Στις 9 Οκτωβρίου έφυγε ένας από τους πιο γνωστούς και όχι άδικα επαναστάτες του προηγούμενου αιώνα. Ο Ερνέστο Γκεβάρα ντε λα Σέρνα, γνωστός ως Ερνέστο Τσε Γκεβάρα. Η αλήθεια είναι πως δύσκολα μπορείς να εξιστορήσεις όλο το έργο του και να...
αποδόσεις έναν τίτλο για την ζωή του. Ο επαναστάτης Αργεντινός γιατρός που θα οδηγούσε την Κούβα στην Επανάσταση και στην τελική ανατροπή την ανατροπή του δικτατορικού καθεστώτος του Φουλχένσιο Μπατίστα στην Κούβα. Αρχικά, βοήθησε με τις ιατρικές γνώσεις, αλλά ο ηγετικός χαρακτήρας του και προφανώς το όραμα και αγωνιστικότητα του τον έκαναν γρήγορα σε διοικητής των ανταρτών.
Υπήρξε μέλος της επαναστατικής κυβέρνησης της Κούβας και ως εκ τούτου, σαν γνήσιος επαναστάτης που δεν προδίδει τα πιστεύω του και τις ιδέες του δεν αρκέστηκε στην αλλαγή μόνο στην Κούβα. Η θέληση του ήταν η επανάσταση και οι καλύτερες μέρες να έρθει σε όλη την λατινική Αμερική και στην συνέχεια σε όλο τον κόσμο. Έτσι, κατέφυγε το 1966 στην Βολιβία για να οργανώσει το αντάρτικο εκεί. Ο Τσε άλλαξε πλήρως την εμφάνιση του και το όνομά του.
Η μυστικότητα της αποστολής ήταν πολύ σημαντική για την έκβαση του Σχεδίου. Έτσι όλα ξεκίνησαν σε ένα απομονωμένο μέρος στην επαρχία Πινάρ δελ Ρίο και ειδικότερα στην περιοχή Βινιάλες που διακρίνεται για την παρουσία των ιδιόμορφων λόφων «μογκότες». Η πρώτη ομάδα και
πυρήνας που οργάνωνε ο Αργεντινός αποτελείτο από 10 Κουβανούς και πρώην μέλη του Κομμουνιστικού Κόμματος της χώρας της Βολιβίας.
Παράλληλα όπως είναι λογικό ο Τσε είναι από τους μεγαλύτερους στόχους της Δύσης και των Καπιταλιστικών μέσων. Έτσι η CIA προσπαθούσε να τον εντοπίσει παντού. Αυτό δυσκόλευε την μετακίνηση του. Στην Βολιβία έφτασε μέσω Βραζιλίας, ενώ πιο πριν είχε περάσει από πόλεις της Δυτικής Ευρώπης, όπως και αρκετοί σύντροφοί του, προκειμένου να μην δημιουργήσουν υποψίες για τη δράση τους. Η εμφάνισή του είχε αλλάξει δραστικά, ενώ ταξίδευε με πλαστά ουρουγουανικά διαβατήρια που είχαν εκδοθεί με τα ονόματα Ραμόν Μπενίτεζ Φερνάντεθ και Αντόλφο Μένα Γκονζάλεθ αντίστοιχα.
Η ύπαρξη του εκεί δικαιολογήθηκε από ένα επίσημο έγγραφο, σύμφωνα με το οποίο αποτελούσε διαπιστευμένο μέλος μιας αποστολής του Οργανισμού Αμερικανικών Κρατών που πραγματοποιούσε έρευνα πάνω στις κοινωνικές και οικονομικές σχέσεις στις αγροτικές περιοχές της Βολιβίας. Το έγγραφο αυτό του επέτρεπε να ταξιδέψει σε όλη την χώρα.
Ο Γκεβάρα ήταν έτοιμος να οργανώσει ένα μικρό αλλά ισχυρό πυρήνα, για το αντάρτικο της Βολιβίας. Η πρώτη μεγάλη του επιτυχία ήρθε το Μάρτιο του 1967. Όταν οι αντάρτες έστησαν ενέδρες και εξολόθρευσαν δυνάμεις του ανοργάνωτου βολιβιανού στρατού. Είχε αποφασιστεί πως οι αιχμάλωτοι, αφού ανακριθούν για λίγες μέρες, να αφεθούν ελεύθεροι για να μεταφέρουν στις μονάδες και στις οικογένειές τους την έκπληξή τους για το επίπεδο οργάνωσης, τη μαχητική ικανότητα και την ανθρώπινη συμπεριφορά των αντιπάλων τους. Στη Λα Πας οι φήμες οργίαζαν και ο βολιβιανός συστημικός Τύπος έκανε λόγο για εισβολή ξένων δυνάμεων και φονικές μάχες.
