Σαν πρόσφυγας δεν έζησα, μα νιώθω πρόσφυγας και τάσσομαι στο πλευρό εκείνων που πατρίδα χρειάζονται.”...
Ο Ουαλίντ Τάλεμπ ήρθε στην Ελλάδα για να δουλέψει. Στην Αλεξάνδρεια την πατρίδα του, έφτιαχνε ψωμί και πίτες.
Αμπελάκια Σαλαμίνας 3 Νοεμβρίου 2012, ο Ουαλίντ ξεκινά όπως κάθε μέρα για τη δουλειά του. Εργαζόμενος σε ένα φούρνο της περιοχής, αμείβεται πενιχρά για τις ώρες που απασχολείται, μα ξέρει πως είναι δύσκολο να βρει αλλού δουλειά. Ο εργοδότης του όταν τον προσέλαβε του κατέστησε σαφές ότι ασφάλειες κι αποζημιώσεις δε θα διεκδικήσει. Απέλυσε μάλιστα και τρεις άλλους γιατί, όπως είπε, η κρίση τον είχε “γονατίσει”.
Προτού φύγει από το σπίτι πήρε μαζί το τσαντάκι με τα χρήματα που μάζευαν με κόπο εκείνος και οι συγκάτοικοί του για να τα στείλουν στις οικογένειές τους. Η πόρτα δεν έκλεινε καλά και οι υπόλοιποι του είχαν εμπιστευθεί τη φύλαξή τους. Έφτασε στο φούρνο κι αποφάσισε να ενημερώσει το αφεντικό για το περιεχόμενο της τσάντας του, θεωρώντας καλόπιστα πως θα τον προστάτευε. Ζήτησε και εκείνα τα χρωστούμενα, καθώς είχαν μαζευτεί αρκετά κι είχε καιρό να στείλει στους δικούς του.
Δεν κατάλαβε πώς έγιναν όλα. Το αφεντικό τού όρμησε πρώτο. Μετά ήρθε ο γιος του με άλλους δύο και άρχισαν να τον χτυπούν. Βρέθηκε σε ένα στάβλο με μια αλυσίδα στο λαιμό κλεισμένη με λουκέτο. Τον είχαν μεταφέρει με ένα φορτηγάκι χωρίς να τους δει κανείς. Μάταια τους παρακαλούσε, τον χτυπούσαν χειρότερα και τον έλουζαν με αλκοόλ. Έμειναν εκεί να τον χλευάζουν και να τον βρίζουν. Έβαλαν να φάνε μπροστά του γελώντας. Το πρωί έφυγαν πηγαίνοντας στο φούρνο σαν να μη συνέβη τίποτα. Έμεινε μόνος, αν δεν έφευγε θα τον σκότωναν, του το είχε δηλώσει ο γιος του αφεντικού. Θα έφερνε το όπλο και θα τον σκότωνε. Έσπασε την αλυσίδα και έφυγε. Δεν έβλεπε τίποτα σχεδόν, μα έτρεχε. Ώσπου έπεσε κάτω. Τον βρήκε κάποιος και τον σήκωσε.
Ο Γολγοθάς του συνεχίστηκε στην αστυνομία, αφού αντί του νοσοκομείου βρέθηκε στο κρατητήριο. Δεν είχε χαρτιά , οπότε τον περίμενε το Αλλοδαπών. Ο ίδιος παρά την άθλια κατάσταση στην οποία βρισκόταν κατήγγειλε τον άγριο βασανισμό του. Η εικόνα του ήταν σοκαριστική, πρησμένα μάτια -με κίνδυνο να χάσει το αριστερό του μάτι -αίματα παντού, μώλωπες και ένα πόδι σερνάμενο. Οι αστυνομικοί είχαν σπάσει την αλυσίδα που του πέρασαν οι βασανιστές στο λαιμό, με ειδικό εργαλείο.
Μετά από λίγες μέρες πήγε στο νοσοκομείο. Μετά τη νοσηλεία του και παρά τα εμφανή τραύματα των βασανιστηρίων, συνελήφθη και κρατήθηκε στην Πέτρου Ράλλη προς απέλαση. Χάρη στις αντιδράσεις των αλληλέγγυων απετράπη η απέλαση και πήρε άδεια ανθρωπιστικής παραμονής.
Μέχρι το Μάρτιο του 2015, οι φερόμενοι ως δράστες κυκλοφορούσαν ελεύθεροι και απτόητοι απειλούσαν απροκάλυπτα μπροστά σε μάρτυρες τον ίδιο και τον αδερφό του ότι θα τον σκοτώσουν.
