ΚΑΘΑΡΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ ΑΣΤΡΑΠΕΣ ΔΕΝ ΦΟΒΑΤΑΙ
Αρχές Μάρτη 2018 ο Βασίλης Τ. Εργοδότης σε κάποια από τα ψητοπωλεία µε την επωνυµία « Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ» κατέθεσε µήνυση έναντι του σωµατείου µας και απολυµένου συναδέλφου για...
συκοφαντική δυσφήµηση, εξύβριση, απειλή, εκβίαση και διατάραξης οικιακής ειρήνης. Η µήνυση ακόµα βρίσκεται σε προανακριτικό στάδιο και προς το παρόν δεν έχουν ασκηθεί διώξεις στο σωµατείο και στον εργαζόµενο. Τόσο το σώµατείο, όσο και ο συνάδελφος έχουµε προβεί σε µηνύσεις για συκοφαντική δυσφήµηση. Η µήνυση προς τον συνάδελφο και το σωµατείο µόνο τυχαία δεν είναι. Καταρχήν ο συνάδελφος, µέσω δύο αγωγών, διεκδικεί δεδουλευµένα δύο χρόνων από τα καταστήµατα «Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ» που εργαζόταν (το ένα στο Μοσχάτο και το άλλο στα Μελίσσια); Να σηµειωθεί πως τον οκτώµβρη του 2017, εν όψει της εκδίκασης της 1ης αγωγής, ο συνάδελφος δέχτηκε «επίσκεψη» εν ώρα εργασίας από τον εργοδότη Βασίλης Τ, που µαζί µε δύο φουσκωτούς, τον απείλησαν να αποσύρει τις αγωγές. Ο συνάδελφος κατέθεσε µήνυση χωρίς να κάνει πίσω στις εργατικές του διεκδικήσεις. Υπερασπιζόµενοι τον συνάδελφο και πολεµώντας την εργοδοτική τροµοκρατία, το σωµατείο µας προκύρηξε στάση εργασίας (11/2017) και πραγµατοποίησε παρέµβαση σε δύο καταστήµατα του εν λόγω ψητοπωλείου, στο Χολαργό και στα Μελίσσια. Στις δύο παρεµβάσεις παραβρέθηκαν δεκάδες αγωνιζόµενοι/ες, ενώ οι τοπικές κοινωνίες και οι πελάτες που πληροφορούντουσαν το γεγονός έδειχναν την αλληλεγγύη τους εγκαταλείπωνταε τα καταστήµατα.
Ο Βασίλης Τ. στην συνέχεια κατέθεσε την παραπάνω µήνυση που ανάµεσα στα άλλα αναφέρει τα εξής: «... ο εργαζόµενος καθυστερούσε την παράδοση των παραγγελιών των πελατών, µε αποτέλεσµα οι πελάτες να διαµαρτύρονται για την καθυστέρηση... ότι µια µηχανοκίνητη οµάδα 100 ατόµων περίπου “κατέλαβαν” το κατάστηµά του, εµποδίζοντας την είσοδο στους πελάτες, τραµπουκίζοντας και απειλώντας τους πελάτες και τον ίδιο...»
ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΔΙΩΞΕΩΝ
Δεν είναι η πρώτη φορά που το σωµατείο µας και εργαζόµενοι που διεκδικούν το δίκιο τους έρχονται αντιµέτωποι µε πρακτικές συκοφάντησης, λασπολογίας. Πρακτικές που επιχειρούν να µας φιµώσουν και να µας εγκληµατοποιήσουν, παρουσιάζοντας µας δήθεν ως συµµορία που εκβιάζουµε και τροµοκρατούµε εργοδότες. Στο παρελθόν αντίστοιχες προσπάθειες εργοδοτών, που κατηγορούσαν το σωµατείο, έπεσαν στο κενό, έτσι και τώρα θα καταπέσουν και οι κατηγορίες του Βασίλη Τ. Η αλήθεια είναι ακριβώς αντίθετη. Οι εργοδότες είναι αυτοί που καταστρατηγούν την εργατική νοµοθεσία, δίνουν µισθούς ψίχουλα και µπορεί να φτάσουν µέχρι τις απειλές και την άσκηση βίας προκειµένου να φιµώσουν τον/τους εργαζόµενους που διεκδικούν το δίκιο τους. Δεν είναι λίγα τα περιστατικά, που έχουν δει το φως της δηµοσιότητας. Σε κάθε περίπτωση όταν οι εργαζόµενοι δεν σκύβουν το κεφάλι δέχονται απειλές και βία από την πλευρά της εργοδοσίας. Στο προηγούµενο φύλλο της εφηµερίδας µας αναφέρονται αρκετά περιστατικά εργοδοτικής βίας και τροµοκρατίας. Ενω από τον Γενάρη µέχρι τον Μάρτη του 2018 πραγµατοποιήσαµε 4 ανοιχτες συζητήσεις - εκδηλώσεις για το θέµα της εργοδοτικής τροµοκρατίας, σε τέσσερις διαφορετικές γειτονιές της Αθήνας.
Τι είχες Γιάννη µου; Τι είχα πάντα
Όλα τα παραπάνω αποτελούν συκοφαντίες και ψέµµατα και τα έχουµε αντιµετωπίσει και στο παρελθόν. Θα παραθέσουµε αποσπάσµατα από αντίστοιχες κατηγορίες, που κατέπεσαν πανυγηρικά, για να αποδείξουµε τον ισχυρισµό µας για την βιοµηχανία διώξεων, που αποσκοπούν τόσο στην φίµωση όσο και τσην οικονοµική εξόντωση του σωµατείου µας.
Α) 2008, η εταιρεία courier ACS «αναδιαθρώνεται» και απολύει εργαζοµένους που κάποιοι ήταν µέλη του ΣΒΕΟΔ. Το σωµατείο µας στήριξε τους αγώνες των εργαζοµένων της ACS και εν τέλει ο συνάδελφος από το ΣΒΕΟΔ διακαιώθηκε και επέστρεψε πίσω στην ACS. Τις επόµενες µέρες από την παρέµβαση (6/2008) δύο «εργαζόµενοι» καθ’ υπόδειξη της διοίκησης καταθέτουν µήνυση σε δύο µ’έλη του σωµατείου µας. Όταν το δικαστήριο έγινε, οι κατηγορίες κατεπεσαν και τα δύο µέλη µας αθωώθηκαν. Έγραφαν τότε οι µηνυτές: «... οι τελευταίοι αποτελούσαν µια οµάδα µε επικεφαλή τον β’ µηνυόµενο, ιδρυτικό µέλος του Σωµατείου µε την επωνυµία «Συνέλευση Βάσης Εργαζοµένων Οδηγών Δικύκλου»...Οι δικυκλιστές από κοινού µε τον α’ µηνυόµενο, έδεσαν µε τσέρκια και ασφάλειες τις πόρτες εισόδου και εξόδου των οχηµάτων της εταιρείας και στάθµευσαν µπροστά από αυτές τις µηχανές τους.... µεταξύ των αγνώστων προσώπων συµπεριλαµβανόταν ένας άντρας, ο οποίος πρωτοστατούσε στα επεισόδια και στον οποίο τα λοιπά µέλη της οµάδας απευθύνοταν συνεχώς...ειδικότερα ο ά µηνυόµενος µου άρπαξε βιαίως τα δέµατα από τα χέρια, και από κοινού µε άλλα άγνωστα άτοµα, µου επιτέθηκαν µε χτυπήµατα και απειλές για τη ζωή και την σωµατική µου ακεραιότητα, µου πέταξαν καφέ, ο ίδιος δε µου κατέφερε χτύπηµα στη µύτη...»
