιαστικός τρόπος αντίδρασης των Ελλήνων πια, είναι η στάση πληρωμών.
Ναι, ξέρω πως το έχω γράψει δεκάδες φορές αλλά θα....
το γράψω ακόμα μια.
Η Ελλάδα και οι Έλληνες δεν μπορούν να περιμένουν τίποτα από τους πολιτικούς πολιτικούς και τα κόμματα.
Το έργο τους το είδατε. Όλων. Όλοι αυτοί είναι ένα σύστημα. Ένα σύστημα διαίρεσης των Ελλήνων και ξεπουλήματος της χώρας.
Αν μετά από αυτά τα έξι χρόνια, υπάρχουν ακόμα Έλληνες που περιμένουν κάποιο κόμμα ή κάποια οικουμενική κυβέρνηση για να κάνουν μια ακόμα ανάθεση, περαστικά τους.
Οι Ισλανδοί δεν είπαν πολλά λόγια και δεν έκαναν πολλές αναλύσεις, ούτε χωρίστηκαν σε εκατό κομμάτια.
Οι Ισλανδοί έπραξαν σαν ένας λαός και η αντίδρασή τους είχε αποτέλεσμα.
Η αντίδραση των Ελλήνων δεν είχε το παραμικρό αποτέλεσμα. Ούτε καν μια μικρή νίκη. Τίποτα.
Τώρα ακούω πάλι να κατέβουμε στο Σύνταγμα, να κάνουμε απεργία, να μαζευτούμε και διάφορα τέτοια.
Με ποιο στόχο θα γίνουν όλα αυτά;
Ποιος είναι ο στόχος;
Οι Ισλανδοί είχαν στόχο και τον πέτυχαν.
Ο στόχος των Ελλήνων ποιος είναι;
Ο καθένας τον δικό του, ε;
Όποια ιδεοληψία και αναπηρία έχει ο καθένας, θέλει να την επιβάλει και στους υπόλοιπους.
Εν τω μεταξύ, η Ελλάδα χάνεται, οι Έλληνες την εγκαταλείπουν.
Όχι, ούτε τα παιδιά σας, ούτε τα εγγόνια σας θα βρουν Ελλάδα.
Προτεκτοράτο θα βρουν.
Αν τα αφεντικά -ντόπια και ξένα-, τους επιτρέψουν να μείνουν στην Ελλάδα και δεν τους σουτάρουν.
Η Ελλάδα χάνεται, το χρέος μεγαλώνει, η ανεργία αυξάνεται, οι Ελληνες μετανάστες αυξάνονται, ενώ αυξάνονται και οι φόροι που δεν προσφέρουν απολύτως τίποτα στους Έλληνες, αφού ακόμα και τα νοσοκομεία έχουν διαλυθεί.
Δεν ξέρω αν το έχετε καταλάβει αλλά οι δανειστές γελάνε με τους Έλληνες. Απορούν πώς τα δέχονται αδιαμαρτύρητα όλα αυτά που οδηγούν στην καταστροφή της χώρας τους και των ζωών τους.
Η μόνη αντίδραση για να πάρουν επιτέλους τους Έλληνες στα σοβαρά -γιατί οι Έλληνες είναι πια ανέκδοτο- είναι η στάση πληρωμών.
Ήδη, γίνεται μερική στάση πληρωμών γιατί το «Δεν πληρώνω» έγινε «Δεν έχω να πληρώσω».
Αντί για βλακώδεις 24ωρες απεργίες, όλα τα σωματεία πρέπει να κάνουν συνειδητά και μαζικά στάση πληρωμών.
Αν οι πρόεδροι των σωματείων αρνηθούν, πρέπει να πάρουν τον πούλο. Θα έπρεπε να τον είχαν πάρει εδώ και χρόνια, αλλά έστω και τώρα.
Εδώ που έφτασε η Ελλάδα, η μόνη πατριωτική στάση είναι η στάση πληρωμών.
(Το κείμενο είναι αφιερωμένο στους φίλους αναγνώστες που μου ζήτησαν να γράψω ξανά για στάση πληρωμών. Παιδιά, εγώ έγραψα. Αν και ξέρω πως και του χρόνου τα ίδια θα γράφω. Τα ίδια έγραφα και πριν. )