Η δίκη ξεκίνησε στα τέλη του Μάρτη και κράτησε σχεδόν τέσσερις μήνες. Σε κάθε εμφάνισή του στο δικαστήριο, έπρεπε να έρχεται αντιμέτωπος με τους ανθρώπους που αποπειράθηκαν να τον σκοτώσουν, αφού πρώτα τον βασάνισαν.
Η αφήγηση των όσων εκτυλίχθηκαν εκείνη τη νύχτα στο στάβλο από τους θύτες, ήταν φρικαλέα ακόμη και για τους πολύπειρους δικαστές στην έδρα. Ένας άνθρωπος με χαμένη την όραση από το ένα του μάτι, πρόβλημα στα πόδια, βαρύ αναπνευστικό, μόνιμες ημικρανίες και φοβίες, έχοντας στο πλευρό του αλληλέγγυους και οργανώσεις κατάφερε να πει πράγματα που ως τότε γνώριζε μόνο η ψυχολόγος που τον είχε αναλάβει.
Η δράση των κατηγορούμενων καθώς και η άμεση σχέση του με την τοπική οργάνωση της Χρυσής Αυγής στη Σαλαμίνα αποκαλύφθηκε από μάρτυρες στη διαδικασία.
Οι δράστες κρίθηκαν ένοχοι για τα κακουργήματα της αρπαγής, της ληστείας και της βαριάς σκοπούμενης βλάβης. Ο εργοδότης Γεώργιος Σγούρδας, καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης 13 ετών και 2 μηνών χωρίς αναστολή, στο γιο του αναγνωρίστηκε το ελαφρυντικό της μετεφηβικής ηλικίας και αφέθηκε ελέυθερος. Οι άλλοι δύο συνεργοί κρίθηκαν ένοχοι, αφέθηκαν όμως ελεύθεροι μέχρι το Εφετείο.
Το έγκλημα παρότι θεωρήθηκε ρατσιστικό από την Ύπατη Αρμοστεία, εκπρόσωπος της οποίας κατέθεσε αυτοπροσώπως στην πρωτόδικη διαδικασία, δεν αναγνωρίστηκε ως τέτοιο. Οι συνήγοροι της πολιτικής αγωγής κατόπιν απευθύνθηκαν στα διεθνή δικαστήρια.
Στις 17 Οκτωβρίου ημέρα Δευτέρα ο δικαστικός αγώνας του Ουαλίντ Τάλεμπ ξεκινά εκ νέου στο Πενταμελές Εφετείο Πειραιά (09:00 π.μ., Σκουζέ 3-5, στον 3ο όροφο στην αίθουσα 310).
nostimonimar
Ο Ουαλίντ Τάλεμπ ήρθε στην Ελλάδα για να δουλέψει. Στην Αλεξάνδρεια την πατρίδα του, έφτιαχνε ψωμί και πίτες.
Αμπελάκια Σαλαμίνας 3 Νοεμβρίου 2012, ο Ουαλίντ ξεκινά όπως κάθε μέρα για τη δουλειά του. Εργαζόμενος σε ένα φούρνο της περιοχής, αμείβεται πενιχρά για τις ώρες που απασχολείται, μα ξέρει πως είναι δύσκολο να βρει αλλού δουλειά. Ο εργοδότης του όταν τον προσέλαβε του κατέστησε σαφές ότι ασφάλειες κι αποζημιώσεις δε θα διεκδικήσει. Απέλυσε μάλιστα και τρεις άλλους γιατί, όπως είπε, η κρίση τον είχε “γονατίσει”.
Προτού φύγει από το σπίτι πήρε μαζί το τσαντάκι με τα χρήματα που μάζευαν με κόπο εκείνος και οι συγκάτοικοί του για να τα στείλουν στις οικογένειές τους. Η πόρτα δεν έκλεινε καλά και οι υπόλοιποι του είχαν εμπιστευθεί τη φύλαξή τους. Έφτασε στο φούρνο κι αποφάσισε να ενημερώσει το αφεντικό για το περιεχόμενο της τσάντας του, θεωρώντας καλόπιστα πως θα τον προστάτευε. Ζήτησε και εκείνα τα χρωστούμενα, καθώς είχαν μαζευτεί αρκετά κι είχε καιρό να στείλει στους δικούς του.
Δεν κατάλαβε πώς έγιναν όλα. Το αφεντικό τού όρμησε πρώτο. Μετά ήρθε ο γιος του με άλλους δύο και άρχισαν να τον χτυπούν. Βρέθηκε σε ένα στάβλο με μια αλυσίδα στο λαιμό κλεισμένη με λουκέτο. Τον είχαν μεταφέρει με ένα φορτηγάκι χωρίς να τους δει κανείς. Μάταια τους παρακαλούσε, τον χτυπούσαν χειρότερα και τον έλουζαν με αλκοόλ. Έμειναν εκεί να τον χλευάζουν και να τον βρίζουν. Έβαλαν να φάνε μπροστά του γελώντας. Το πρωί έφυγαν πηγαίνοντας στο φούρνο σαν να μη συνέβη τίποτα. Έμεινε μόνος, αν δεν έφευγε θα τον σκότωναν, του το είχε δηλώσει ο γιος του αφεντικού. Θα έφερνε το όπλο και θα τον σκότωνε. Έσπασε την αλυσίδα και έφυγε. Δεν έβλεπε τίποτα σχεδόν, μα έτρεχε. Ώσπου έπεσε κάτω. Τον βρήκε κάποιος και τον σήκωσε.