Β) 2013, ο εργοδότης από το ψητοπωλείο DAFI’S (Παγκράτι) κατέθεσε µύνηση για εκβιασµό σε µέλος του σωµατείου. Ο συνάδελφος είχε κερδίσει την επαναπρόσληψή του στην επιχείρηση, µαζί και τους µισθούς υπερηµερίας που αντιστοιχούν, µιας και τα δικαστήρια έκριναν πως η απόλυση ήταν παράνοµη και καταχρηστική και είχε συµβεί για συνδικαλιστικούς λόγους. Στο δικαστήριο η κατηγορία του εκβιασµού κατέπεσε, η εισαγγελέας ανέφερε πως άλλοι έπρεπε να βρίσκονται στο ειδώλιο του κατηγορουµένου και το δικαστήριο υποχρέωσε τον µηνυτή να πληρώσει τα έξοδά του. Ανάµεσα στα άλλα είχε καταθέσει τα εξής ο εργοδότης του DAFI’S: «... δηµιουργούσε όλα προβλήµατα (σ.σ ο εργαζόµενος). Δεν ήταν σωστός στη Δουλειά του. Καθηµερινά ζούσαµε ένα εκβιασµό. Μας έλεγε ότι έχει ένα σωµατείο και θα το φέρει να κλείσουν το µαγαζί... µετά την απόλυση του έφερε 100 άτοµα έξω από το µαγαζί µου, που κρατούσαν πανό και σηµαίες, µεγάφωνα και φώναζαν ότι πουλάω σάπια κρέατα, εµπόδιζαν τους πελάτες να ψωνίσουν και τους έδιωχναν. Έρχεται ο εργαζοµενος και µου λέει «θα µου δώσεις 12.000 ευρώ και θα σταµατήσουν... εκβίαζε συνέχεια το προσωπικό. Χειροδίκησε σε υπάλληλό µου, δεν τον ήθελε κανείς....».
γ) 2014, αίτηση αναψηλάφισης (ΑΑ) που κατέθεσε η “aiolos courier” το, έναντι µέλος του σωµατείου µας. Το µέλος µας είχε κερδίσει, µέχρι και από τον Άρειο Πάγο, την επαναπρόσληψή του και η επιχείρηση για να αποφύγει την επαναπρόσληψη κατέθεσε την ΑΑ. Η ΑΑ αποσύρθηκε από τον εργοδότη ως «προϊόν σύγχησης» και ο εργαζόµενος αποζηµιώθηκε για τους µισθούς υπερηµερίες, έπειτα από εξώδικο συµβιβασµό.
Ανέφερε λοιπόν, «... Εσκεµµένα καθυστερούσε τις διανοµείς και τις παραδόσεις, ενώ το σηµαντικότερο, ξεκίνησε να ζητάει αύξηση των αποδοχών του και να προτρέπει σε καθηµερινή βάση και τους υπόλοιπους εργαζόµενους να κάνουν το ίδιο ... συγκεκριµένα δύο φορές ήρθε µαζί µε τα υπόλοιπα µέλη της οργανωµένς οµάδας του και έκλεισαν την είσοδο της επιχείρησης ... έσπασαν τις κάµερες ασφαλείας, έσκασαν τα ελαστικά των δικύκλων και των αυτοκινήτων... ο νόµιµος εκπρόσωπός µου, ήρθε σε επαφή µε νόµινο εκπρόσωπο µιας άλλης εργοδότριας επιχείρησης, της ACS Courier… ενηµερώθηκα λοιπόν ότι ο εργαζόµενος έχει συµµετάσχει και στο παρελθοόν, πριν από την πρόσληψή του σε εµένα, σε παρόµοιες ενέργειες...»
δ) 2017: υπόθεση Γενικής Ταχυδροµικής
ε) 2018, αρχές Φλεβάρη το ψητοπωλείο «ΠΙΤΑ ΝΤΙΒΑ «έστειλε εξώδικη διαµαρτυρία στο σωµατείο µας, τη Συνέλευση Βάσης εργαζοµένων Οδηγών Δικύκλου (ΣΒΕΟΔ) και στον συνάδελφο Π. Π απολυµένο & πρώην εργαζόµενο του εν λόγω ψητοπωλείου.
