Οι υπεύθυνοι της τραγωδίας του Κορωπίου ήσαν γερμανοντυμένοι Ελληνες, που εκτελούσαν επιχείρηση εκκαθάρισης του χωριού από τους ΕΑΜίτες και ΕΛΑΣίτες κατά διαταγή του στρατιωτικού διοικητή Αττικής Παναγιώτη Σπηλιωτόπουλου
Θωμάς Σ. Πρόφης*
Εχει γραφτεί πως καμία Ιστορία ποτέ στον κόσμο δεν παραποίησε τόσα ...
γεγονότα και δεν απέκρυψε τόσο πολλές αλήθειες, όσο η επίσημη Ιστορία της Κατοχής στην Ελλάδα. Η τραγωδία του Κορωπίου της 9ης Οκτωβρίου 1944 το επιβεβαιώνει απόλυτα. Το 1947 ο Σταύρος Παπανικολάου γράφει πως κάποιοι «φεύγοντες Γερμανοί» ενεπλάκησαν με ενεδρεύοντες ΕΛΑΣίτες και εφαρμόζοντας αντίποινα πυρπόλησαν και δολοφόνησαν στο Κορωπί (47 οι νεκροί, 45 εκ Κορωπίου και 2 εκ Παιανίας, 400 σπίτια και καταστήματα λεηλατημένα και πυρπολημένα).
Ομως αυτή η καταστροφή (λεηλασία σπιτιών και καταστημάτων πριν από τον εμπρησμό τους και η πλήρης καταστροφή συμβολαιογραφείων, κοινοτικού καταστήματος και υποθηκοφυλακείου) δεν δικαιολογήθηκε ποτέ. Αντίθετα, δείχνει τις προθέσεις των πραγματικών ενόχων: τα αρχεία των δημόσιων καταστημάτων «έκρυβαν» όλες τις αδικίες της Κατοχής κι αυτοί είναι που έσβησαν τα ίχνη τους, καίγοντας και δολοφονώντας αθώους στις 9 Οκτωβρίου 1944 στο Κορωπί.
Είναι πολύ χαρακτηριστικό ένα έγγραφο της οικογένειας Θεόδωρου Θάνου, που ο ίδιος και τρία μέλη της εκτελέστηκαν εν ψυχρώ από τους «Γερμανούς» που λεηλάτησαν το κατάστημά του, κατακλέβοντας είδη που σίγουρα οι Γερμανοί δεν χρειάζονταν (βλ. σχετικό έγγραφο σε φωτογραφία).
Το έγγραφο της οικογένειας Θεόδωρου Θάνου, που καταγράφει το τι έκλεψαν από το κατάστημα οι «Γερμανοί», είδη που σίγουρα οι Γερμανοί δεν χρειάζονταν |
Η «αλήθεια», συνεπώς, του Στ. Παπανικολάου είναι μονομερής (ως προς τα θύματα και τις καταστροφές) και, παράλληλα, αθωωτική για τους θύτες, που ταυτίστηκαν με θηριωδίες του παρελθόντος (Καλάβρυτα, Δίστομο κ.λπ.). Η αλήθεια αποκαλύφθηκε δεκαετίες αργότερα μέσω των Αρχείων Εθνικής Αντιστάσεως και Εμφυλίου Πολέμου που εκδόθηκαν από τη Διεύθυνση Ιστορίας Στρατού (1998). Το περιεχόμενό τους αποκάλυψε τους θύτες της τραγωδίας του Κορωπίου, καθώς οι αναφορές τους για κατοχικά «πεπραγμένα» περιλαμβάνονται στα αρχεία αυτά. Τι όμως πραγματικά συνέβη στο Κορωπί στις 8-9 Οκτωβρίου 1944; Δύο είναι τα στοιχεία που οδήγησαν στην τραγωδία:
1)Ο υπέρμετρος αντικομμουνισμός που συνένωσε, υπό την εποπτεία του σκιώδους στρατιωτικού διοικητή Αττικής Παναγιώτη Σπηλιωτόπουλου, τις «εθνικές» οργανώσεις («Χ», ΡΑΝ, ΠΕΑΝ, άνδρες των Ταγμάτων Ασφαλείας που εντάχθηκαν στη «Χ») με σκοπό τη δημιουργία στρατού, αντίβαρου στο ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, και
2)Η παραλαβή του αποσταλέντος απ’ τους Εγγλέζους οπλισμού στις ανατολικές ακτές των Μεσογείων: Αυλάκι, Κακιά Θάλασσα κ.λπ.