Ο Γολγοθάς του συνεχίστηκε στην αστυνομία, αφού αντί του νοσοκομείου βρέθηκε στο κρατητήριο. Δεν είχε χαρτιά , οπότε τον περίμενε το Αλλοδαπών. Ο ίδιος παρά την άθλια κατάσταση στην οποία βρισκόταν κατήγγειλε τον άγριο βασανισμό του. Η εικόνα του ήταν σοκαριστική, πρησμένα μάτια -με κίνδυνο να χάσει το αριστερό του μάτι -αίματα παντού, μώλωπες και ένα πόδι σερνάμενο. Οι αστυνομικοί είχαν σπάσει την αλυσίδα που του πέρασαν οι βασανιστές στο λαιμό, με ειδικό εργαλείο.
Μετά από λίγες μέρες πήγε στο νοσοκομείο. Μετά τη νοσηλεία του και παρά τα εμφανή τραύματα των βασανιστηρίων, συνελήφθη και κρατήθηκε στην Πέτρου Ράλλη προς απέλαση. Χάρη στις αντιδράσεις των αλληλέγγυων απετράπη η απέλαση και πήρε άδεια ανθρωπιστικής παραμονής.
Μέχρι το Μάρτιο του 2015, οι φερόμενοι ως δράστες κυκλοφορούσαν ελεύθεροι και απτόητοι απειλούσαν απροκάλυπτα μπροστά σε μάρτυρες τον ίδιο και τον αδερφό του ότι θα τον σκοτώσουν.
Η δίκη ξεκίνησε στα τέλη του Μάρτη και κράτησε σχεδόν τέσσερις μήνες. Σε κάθε εμφάνισή του στο δικαστήριο, έπρεπε να έρχεται αντιμέτωπος με τους ανθρώπους που αποπειράθηκαν να τον σκοτώσουν, αφού πρώτα τον βασάνισαν.
Η αφήγηση των όσων εκτυλίχθηκαν εκείνη τη νύχτα στο στάβλο από τους θύτες, ήταν φρικαλέα ακόμη και για τους πολύπειρους δικαστές στην έδρα. Ένας άνθρωπος με χαμένη την όραση από το ένα του μάτι, πρόβλημα στα πόδια, βαρύ αναπνευστικό, μόνιμες ημικρανίες και φοβίες, έχοντας στο πλευρό του αλληλέγγυους και οργανώσεις κατάφερε να πει πράγματα που ως τότε γνώριζε μόνο η ψυχολόγος που τον είχε αναλάβει.
Η δράση των κατηγορούμενων καθώς και η άμεση σχέση του με την τοπική οργάνωση της Χρυσής Αυγής στη Σαλαμίνα αποκαλύφθηκε από μάρτυρες στη διαδικασία.
Οι δράστες κρίθηκαν ένοχοι για τα κακουργήματα της αρπαγής, της ληστείας και της βαριάς σκοπούμενης βλάβης. Ο εργοδότης Γεώργιος Σγούρδας, καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης 13 ετών και 2 μηνών χωρίς αναστολή, στο γιο του αναγνωρίστηκε το ελαφρυντικό της μετεφηβικής ηλικίας και αφέθηκε ελέυθερος. Οι άλλοι δύο συνεργοί κρίθηκαν ένοχοι, αφέθηκαν όμως ελεύθεροι μέχρι το Εφετείο.
Το έγκλημα παρότι θεωρήθηκε ρατσιστικό από την Ύπατη Αρμοστεία, εκπρόσωπος της οποίας κατέθεσε αυτοπροσώπως στην πρωτόδικη διαδικασία, δεν αναγνωρίστηκε ως τέτοιο. Οι συνήγοροι της πολιτικής αγωγής κατόπιν απευθύνθηκαν στα διεθνή δικαστήρια.
Στις 17 Οκτωβρίου ημέρα Δευτέρα ο δικαστικός αγώνας του Ουαλίντ Τάλεμπ ξεκινά εκ νέου στο Πενταμελές Εφετείο Πειραιά (09:00 π.μ., Σκουζέ 3-5, στον 3ο όροφο στην αίθουσα 310).
nostimonimar