Ο συνάδελφος, µέλος του σωµατείου µας, απολύθηκε µετά από ένα και πλέον χρόνο εργασίας (12/2018), διότι πάλευε να εφαρµόζεται για όλους τους εργαζόµενους η εργατική νοµοθεσία. Ο ίδιος είχε καταφέρει, από τον Ιούνη του 2017 να εργάζεται µε 5νθηµερη και 8ωρη σύµβαση αντικαθιστώντας την παλιότερη εικονική σύµβαση µερικής απασχόλησης. Ο εργοδότης τον απέλυσε για να ξεφορτωθεί τον «ενοχλητικό συνδικαλιστή» και έπειτα απέστειλε στον ίδιο και στο σωµατείο εξώδικη διαµαρτυρία, που βρίθει από ψέµµατα, συκοφαντίες και ανακρίβειες. Εντελώς «συµπτωµατικά» ο συνάδελφος είχε καταθέσει αγωγή για επαναπρόσληψη και η δίκη είχε οριστεί για 17 Απρίλη 2018.
Επιστρέφοντας, στο εν λόγω εξώδικο, αναφέρει ο Αδάµου Φώτης- ιδιοκτήτης της «ΠΙΤΑ ΝΤΙΒΑΣ» : «... αρχίσατε να εµφανίζεται µια προτόγνωρη συµπεριφορά, προκαλώντας συνεχώς εντάσεις και καυγάδες, µιλώντας προκληττικά και ανάρµοστα στους συναδέλφους σας και δηµιουργώντας καθυστέρηση κατ’ αυτών τον τρόπο στη λειτουργία της επιχείρησης και την παράδοση των παραγγελιών». Παρακάτω λέει τα εξής: «Ο κύριος αυτός µου είπε πως µε καλεί να µε ενηµερώσει πως το ανωτέρο Σωµατείο σκοπεύει να κινηθεί νοµικά εναντίον µου, καθώς και ότι είναι πολύ καλά οργανωµένοι. Πλέον συγκεκριµένα, µου υπέδειξε να σκεφτώ πολύ καλά αυτά που µου είπε κι όταν είµαι έτοιµος, να καλέσω τον αριθµό χχχχχχχχ για να ορίσουµε συνάντηση όπου εγώ θα έδιδα σε εσάς τέσσερις (4) µισθούς και χρήµατα για φθορές, που υποστήριζε ότι έπαθε το δικυκλο σας κατά το χρονικό διάστηµα που εσείς εργαστήκατε στην επιχειρήσή µου, διαφορετικά θα αναλάµβανε δράση το σωµατείο απέναντί µου.» Στη συνέχεια αναφέρει: «... να σηµειωθεί πως λίγες µέρες προ των Χριστουγέννων σε σχετική απεργία που είχε προκυρηχθεί, πέρασαν έξω από την επιχείρησή µου, µια συνοδεία από µηχανές οι οποίες γέµισαν το προαυλιό µου µε φυλλάδια [...]» και παρακάτω συνεχίζει: «...την 1η.02.2018 και περί 7µ.µ πέρασε από την επιχείρησή µου εκ νέου συνοδεία µε µηχανές οι οποίες γέµισαν τον προαύλιο χώρο του ψητοπωλείου µου µε φυλλάδια...».
Λίγο πριν γίνει η αγωγή ο εργοδότης ζήτησε συµβιβασµό. Τελικά αποζηµίωσε πλήρως τον συνάδελφο και απέσυρε το κατάπτυστο γεµάτο συκοφαντίες εξώδικο...
Γιατί η βιοµηχανία διώξεων και συκοφαντήσεων;
Δεν θέλουµε να επεκταθούµε σε περαιτέρω παραδείγµατα κασι να κουράσουµε τους αναγνώστες σταχυολογόντας και άλλα εδάφια από τις κατηγορίες που έχουµε δεχθεί από διάφορους εργοδότες όλα αυτά τα χρόνια. Πιστεύουµε πως ο κάθε νοήµων
εργαζόµενος µπορεί να βγάλει τα δικά του συµπεράσµατα διακρίνοντας τις οµοιότητες, στις τόσο ξεχωριστές – σε χρόνο και χώρο- υποθέσεις. Υποθέσεις που ξαναλέµε, έχουν κερδηθεί όλες στο σύνολό τους.