Βέβαια οι επιτυχίες και η ανάπτυξη του κινήματος ανάγκασε τον πρόεδρο Μπαριέντος να παραδεχθεί την ύπαρξη του αντάρτικου. Με ραδιοφωνικό του μήνυμα, στις 27 Μαρτίου, αποδίδοντάς το σε «ξένη δύναμη που επιβουλεύεται τη χώρα». Ωστόσο, αρνήθηκε ότι συμμετείχε σε αυτό ο Γκεβάρα, υπολογίζοντας την επίδραση που θα μπορούσε να ασκήσει στον πληθυσμό η είδηση ότι ένας ήρωας της κουβανέζικης επανάστασης πολεμούσε το διεφθαρμένο καθεστώς του στα βουνά της Βολιβίας. Ήξερε, άλλωστε, πως δεν ήταν έτοιμος για άμεση αναμέτρηση με τον μικρό, αλλά καλά εκπαιδευμένο, πεισμωμένο και πειθαρχημένο, αντάρτικο πυρήνα του Γκεβάρα.
Εφάρμοσε την τακτική της “Κόκκινης Ζώνης”, προσπαθώντας να εξαντλήσει το αντάρτικο στρατό. Παράλληλα, οι Αμερικάνοι έβαλαν μπροστά το έσχατο σχέδιο τους για εξολόθρευση του Τσε. Αμιγώς στρατιωτικό σχέδιο, το οποίο περιελάμβανε περί τους 40 Αμερικανοί στρατιωτικοί ειδικοί, στην πλειονότητά τους βετεράνοι των πολέμων στην Κορέα, το Βιετνάμ και το Κονγκό, δημιούργησαν στρατόπεδο εντατικής εκπαίδευσης 800 μισθοφόρων πρασινοσκούφηδων που μυήθηκαν στα μυστικά του ανταρτοπολέμου και εξοικειώθηκαν με τις πολύ σκληρές συνθήκες της ζούγκλας. Ταυτόχρονα, προμήθευσαν το βολιβιανό στρατό με όπλα, πυρομαχικά, ελικόπτερα και ασύρματους, ενώ στις προσπάθειες εντοπισμού του Γκεβάρα συμμετείχε και αμερικανικός κατασκοπευτικός δορυφόρος. Όλοι τους και μόνος του με τον Λαό του!
Το όλο σκηνικό επιβαρύνθηκε από τις πρώτες απώλειες. Εκείνη την περίοδο φαίνεται πως στο δυνατό πυρήνα του αντάρτικου παρείσφρυσαν προβοκάτορες. Αυτό αποδεικνύεται και από την επίθεση κυβερνητικών δυνάμεων στο αρχηγείο του αντάρτικου. Στη μάχη που ακολούθησε, ξεχώρισαν οι στρατιωτικές αρετές του Γκεβάρα και οι κυβερνητικές δυνάμεις εξολοθρεύτηκαν, ωστόσο το κρησφύγετο ήταν πια άχρηστο. Οι αντάρτες μετέφεραν εσπευσμένα το αρχηγείο τους στο εφεδρικό στρατόπεδο «Καμπαμέντο ντελ Όρσο», ενώ η υποψία της προδοσίας άρχισε να επηρεάζει την ατμόσφαιρα μεταξύ των επαναστατών. Υποψίες διοχετεύτηκαν και προς την Τάνια την γυναίκα που βοήθησε τον Γκεβάρα από την αρχή στην επιχείρηση στην Βολιβία. Γράφτηκε ότι στρατολογήθηκε από την KGB το 1961 με αποστολή να παρακολουθεί και να αναφέρει διαρκώς τις κινήσεις του Γκεβάρα στους ανήσυχους Σοβιετικούς.
