Φίλοι,
Στη συνέλευση που πραγματοποιήσαμε η επιτροπή νότιας Αθήνας, την 13/4/2011 στο δημαρχείο Υμηττού, συζητήθηκε και το ενδεχόμενο σύνταξης μιας γενικής διακήρυξης του κινήματος.
Χάριν συντομίας εν όψει της παναττικής συνάντησης του κινήματος, σάς υποβάλλω το επισυναπτόμενο κείμενο, προς σχολιασμό και συζήτηση στις κατά τόπους συνελεύσεις σας.
Θοδωρής Λαμπρόπουλος
ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ : ΣΥΧΝΑ ΥΠΟΒΑΛΛΟΜΕΝΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ;
Το ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ είναι ένα σύγχρονο κίνημα πολιτικής ανυπακοής.
Το κίνημα ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ είναι γνήσιο (και όχι προκάτ) τέκνο της κοινωνικής αναγκαιότητας.
ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ ΕΚΠΟΡΕΥΕΤΑΙ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΟ Ή ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΑ ΚΟΜΜΑΤΑ;
Κατηγορηματικά όχι.
Το ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ αποτελεί αυθόρμητη (=αυτοορμώμενη) συσσωμάτωση και αυθεντική συλλογικότητα, χωρίς εκείνα τα ειδοποιά χαρακτηριστικά ενός κόμματος, όπως: ιεραρχία, «θεόπνευστη» ηγεσία, στρατιωτικοποιημένη βάση (κ)οπαδών χειροκροτητών κλπ.
Ο έμπρακτα αμεσοδημοκρατικός τρόπος λειτουργίας του (χαρακτηριστικό όλων των αυθεντικών συλλογικοτήτων της Ιστορίας, από τις αρχαίες ελληνικές
Παρ΄ όλα αυτά ενδέχεται να συμμετέχουν, για τους δικούς τους προσωπικούς λόγους και μέλη με κομματική ταυτότητα. Η συμμετοχή κομματικών μελών στο κίνημα δεν μπορεί να εμποδιστεί, αφού αυτό δεν ζητά πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων, υπό τις αυτονόητες προϋποθέσεις ότι τα κομματικά αυτά μέλη:
α) υποχρεούνται να αποδεχτούν πλήρως τούς μή ιεραρχικούς οργανωτικούς όρους και να σέβονται τις –εξ’ ορισμού ξένες προς κάθε κόμμα- αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες
β) να μην διανοηθούν να επιχειρήσουν υπαγωγή των δράσεων του
Οι μόνοι που εξ’ ορισμού (αυτο)αποκλείονται από το κίνημα είναι όσοι πρόσκεινται πολιτικά στον φασισμό, λόγω της γνωστής ψυχωσικής εμμονής τους με το δόγμα «ησυχία-τάξη-ασφάλεια» και
ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ ΕΧΕΙ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΕΝΟ ΚΑΙ ΜΑΚΡΟΠΡΟΘΕΣΜΟ ΟΡΑΜΑ;
Το κίνημα ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ αποτελεί μια συλλογικότητα βασισμένη σε ένα μίνιμουμ διαπιστώσεων και επιθυμιών, οι οποίες στην συγκεκριμένη κοινωνική συγκυρία, εμπεδώθηκαν ταυτόχρονα από πολλούς ανθρώπους και από πολλά κομμάτια της κοινωνίας.