Οι παραλαβές αυτές έγιναν αντιληπτές απ’ το ΕΑΜ κι ο ΕΛΑΣ Αθήνας ανέλαβε να τις εμποδίσει. Οι ενισχυμένες απ’ το Α΄ Σώμα του ΕΛΑΣ Αθήνας τοπικές δυνάμεις ανέμεναν εντολές δράσης στην ύπαιθρο του Κορωπίου. Καθώς οι εντολές καθυστερούσαν και, επειδή στο Κορωπί αφενός μεν δεν υπήρχαν Γερμανοί, η δε Πολιτοφυλακή του ΕΛΑΣ ήλεγχε τον Σταθμό Χωροφυλακής, αποφασίστηκε (6-7/10/1944) να παρελάσουν το απόγευμα της Κυριακής 8 Οκτωβρίου 1944.
Στο μεσοδιάστημα, ο Σπηλιωτόπουλος έχει διατάξει (3009/4-10-1944) τον ΕΛΑΣ να διαλύσει τα συνοικιακά φρουραρχεία του και απαγορεύει την κατάληψη κτιρίων, απειλώντας πως αν δεν υπακούσουν θα τους χτυπήσει ο ίδιος. Την ίδια ημέρα (8-10-1944) ένα απόσπασμα γερμανοντυμένων (καθ’ ομολογία των ιδίων), σε φάλαγγα τριών έμφορτων αυτοκινήτων, κινείται μέσω Παιανίας για παραλαβή όπλων.
Με οδηγό κάποιον Αποστόλου και «εν μέσω αμπελώνων και καροποιήτων οδών» (δηλαδή από Χαλιδού, Καψοσπίτι κ.λπ.) φτάνει στο Κορωπί όπου, επί του κεντρικού δρόμου, στρέφεται στην προς Αθήνα έξοδο. Εκεί, αναφέρουν οι επικεφαλής, «ΕΛΑΣίτης φρουρός έβαλε κατά του τελευταίου αυτοκινήτου»… Κι εδώ, για ευνόητους λόγους, διακόπτουν την αφήγησή τους. Η συνέχεια όμως υπάρχει –κι ακόμα τη θυμούνται οι επιζώντες:
Τίποτα όμως δεν ήταν τυχαίο: υπάρχει διαταγή του Παναγιώτη Σπηλιωτόπουλου (ΑΠ 3024/6-10-1944) προς τον αρχηγό Χωροφυλακής, με την οποία αυτός εντέλλεται την «εκκαθάριση του χωρίου Λιόπεσι από ΕΑΜίτας και ΕΛΑΣίτας, εν ανάγκη διά των όπλων». Θεωρήθηκε όμως πως οι διοικητές των Σταθμών Χωροφυλακής της περιοχής ήταν κρυφο-ΕΑΜίτες, οπότε την επιχείρηση ανέλαβε το 1ο Σύνταγμα με διοικητή τον Δημήτριο Ζάγκλη, υπεύθυνο και για την παραλαβή των όπλων από τις ακτές των Μεσογείων.
Οσο κι αν επιμένουν ακόμα πολλοί στον μύθο της γερμανικής θηριωδίας, η αλήθεια για συνέβη στο Κορωπί την 9η Οκτωβρίου 1944 είναι ότι οι δράστες ήταν γερμανοντυμένοι Ελληνες. Κι είναι ντροπή το σημερινό Κορωπί να υπερψηφίζει τα νεοναζιστικά μορφώματα με 12%.
* Απόστρατος αξιωματικός της Αεροπορίας, συγγραφέας του βιβλίου «Η τραγωδία του Κορωπίου (8-9 Οκτωβρίου 1944). Οι μύθοι, οι πλαστογράφοι και η αλήθεια» (Κορωπί 2006).
efsyn
Θωμάς Σ. Πρόφης*
Εχει γραφτεί πως καμία Ιστορία ποτέ στον κόσμο δεν παραποίησε τόσα ...
γεγονότα και δεν απέκρυψε τόσο πολλές αλήθειες, όσο η επίσημη Ιστορία της Κατοχής στην Ελλάδα. Η τραγωδία του Κορωπίου της 9ης Οκτωβρίου 1944 το επιβεβαιώνει απόλυτα. Το 1947 ο Σταύρος Παπανικολάου γράφει πως κάποιοι «φεύγοντες Γερμανοί» ενεπλάκησαν με ενεδρεύοντες ΕΛΑΣίτες και εφαρμόζοντας αντίποινα πυρπόλησαν και δολοφόνησαν στο Κορωπί (47 οι νεκροί, 45 εκ Κορωπίου και 2 εκ Παιανίας, 400 σπίτια και καταστήματα λεηλατημένα και πυρπολημένα).