Από την πλευρά µας θα θέσουµε τα εξής ερωτήµατα:
1ον. Πόσο τυχαίο είναι που µόλις οι εργαζόµενοι διεκδικούν το δίκιο τους οι εργοδότες, ακριβώς µε όµοιους χαρακτηρισµούς ισχυρίζονται πως τελικά οι εργαζόµενοι ήταν τεµπέληδες, ταραξίες, νευρικοί, προκαλούσαν προβλήµατα, τσακωµούς κ.ό.κ;
2ον. Πόσο τυχαίο είναι που όλοι οι συνδικαλιστές εργαζόµενοι διανοµείς ή κούριερ δεν τα πάνε καλά µε τους συναδέλφους τους;
3ον. Πόσο τυχαίο είναι που ξεχωριστοί εργοδότες µιλάνε µε τον ίδιο τρόπο για το σωµατείο, ως να πρόκειται για µια µηχανοκίνητη οµάδα περιθωριακών µηχανόβιων;
4ον. Πόσο τυχαίο είναι που παρουσιάζουν το σωµατείο σαν όχλο που προκαλεί καταστροφές και τροµοκρατεί εργαζόµενους και πελάτες;
5ον. Πόσο τυχαίο είναι που µετά τις αγωγές – για δεδουλευµενα ή επαναπρόσληψη- των εργαζοµένων οι εργοδότες προχωρούν σε µηνύσεις και πάνω κάτω αναφέρουν τα ίδια;
Δεν είµαστε φίλοι των θεωριών συνωµοσίας, µπορούµε να διακρίνουµε γιατί θέτουν σε εφαρµογή την βιοµηχανία διώξεων.
ΟΛΗ Η ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΝΟΗΣΕΙ τις δυσκολίες του επαγγέλµατος του οδηγού δικύκλου –διανοµείς-κούριερ- εξωτερικοί υπάλληλοι- και τις συνθήκες εργασίας. Δουλέυουµε εκτεθειµένοι σε όλες τις καιρικές συνθήκες. Βρέχει, χιονίζει, έχει καύσωνα, οι παραγγελίες, οι φάκελοι, τα δέµατα θα παραδοθούν. Το εργασιακό µας περιβάλλον είναι ο δρόµος και αυτό συνεπάγεται πολλούς επιπλέον κινδύνους: γλιστερά και κατεστραµένα οδοστρώµατα που συχνά θυµίζουν πεδία µαχών, κίνηση, άγχος και στρες εξαιτίας του φόρτου εργασίας και της εντατικοποίησης. Επιπλέον η εισπνοή καυσαερίων και ο αδιάκοπος θόρυβος συµπληρώνουν τον καµβά του εργασιακού µας περιβάλλοντος. Κάθε χρόνο αµέτρητοι συνάδελφοι σακατεύονται και κάποιοι πιο «άτυχοι» αφήνουν την τελευταία τους πνοή στο δρόµο εν ώρα εργασίας, αποδυκνείοντας µε τραγικό τρόπο πόσο αναλώσιµους µας θεωρούν οι εργοδότες και το κράτος, µιας και δεν µεριµνούν για τίποτα- φτάνει να γίνεται η δουλίτσα τους...
ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙ Η ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ είναι το καθεστώς εργασίας µας. Μπορεί να µην το γνωρίζει, όµως έχει την δυνατότητα να το φανταστεί, µιας και η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζοµένων βιώνει καθηµερινά στο πετσί της την αχαλίνωτη εκµετάλλευση και καταπίεση απο τους εργοδότες και την «αγορά». Οι διανοµείς «εκβιαζόµαστε» να δουλεύουµε µε το ιδιόκτητο µηχανάκι µας, χωρίς καµία αποζηµίωση για βενζίνες ή σέρβις. Δεν τηρείται κανένας κανόνας ασφαλείας σε σχέση µε το κουτί που φέρει το µηχανάκι µας, µιας και το κράτος έχει «φροντίσει» να µην υπάρχει ένα έστω και «απαρχαιωµένο» νοµοθετικό πλαίσιο. Οι εργοδότες δεν παρέχουν κάποιο µέσο ατοµικής προστασίας (ΜΑΠ: κράνος, γάντια, µπουφάν µηχανής, µπότες, αδιάβροχο), γεγονός που προδιαθέτει τα εργατικά ατυχήµατα. Συχνά πυκνά τα δώρα, οι άδειες και τα επιδόµατα που δικαιούµαστε δεν καταβάλλονται- αφού το µαγαζί δεν βγαίνει» και «έτσι συµφωνήσαµε στην αρχή». Στο ίδιο µήκος κύµατος οι εργοδότες δεν καταβάλλουν τις νυχτερινές και τις κυριακάτικες προασυξήσεις. Ενώ έχει γίνει κανόνας, να εργαζόµαστε µε πλαστές συµβάσεις εργασίας. Ασφαλιζόµαστε µε µερική απασχόληση που σε καµία περίπτωση δεν ανταποκρίνονται στς πραγµατικές ώρες και µέρες.
Όµως εµείς δεν σιωπούµε, αντίθετα στα 11 χρόνια που υπάρχει το σωµατείο µας, έχουµε δώσει δεκάδες εργατικούς αγώνες και δεκάδες εργαζόµενοι έχουν κερδίσει το δίκιο τούς όταν αποφάσισαν να αγωνιστούν γι’ αυτό. Μέσα από τους αγώνες του σωµατείου µας, της συνέλευση βάσης εργαζοµένων οδηγών δικύκλων επιχειρούµε να σπάσουµε το φόβο και να αλλάξουµε το καθεστώς της υποτίµησης, εκµετάλλευσης και απαξίωσης της εργασίας µας και συχνά της ζωής µας, µέχρι να το εξαλείψουµε. Παλεύουµε για να είµαστε ενωµένοι, να µην µένουµε µόνοι µας στις εργοδοτικές αυθαιρεσίες, να συλλογικοποιούµε τις αντιστάσεις µας και να παλεύουµε όλοι µαζί. Είµαστε και εµείς εργαζόµενοι, δεν έχουµε επαγγελµατικά στελέχη, µένουµε µακριά από «καρέκλες, βόλεµατα και ρουσφέτια» και δεν κάνουµε ποτέ «συµφωνίες κάτω από το τραπέζι».
Με συνέπεια, ήθος, ειλικρίνεια και αγωνιστικότητα έχουµε κερδίσει την εκτίµηση των αµέτρητων συναδέλφων µας που πάντα στηρίζουν τις παρεµβάσεις µας. Στέκονται στο πλάϊ µας µε βλέµατα εµπιστοσύνης, ειλικρίνειας και µε χαµόγελα συµπαράστασης. Ταυτόχρονα και η εργαζόµενη κοινωνία διαβάζει τα κείµενα µας, συζητάει µαζί µας για τα προβλήµατα στους χώρους δουλειάς, στηρίζει τους αγώνες µας, µας λέει µπράβο και µας εύχεται καλή δύναµη και νίκη. Οι πάντες γνωρίζουν πως ζούµε δουλεύοντας και όχι εκβιάζοντας εργοδότες, ανώνυµα και θρασυδειλα. Το γνωρίζουν γιατί µας βλέπουν στις πιάτσες να εργαζόµαστε.
