| προκαλέσει η σύνδικος της πτωχευμένης μητρικής ΦΙΛΚΕΡΑΜ. Ανάμεσα στα ακίνητα αυτά είναι και αυτό της ΒΙΟ.ΜΕ., που εδώ και δυόμισι χρόνια είναι αυτοδιαχειριζόμενη από τους εργαζόμενους.
Ο πολύς κόσμος που συμπαραστάθηκε βρήκε απέναντί του ισχυρή αστυνομική δύναμη, που τελικά φάνηκε ανίσχυρη. Η αλληλεγγύη λοιπόν, και όχι η έλλειψη νομικών εγγράφων, όπως ισχυρίστηκαν οι υπεύθυνοι, απέτρεψε (ανέβαλε) τον πλειστηριασμό.
Είναι μια μικρή νίκη, έστω και προσωρινή, όσων αντιστέκονται στην ασυδοσία των πλειστηριασμών και απ’ ό,τι όλα δείχνουν το ίδιο θα συμβεί και την ερχόμενη Πέμπτη. Οι εργαζόμενοι ζητούν να διαχωριστούν τα ακίνητα της ΦΙΛΚΕΡΑΜ από αυτά της ΒΙΟ.ΜΕ., ώστε και οι εργαζόμενοι της πρώτης να πάρουν όσα τους χρωστάει η εργοδοσία και να μην κινδυνεύσει το κτίριο της δεύτερης.
Η αυτοδιαχείριση του εργοστασίου της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής είναι απάντηση στην οικονομική κρίση και, σύμφωνα με όσους στηρίζουν τον αγώνα αυτό, «το εγχείρημα της ΒΙΟ.ΜΕ. έχει επαναπροσδιορίσει την έννοια του εργατικού και κοινωνικού αγώνα με στροφή προς την αυτοδιαχείριση της παραγωγής πέραν των καπιταλιστικών σχέσεων εκμετάλλευσης και έχει συσπειρώσει όλα τα μαχόμενα κομμάτια της κοινωνίας εντός κι εκτός Ελλάδας στο πλευρό των εργατών της ΒΙΟ.ΜΕ.».
Μακάρι την αισιοδοξία τους να τη συμμεριστούν όσα περισσότερα κοινωνικά στρώματα και να γίνει αυτή οδηγός στην αντιμετώπιση της ανεργίας ή σε έναν διαφορετικό τρόπο οργάνωσης των εργαζομένων σε οποιονδήποτε τομέα απασχόλησης.
Εκείνο, όμως, που, όπως λέει η Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στη ΒΙΟ.ΜΕ., προκαλεί θλίψη είναι οι εργαζόμενοι της μητρικής, οι οποίοι «παραιτούμενοι των ταξικών τους συμφερόντων, προασπίζονται τα συμφέροντα του κεφαλαίου και βάζουν πλάτες στην εργοδοσία που τους πέταξε στο δρόμο υιοθετώντας την ηττοπάθεια και την υποταγή».
Η κυβέρνηση είναι μέσα στο στόχαστρο της Πρωτοβουλίας: «Δεν πρέπει, βέβαια, να μην ασκείται κριτική στη στάση της κυβέρνησης, που όχι μόνο σφυρίζει αδιάφορα για το θέμα της ΒΙΟ.ΜΕ., παρά τις προεκλογικές της δεσμεύσεις, αλλά συνεχίζει και εντείνει τη βαρβαρότητα των προηγούμενων κυβερνήσεων».
Ε, να μη λέμε τα ίδια για τη στάση της κυβέρνησης τώρα και αυτής όταν ήταν αντιπολίτευση κι έταζε λαγούς με πετραχήλια, χωρίς φειδώ, χωρίς περίσκεψη. Εκείνο που μετράει στον αγώνα της ΒΙΟ.ΜΕ. είναι η αλληλεγγύη που δείχνει ο κόσμος· χθες λ.χ. το «παρών» έδωσαν, μεταξύ άλλων, εργαζόμενοι της Coca Cola, της Ελληνικής Βιομηχανίας Οχημάτων, της ΕΡΤ3, σχολικοί φύλακες, μέλη του Κοινωνικού Ιατρείου, πολιτικές οργανώσεις...
Μόνο η έμπρακτη αλληλεγγύη δίνει ελπίδα για μια συντονισμένη άμυνα αλλά και επίθεση των εργαζομένων εναντίον της μνημονιακής πολιτικής (που οι πολλοί βλέπουν σαν αναγκαίο κακό και παραιτούνται από κάθε διεκδίκηση). Αυτό απαιτεί χρόνο αλλά και σθένος -αλλά πώς αλλιώς; Ισως η εξουσία να βασίζεται στην κούραση όσων αγωνίζονται, ίσως όμως και να μην της βγει σε καλό αυτή η επανάπαυσή της.