Οι διαπιστώσεις και επιθυμίες αυτές συγκλίνουν σε μια πολύπλευρη διεκδίκηση για αποφυγή οικονομικών βαρών, για τα οποία δεν έχουν κανέναν λόγο να νιώθουν υπεύθυνοι όσοι συμμετέχουν στο κίνημα, όπως : επαίσχυντες συμβάσεις ενός βουτηγμένου στη διαπλοκή πολιτικού συστήματος, με εργολάβους κάθε είδους (βλ. «χρηματοδότηση» της κατασκευής αυτοκινητοδρόμων από ιδιώτες με το «σύστημα» της καταβολής διοδίων, όταν την ίδια στιγμή για τον ίδιο λόγο πληρώνουμε υπέρογκα τέλη κυκλοφορίας και υπέρογκο φόρο στα καύσιμα), εκχώρηση τών (ανέκαθεν ισχνών στην Ελλάδα) κοινωνικών αγαθών (βλ. υγεία, παιδεία) σε καραδοκούντα κοράκια του ιδιωτικού συμφέροντος, αφηνίασμα του χρηματιστικού κεφαλαίου (βλ. κρατικοδίαιτες και αφειδώς επιχορηγούμενες τράπεζες που παρασιτοζωούν εις βάρος των φορολογουμένων), απροκάλυπτα μεσαιωνικό (νεοφεουδαρχικό) φορολογικό σύστημα, και ο κατάλογος δεν έχει τέλος.
Η επεξεργασία αυτών των διαπιστώσεων και επιθυμιών σε «συνολικό πρόγραμμα» που δήθεν θα «εκφράσει» συνήθεις πολιτικάντικες αφαιρέσεις και αοριστολογίες, όπως ο «λαός» και δήθεν θα δώσει «συγκεκριμένη ταυτότητα» στο κίνημα, είναι κάτι που, προς μεγάλη απογοήτευση των κομματικά σκεπτομένων, δεν θα επιτρέψουμε να συμβεί. Το κίνημα δεν επεξεργάζεται συνταγές κοινωνικής σωτηρίας γιατί απλούστατα δεν διακατέχεται από αίσθημα «ιερής αποστολής». Άλλωστε η «αποσπασματική» και «απολιτική» (όπως έχει συχνά κατηγορηθεί από όλα τα κόμματα) δράση του κινήματος, φαίνεται να τρομοκρατεί τις άρχουσες ελίτ της χώρας πολύ περισσότερο από τις «συνολιστικές» θεωρήσεις και «προγράμματα» των διαφόρων κομματικών μαντριών και των διαφόρων επαγγελματιών της «πολιτικής».
Σχετικά με τις επιμέρους πολιτικές μας τοποθετήσεις, πολλά μέλη του ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ ευελπιστούν σε ένα σύστημα όπως το υπάρχον, που όμως θα είναι στοιχειωδώς συνεπές προς τις διατυμπανιζόμενες ως θεμελιώδεις αρχές του και πολλά άλλα μέλη ίσως φαντάζονται ριζικά διαφορετικού τύπου κοινωνίες. Όλοι όμως έχουμε επίγνωση ότι, δεν κατέχουμε καμμία απόλυτη «αλήθεια» και γι’ αυτό κανείς μας δεν θα έλεγε όχι σε μια, έστω και τμηματική –αλλά ποιοτική- βελτίωση των συνθηκών ζωής του. Κατ’ αυτόν τον τρόπο οι διαφορετικές πολιτικές θεωρήσεις μας δεν μας διαχωρίζουν ως πολίτες με κοινά συμφέροντα και κοινούς αντιπάλους.
Γι’ αυτόν τον λόγο το κίνημα ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ δεν χρειάζεται να αποκτήσει «πρόγραμμα» και «ιερά βιβλία» για να το σεβαστεί η Εξουσία, η οποία ήδη το φοβάται περισσότερο από κάθε άλλον αντίπαλο. Το «πρόγραμμά» του είναι η έξοδος όσο γίνεται περισσοτέρων ανθρώπων από την παθητικότητα, η επιτυχία επιμέρους αλλά, «στρατηγικών» νικών που καταφέρνουν να προκαλέσουν ανήκεστο βλάβη τον αντίπαλο (όπως η κατάργηση των διοδίων) και, μακροπρόθεσμα, η πολιτική διαπαιδαγώγηση όσο το δυνατόν περισσοτέρων ανθρώπων δια του εθισμού τους στην αυθεντική (=άμεση) δημοκρατία και στην αυθεντική (χωρίς «μεσάζοντες») πολιτική δραστηριότητα. Ίσως με αυτόν τον τρόπο τεθούν οι προϋποθέσεις ώστε, κάποτε να αρχίσει να αλλάζει προς το καλύτερο η κοινωνία στην οποία ζούμε -και την οποία θα παραδώσουμε στους επόμενούς μας.