Η παρουσία µας έχει αναταράξει το καθεστώς εργασίας που επιβάλλουν οι εργοδότες µε όλα τα µέσα που διαθέτουν. Απέναντι στους αγώνες µας και στο δίκιο µας, κάποιοι εργοδότες φτάνουν στα «άκρα»: απειλούν µε µπράβους ή οι ίδιοι τους εργαζόµενους που διεκδικούν, µηνύουν το σωµατείο και τον εργαζόµενο επειδή τολµήσαµε να δηµοσιοποιήσουµε µε παρέµβαση τις συνθήκες εργασίας, ενώ υπάρχουν και αυτοί που δεν διστάζουν να συκοφαντούν το σωµατείο και από θύτες να παρουσιάζονται ως θύµατα. Είναι εξώφθαλµο, αλλά διάφοροι εργοδότες επιχειρώντας να αναχαιτίσουν, να συκοφαντήσουν ή να ακυρώσουν τους αγώνες µας «βάζουν το λιθαράκι τους» στην βιοµηχανία των διώξεων που υφαίνεται όλα αυτά τα χρόνια.
Οι εργοδότες θέλουν και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο. Έχουν καλοµάθει που δεν κολλούν τα ένσηµα που αναλογούν στην εργασία µας, που δαγκώνουν νυχτερινές και κυριακάτικες προσαυξήσεις, δώρα, επιδόµατα, που καταστρέφουµε το µηχανάκι µας στην επιχείρησή τους χωρίς καµία αποζηµίωση- ούτε καν για τις βενζίνες, που είµαστε παντός καιρού για να βγαίνει η δουλειά τους. Ο εργαζόµενος που διεκδικεί αποτελεί παραφωνία στην δίχως όρια εκµετάλλευση µας, αποτελεί το αγκάθι που µπορεί να ξυπνήσει και να παρακινήσει και τους άλλους συναδέλφους να διεκδικήσουν και αυτοί. Αποτελεί απειλή για τα κέρδη που ζέχνουν εκµετάλλευση και αυθαιρεσίες. Βαφτίζοντας το ψάρι κρέας, η απόλυση συνήθως ακολουθείται µε µηχανοραφίες, σκευωρίες και συκοφαντίες. Κανείς εργαζόµενοςδεν έχει δικαίωµα να τους ταράξει την «αυτοκρατορία» που χτίζουν από τον ιδρώτα µας.
Στην βιοµηχανία διώξεων οι εργοδότες είναι µόνοι τους;
Η οµοιότητα των διώξεων µας κάνει να σκεφτούµε πως πίσω από τους εργοδότες υπάρχει ένας µηχανισµός που υπαγορεύει και µαγειρεύει τις διώξεις. Χωρίς να θέλουµε να επεκταθούµε, θα αρκεστούµε να αναφέρουµε το εξής για τον εν λόγω µηχανισµό. Θεωρούµε πως έχει τα πλοκάµια τους στα δίχτυα που ελέγχουν τις πιάτσες διασκέδασης/κατανάλωσης. Δίχτυα που συχνά εκκινούν από τις αρχές και καταλήγουν στα «σκοτεινά κυκλώµατα της νύχτας»...
Ο,τι δεν µας σκοτώνει µας κάνει πιο δυνατούς
Για το σωµατείο µας τη Συνέλευση Βάσης Εργαζοµένων Οδηγών Δικύκλου, ο δρόµος του αγώνα είναι µονόδροµος. Γνωρίζουµε πως δεν είναι ο πιο εύκολος δρόµος της ζωής. Γνωρίζουµε πως ο δρόµος του αγώνα είναι στρωµένος µε διάφορα εµπόδια, αλλά είµαστε διαθετιµένοι να τα ξεπερνάµε, διεκδικώντας αυτά που καθηµερινά µας κλέβουν. Μέσα από αυτή την πορεία δυναµώνουµε, χτίζουµε σχέσεις ειλικρίνειας και εµπιστοσύνης, ανακαλύπτουµε την οµορφια των συλλογικών διεκδικήσεων, γεµίζουµε µε χαρά από τις νίκες µας, βάζουµε το λιθαράκι µας στα αναχώµατα της τάξης µας και αφήνουµε τις αγωνιστικές µας παρακαταθήκες µας στις µελλοντικές γενιές.