Ομως αυτή η καταστροφή (λεηλασία σπιτιών και καταστημάτων πριν από τον εμπρησμό τους και η πλήρης καταστροφή συμβολαιογραφείων, κοινοτικού καταστήματος και υποθηκοφυλακείου) δεν δικαιολογήθηκε ποτέ. Αντίθετα, δείχνει τις προθέσεις των πραγματικών ενόχων: τα αρχεία των δημόσιων καταστημάτων «έκρυβαν» όλες τις αδικίες της Κατοχής κι αυτοί είναι που έσβησαν τα ίχνη τους, καίγοντας και δολοφονώντας αθώους στις 9 Οκτωβρίου 1944 στο Κορωπί.
Είναι πολύ χαρακτηριστικό ένα έγγραφο της οικογένειας Θεόδωρου Θάνου, που ο ίδιος και τρία μέλη της εκτελέστηκαν εν ψυχρώ από τους «Γερμανούς» που λεηλάτησαν το κατάστημά του, κατακλέβοντας είδη που σίγουρα οι Γερμανοί δεν χρειάζονταν (βλ. σχετικό έγγραφο σε φωτογραφία).
Το έγγραφο της οικογένειας Θεόδωρου Θάνου, που καταγράφει το τι έκλεψαν από το κατάστημα οι «Γερμανοί», είδη που σίγουρα οι Γερμανοί δεν χρειάζονταν |
Η «αλήθεια», συνεπώς, του Στ. Παπανικολάου είναι μονομερής (ως προς τα θύματα και τις καταστροφές) και, παράλληλα, αθωωτική για τους θύτες, που ταυτίστηκαν με θηριωδίες του παρελθόντος (Καλάβρυτα, Δίστομο κ.λπ.). Η αλήθεια αποκαλύφθηκε δεκαετίες αργότερα μέσω των Αρχείων Εθνικής Αντιστάσεως και Εμφυλίου Πολέμου που εκδόθηκαν από τη Διεύθυνση Ιστορίας Στρατού (1998). Το περιεχόμενό τους αποκάλυψε τους θύτες της τραγωδίας του Κορωπίου, καθώς οι αναφορές τους για κατοχικά «πεπραγμένα» περιλαμβάνονται στα αρχεία αυτά. Τι όμως πραγματικά συνέβη στο Κορωπί στις 8-9 Οκτωβρίου 1944; Δύο είναι τα στοιχεία που οδήγησαν στην τραγωδία:
1)Ο υπέρμετρος αντικομμουνισμός που συνένωσε, υπό την εποπτεία του σκιώδους στρατιωτικού διοικητή Αττικής Παναγιώτη Σπηλιωτόπουλου, τις «εθνικές» οργανώσεις («Χ», ΡΑΝ, ΠΕΑΝ, άνδρες των Ταγμάτων Ασφαλείας που εντάχθηκαν στη «Χ») με σκοπό τη δημιουργία στρατού, αντίβαρου στο ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, και
2)Η παραλαβή του αποσταλέντος απ’ τους Εγγλέζους οπλισμού στις ανατολικές ακτές των Μεσογείων: Αυλάκι, Κακιά Θάλασσα κ.λπ.
Οι παραλαβές αυτές έγιναν αντιληπτές απ’ το ΕΑΜ κι ο ΕΛΑΣ Αθήνας ανέλαβε να τις εμποδίσει. Οι ενισχυμένες απ’ το Α΄ Σώμα του ΕΛΑΣ Αθήνας τοπικές δυνάμεις ανέμεναν εντολές δράσης στην ύπαιθρο του Κορωπίου. Καθώς οι εντολές καθυστερούσαν και, επειδή στο Κορωπί αφενός μεν δεν υπήρχαν Γερμανοί, η δε Πολιτοφυλακή του ΕΛΑΣ ήλεγχε τον Σταθμό Χωροφυλακής, αποφασίστηκε (6-7/10/1944) να παρελάσουν το απόγευμα της Κυριακής 8 Οκτωβρίου 1944.
Στο μεσοδιάστημα, ο Σπηλιωτόπουλος έχει διατάξει (3009/4-10-1944) τον ΕΛΑΣ να διαλύσει τα συνοικιακά φρουραρχεία του και απαγορεύει την κατάληψη κτιρίων, απειλώντας πως αν δεν υπακούσουν θα τους χτυπήσει ο ίδιος. Την ίδια ημέρα (8-10-1944) ένα απόσπασμα γερμανοντυμένων (καθ’ ομολογία των ιδίων), σε φάλαγγα τριών έμφορτων αυτοκινήτων, κινείται μέσω Παιανίας για παραλαβή όπλων.