Σε αντίθεση με τα κατ’ ουσίαν απολίτικα κομματικά ποίμνια και τους παντοειδείς ακολουθητές, το κίνημα ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ είναι κατεξοχήν πολιτικό με όλη τη σημασία της λέξης. Κι αυτό επειδή, εφαρμόζει την πολιτική με την αυθεντική της έννοια (δηλ. ως οργανική –και όχι «στημένη»- κοινωνική διαδικασία μεταξύ ιεραρχικώς ισοτίμων) πρώτα από όλα στο ίδιο το εσωτερικό του. Δεν φιλοδοξεί να «εκπροσωπήσει» κανέναν πέραν από τα άτομα-πολίτες που συμμετέχουν σε αυτό. Δεν επιθυμεί να «εκφράσει», ή να «σώσει» την κοινωνία. Τον ρόλο του πολιτικού μεσίτη, του «εκπροσώπου», του «εκφραστή», του συνταγογράφου κοινωνικών παραδείσων, του «εθνοσωτήρα», τον χαρίζουμε στα πολιτικά κόμματα και στις λοιπές όψεις και εφεδρείες τού εξουσιασμού.
ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΚΕΠΤΙΚΟ ΤΟΥ ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ;
Οι κατ’ αρχήν στόχοι του κινήματος είναι η δημιουργία προβληματικών καταστάσεων για αυτούς που σκοπεύουν να επωφεληθούν από τη δεδομένη κοινωνική και οικονομική συγκυρία εις βάρος της υπόλοιπης κοινωνίας. Οι δράσεις του, οι οποίες εμπλουτίζονται και με νέα «αντικείμενα» (π.χ. μη πληρωμή εισιτηρίου στις οικονομικώς ελλειμματικές αστικές συγκοινωνίες, όπου οι πολιτικάντηδες και οι εργολάβοι έχουν κάνει υπερδεκαετές «πάρτυ» με τις προμήθειες υλικού) εξυπηρετούν αυτή τη συνθήκη.
Οι ενέργειές του είναι χτυπήματα στο μαλακό υπογάστριο ενός αιφνιδιασμένου και επί δεκαετίες επαναπαυμένου στην κοινωνική παθητικότητα Συστήματος.
Αποτελεί ένα εκρηκτικό κοκταίηλ (όπως αποδεικνύουν οι δράσεις για άνοιγμα των διοδίων) διαθέσεων, επιθυμιών, διαπιστώσεων και ενεργειών, οι οποίες από μόνες τους είναι ικανές να αποσταθεροποιήσουν νευραλγικές «λειτουργίες» του Συστήματος (όπως π.χ. η διαχρονική στην Ελλάδα διαπλοκή πολιτικάντηδων και εργολάβων).
Οι δράσεις του κινήματος ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ αποσκοπούν πρωτίστως στην πρόκληση ανωμαλίας στην «ομαλότητα» του φαγοποτιού των αντιπαραγωγικών νεοφεουδαρχών τζαμπατζήδων που λυμαίνονται τη χώρα και την κοινωνία.
Το κίνημα ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ νιώθει αλληλέγγυο και συγγενές με κάθε άτομο ή συλλογικότητα που αγωνίζονται για την ανάκτηση της αξιοπρέπειας τους και για το φυσικό δικαίωμά τους να ορίζουν τη ζωή τους. Η αλληλεγγύη μας αυτή αποκλείει εξ’ ορισμού από το κίνημά μας τούς ρατσιστές κάθε είδους.
