τους οδηγούς της, αποφεύγοντας έτσι μια δημόσια δίκη και τον έλεγχο της δράσης της.
Ομαδική προσφυγή εννέα γυναικών σε δικαστήριο της Καλιφόρνιας αποκαλύπτει πως η διάσημη πλατφόρμα ιδιωτικής μετακίνησης υποχρεώνει τα θύματα να «επιλύσουν τις διαφορές» τους μέσω διαιτησίας, μια διαδικασία που συνήθως καταλήγει σε «εμπιστευτικά σύμφωνα», με τα οποία οι καταγγέλλουσες υποχρεώνονται να μη δημοσιοποιήσουν την υπόθεση.
Οπως υποστηρίζει η Uber, με την εγγραφή τους στις υπηρεσίες που προσφέρει, οι γυναίκες αποδέχονται τη ρήτρα για ιδιωτική επίλυση κάθε διαφοράς που θα προκύψει και συνεπώς δεν έχουν δικαίωμα να προσφύγουν στη Δικαιοσύνη.
Στόχος των 9 γυναικών είναι να μιλήσουν εξ ονόματος των χιλιάδων που έχουν δεχτεί επιθέσεις και σεξουαλική βία από οδηγούς της Uber ελπίζοντας να υποχρεωθεί η εταιρεία να αλλάξει κανονισμό (όπως έκανε πρόσφατα η Microsoft) και να πάρει μέτρα για την προστασία όσων την επιλέγουν για τη μετακίνησή τους αντί να επιβάλλει εξωδικαστικούς διακανονισμούς που απλά προστατεύουν την «καλή εικόνα» της αποκρύβοντας την έκταση του φαινομένου και ευνοώντας έτσι τη διαιώνισή του μέσω της ατιμωρησίας.
«Οι πελάτισσές μας δικαιούνται μια δημόσια δίκη», λέει η Τζεν Κρίστενσεν, μία εκ των συνηγόρων των εναγουσών.
«Η Uber πρέπει να αναγνωρίσει ότι αυτά συμβαίνουν και να κάνει κάτι γι’ αυτό», προσθέτει τονίζοντας ότι μια δίκη θα ενημέρωνε τους πολίτες για τη συχνότητα και τη σοβαρότητα των σεξουαλικών επιθέσεων από πλευράς των οδηγών της εταιρείας.
Με λίγα λόγια, οι ενάγουσες θέλουν η Uber, το κράτος και η κοινωνία να ξέρουν πως οι εμπειρίες τους δεν αποτελούν μεμονωμένα περιστατικά, αλλά αντίθετα, όπως λέει στην Guardian η Βίνα Ντιβάλ, καθηγήτρια Δικαίου στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, «είναι συνέπεια ενός δομικού προβλήματος της κοινωνίας»: Σε τελική ανάλυση μπορεί η εταιρεία να μην ενδιαφέρεται για ευνόητους λόγους να δημοσιοποιούνται αυτές οι υποθέσεις, αλλά είναι θέμα δημόσιας ασφάλειας και το κράτος δεν μπορεί να αδιαφορεί όταν αυτή διακυβεύεται.
efsyn