Με οδηγό κάποιον Αποστόλου και «εν μέσω αμπελώνων και καροποιήτων οδών» (δηλαδή από Χαλιδού, Καψοσπίτι κ.λπ.) φτάνει στο Κορωπί όπου, επί του κεντρικού δρόμου, στρέφεται στην προς Αθήνα έξοδο. Εκεί, αναφέρουν οι επικεφαλής, «ΕΛΑΣίτης φρουρός έβαλε κατά του τελευταίου αυτοκινήτου»… Κι εδώ, για ευνόητους λόγους, διακόπτουν την αφήγησή τους. Η συνέχεια όμως υπάρχει –κι ακόμα τη θυμούνται οι επιζώντες:
- Την ώρα που συνέβαιναν αυτά (απόγευμα 8ης Οκτωβρίου 1944) οι ΕΛΑΣίτες παρελαύνουν στο Κορωπί κινούμενοι προς το κέντρο και απέχουν περί τα τριακόσια μέτρα από τη θέση εκκίνησης, όταν αντιλαμβάνονται μπροστά τους στρατιωτικά οχήματα. Υποθέτουν πως είναι Γερμανοί (λόγω της περιβολής των εποχούμενων και των στρατιωτικών οχημάτων), οπότε πυροβολούν, πυροβολούνται και οπισθοχωρούν, οχυρωνόμενοι πίσω από το Κέντρο Υγείας Κορωπίου.
- Οι γερμανοντυμένοι αποβιβάζονται, φτάνουν στις θέσεις των ΕΛΑΣιτών όπου καθηλώνονται από τα πυρά. Η νύχτα πέφτει και με φωτοβολίδες καλούν για ενισχύσεις.
- Στο άκουσμα των πυροβολισμών, οι κάτοικοι του Κορωπίου άρχισαν να φεύγουν προς Νότο (Βάρη, Καλύβια) ή κρύφτηκαν στα γύρω υψώματα (Παλάτι, Αγιος Νικόλαος, Στρογγύλι κ.α.).
- Παράλληλα, οι ΕΛΑΣίτες με σύνδεσμό τους ζητούν ενισχύσεις απ’ τις δυνάμεις τους στη Βούλα.
- Με το πρώτο φως φτάνουν οι ενισχύσεις των «Γερμανών» και η μάχη ξαναρχίζει, με εκατέρωθεν πυκνά πυρά που οι ΕΛΑΣίτες αδυνατούν να αντιμετωπίσουν, οπότε οπισθοχωρούν.
- Οι «Γερμανοί» τότε σχηματίζουν τρεις φάλαγγες και, δίκην τρίαινας, κινούνται προς το κέντρο του Κορωπίου (κίνηση εκκαθάρισης), καταδιώκοντας τους ΕΛΑΣίτες, σκοτώνοντας όποιον συναντούν και πυρπολώντας σπίτια και καταστήματα. Οι λεηλασίες σπιτιών και καταστημάτων, πριν από την πυρπόλησή τους, ομολογούνται από πολλούς (που άκουσαν και συνεννοήσεις τους στα… αρβανίτικα).
- Στο υδραγωγείο (Δεξαμενή) και στο καμπαναριό του Ι.Ν. της Αναλήψεως στήνουν πολυβόλα θερίζοντας ό,τι θεωρούν κινούμενο και ζωντανό.
Τίποτα όμως δεν ήταν τυχαίο: υπάρχει διαταγή του Παναγιώτη Σπηλιωτόπουλου (ΑΠ 3024/6-10-1944) προς τον αρχηγό Χωροφυλακής, με την οποία αυτός εντέλλεται την «εκκαθάριση του χωρίου Λιόπεσι από ΕΑΜίτας και ΕΛΑΣίτας, εν ανάγκη διά των όπλων». Θεωρήθηκε όμως πως οι διοικητές των Σταθμών Χωροφυλακής της περιοχής ήταν κρυφο-ΕΑΜίτες, οπότε την επιχείρηση ανέλαβε το 1ο Σύνταγμα με διοικητή τον Δημήτριο Ζάγκλη, υπεύθυνο και για την παραλαβή των όπλων από τις ακτές των Μεσογείων.
Οσο κι αν επιμένουν ακόμα πολλοί στον μύθο της γερμανικής θηριωδίας, η αλήθεια για συνέβη στο Κορωπί την 9η Οκτωβρίου 1944 είναι ότι οι δράστες ήταν γερμανοντυμένοι Ελληνες. Κι είναι ντροπή το σημερινό Κορωπί να υπερψηφίζει τα νεοναζιστικά μορφώματα με 12%.
* Απόστρατος αξιωματικός της Αεροπορίας, συγγραφέας του βιβλίου «Η τραγωδία του Κορωπίου (8-9 Οκτωβρίου 1944). Οι μύθοι, οι πλαστογράφοι και η αλήθεια» (Κορωπί 2006).
efsyn