ΤΙ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ; ΜΕΡΙΚΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ
- Δεν πληρώνουμε «εισιτήριο» στα
- Δεν πληρώνουμε διόδια. Πληρώνουμε ήδη υπέρογκα, σε σχέση με τις χώρες της Ε. Ε., τέλη κυκλοφορίας και επαχθή (πάλι σε σχέση με τις χώρες της Ε. Ε.) φόρο στα καύσιμα, ακριβώς για να συντηρείται και να ανανεώνεται το –απαράδεκτο- οδικό δίκτυο της χώρας (πέραν αυτού η ταυτόχρονη καταβολή διοδίων από τη μία και η καταβολή τελών κυκλοφορίας από την άλλη, αποτελεί παγκόσμια νεοελληνική «πατέντα»). Το νομικό καθεστώς για την κατασκευή αυτοκινητοδρόμων έχει χονδρικά ως εξής: οι ιδιώτες εργολάβοι συμμετέχουν με ελάχιστα ίδια κεφάλαια (κατά περίπτωση 7%-11%) ενώ τα υπόλοιπα έξοδα καλύπτονται από δημόσιο χρήμα και από δάνεια τα οποία δίνονται από τις τράπεζες προς τους εργολάβους με εγγύηση του ελληνικού Δημοσίου (δηλ. πάλι δικά μας χρήματα). Εν συνεχεία και μέσα από εξόφθαλμα νομικά μαγειρέματα, η εκμετάλλευση των δρόμων παραχωρείται για ουσιαστικά απεριόριστο αριθμό ετών (βλ. δεκαετιών) στους τζαμπατζήδες (αφού, όπως είδαμε, πήραν σχεδόν τζάμπα τις εργολαβίες) ιδιώτες «κατασκευαστές». Δηλαδή καλούμαστε να πληρώσουμε – ή, συχνότερα, να προπληρώσουμε- διόδια για δρόμους οι οποίοι φτιάχνονται με δικά μας (δημόσια) χρήματα και τους οποίους, όπως είναι κατανοητό, έχουμε ουσιαστικά πληρώσει και ξαναπληρώσει.
Υπό αυτή την έννοια γίνεται καταφανές ότι, η πληρωμή
Η όλη ανάλυση του σκαρώματος της απάτης των διοδίων καθιστά σαφές προς κάθε κατεύθυνση ότι, το ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ δεν θα ικανοποιηθεί με κανένα παζάρι ως προς τις τιμές των διοδίων, παρά μόνο με την ολοκληρωτική κατάργησή τους.
- Δεν πληρώνουμε εισιτήριο στις
Ο καθένας μπορεί να καταθέσει τις ιδέες του σχετικά με το τί ακόμα είναι ορθολογικό και δίκαιο να σταματήσουμε να πληρώνουμε. Για πολλούς λόγους που μπορεί ο καθένας να φανταστεί, η άρνηση πληρωμής μπορεί και πρέπει να συλλογικοποιηθεί και να επεκταθεί σε ό,τι αφορά «οφειλές» προς τη Δ.Ε.Η., τις τράπεζες, την Εφορία κλπ.
Ελπίζουμε να έγινε κατανοητό ότι τέτοιου είδους δράσεις χτυπούν το Σύστημα στο πιο ευαίσθητο σημείο του: στις «εισπράξεις», στο στήσιμο της «ρεμούλας», στην ομαλή διεξαγωγή των «δρομολογίων» της μίζας.
ΤΡΟΠΟΙ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΜΕ ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ
Όποιος έχει πραγματικά λόγο να μας γνωρίσει, θα μας βρει.
Δεν μας ενδιαφέρουν οι επικοινωνιακές τακτικές «ψαρέματος» οπαδών. Δεν μας ενδιαφέρει η «ενημέρωση» του «κόσμου» και η προπαγάνδα. Μας ενδιαφέρουν άνθρωποι που δεν ψάχνουν για καθοδήγηση και για «ηγέτες». Όποιος θέλει να συμμετάσχει, ξέρει πού είμαστε: δεν κρυβόμαστε - βρισκόμαστε παντού. Είμαστε στο διαδίκτυο με κάμποσες ιστοσελίδες, απασχολούμε κάθε τόσο τους κίτρινους δημοσιογραφίσκους / έμμισθους απολογητές των πολιτικάντηδων και των εργολάβων και κυρίως είμαστε συνεχώς στους δρόμους, απελευθερώνοντάς τους από τους δερβεναγάδες της διαπλοκής.
Θοδωρής Λαμπρόπουλος Επιτροπή Δεν πληρώνω νότιας Αθήνας