Προς τα τέλη Ιουλίου η δουλειά των Αμερικανών ειδικών άρχισε να αποδίδει καρπούς. Οι πρασινοσκούφηδες Ρέιντζερ είχαν πια ολοκληρώσει την ταχύρρυθμη εκπαίδευσή τους και βγήκαν στο βουνό. Ο Γκεβάρα ανακάλυψε ότι ο εχθρός τον πολεμούσε με τα ίδια του τα όπλα, ακολουθώντας την τακτική του αιφνιδιασμού. Στις 30 Ιουλίου γλίτωσε παρά λίγο σε μία ενέδρα, ενώ οι δυνάμεις του εξασθενούσαν από τις απώλειες στο πεδίο της μάχης, την έλλειψη τροφής και φαρμάκων, που τις έκανε ευάλωτες στις αρρώστιες. Όλα αυτά, σε συνδυασμό με τη συνεχιζόμενη δυστοκία στη στρατολόγηση ντόπιων, είχαν αναπόφευκτα αρνητική επίδραση στο ηθικό των ανταρτών. Από τον Αύγουστο, το αντάρτικο πέρασε καθαρά σε αμυντικό αγώνα αυτοσυντήρησης, καθώς ο κλοιός του εχθρού έσφιγγε ολοένα και περισσότερο. Στις αρχές του Οκτωβρίου ήρθε το τέλος του Τσε.
Τη νύχτα της 7ης Οκτωβρίου ένας αγρότης διέκρινε κοντά στο χωριό Λα Ιγκέρα, στην περιοχή της χαράδρας Γιούρο, τις φιγούρες μίας ομάδας ανταρτών (συνολικά 17 άνδρες) και έτρεξε να ειδοποιήσει τον τοπικό στρατιωτικό διοικητή και λοχαγό Γκάρι Πράδο Σαλμόν. Ο Γκεβάρα χώρισε τη διμοιρία σε μικρότερες ομάδες, ωστόσο σύντομα αντιλήφθηκαν πως ήταν περικυκλωμένοι. Οι κυβερνητικές δυνάμεις που είχαν κινητοποιηθεί γρήγορα εντόπισαν τους αντάρτες τα χαράματα της 8ης Οκτωβρίου και ακολούθησε μάχη. Η ομάδα του Γκεβάρα, αποτελούμενη από επτά αντάρτες επιχείρησε να οπισθοχωρήσει. Το όπλο του, είτε εξαιτίας εμπλοκής είτε από κάποια εχθρική σφαίρα είχε αχρηστευτεί και ο ίδιος έφερε τραύμα στο κάτω μέρος του ποδιού που τον δυσκόλευε στο περπάτημα. Υποβασταζόμενος από τον Σιμόν Κούμπα («Γουίλι»), έναν επαναστάτη εργάτη από τα ορυχεία του Χουανίνι, έπεσε τελικά στα χέρια τριών στρατιωτών του Πάρδο.
Την καταδίωξη του Τσε Γκεβάρα στη Βολιβία παρακολουθούσε επίσης η CIA, με επικεφαλής τον πράκτορα Φέλιξ Ροδρίγκες (Félix Rodríguez), ο οποίος μετέφερε την πληροφορία της σύλληψής του στο αρχηγείο της υπηρεσίας του και σύντομα μετέβη ο ίδιος στη Λα Ιγκέρα. Μετά από μερικές ανακρίσεις στο σχολείο του χωριού, ο αιχμάλωτος Γκεβάρα δολοφονήθηκε, στις 9 Οκτωβρίου 1967, από τον υπαξιωματικό του βολιβιανού στρατού Μάριο Τεράν (Mario Terán). Ο συγκεκριμένος
αρχικά δίστασε να εκτελέσει την εντολή για τη δολοφονία του αλλά τελικά πυροβόλησε τον
αιχμάλωτο, ο οποίος φέρεται να του είπε «Ήρθατε να με σκοτώσετε. Ρίξε, δειλέ, έναν άντρα θα
σκοτώσεις». Ο θάνατός του σημειώθηκε λίγο μετά τη 1:00 το μεσημέρι.
Ο Ερνέστο Τσε Γκεβάρα, μπήκε στην επανάσταση για έναν δικαιότερο κόσμο, για την ιδέα της οποίας έδωσε σάρκα και οστά. Ποτέ δεν σταμάτησε να αγωνίζεται για αυτό τον κόσμο που οραματιζόταν. Η αλήθεια είναι πως για έναν καλύτερο κόσμο δεν χρειάζεσαι τίποτα άλλο παρά μόνο μερικούς που να μοιάζουν στο ελάχιστο σε αυτόν.
guernica.eu
