ζητήσουν τα δεδουλευμένα τους το 2013.
Αρχικά ο δράστης, που ομολόγησε την πράξη του, καταδικάστηκε σε 14 χρόνια, αν και στη συνέχεια, μετά από 15 μήνες που εξέτισε στις φυλακές, η ποινή του μετατράπηκε σε εξαγοράσιμη, αντιστοιχώντας σε 5 ευρώ την ημέρα.
Ακόμα μεγαλύτερη επιείκεια επέδειξε το δεύτερο δικαστήριο, το οποίο ναι μεν, έκρινε τον κατηγορούμενο ένοχο για 31 σωματικές βλάβες, ωστόσο του αναγνώρισε της μετέπειτα καλής συμπεριφοράς, καταδικάζοντας τον σε 8 χρόνια εξαγοράσιμης ποινής, ενώ μάλιστα η εισαγγελική πρόταση ήταν να προσφέρει κοινωφελή εργασία.
Ο δράστης, βγαίνοντας από τη φυλακή φέρεται να μετανόησε για τις πράξεις του, αλλάζοντας επάγγελμα, αρχικά απασχολούμενος στο πλευρό των γονιών του ως κτηνοτρόφος και στη συνέχεια ως μάγειρας στην Αγγλία, όπου βρίσκεται και η οικογένειά του. Ο ίδιος δεν εμφανίστηκε σε αυτό το δικαστήριο, εκπρωσοπούμενος από το δικηγόρο του.
Όσο για τα θύματα, έχουν αποκτήσει άδεια παραμονής μετά το έγκλημα σε βάρος τους και δικαιώθηκαν για το σκέλος της εμπορίας ανθρώπων στο Ευρωπαϊκό δικαστήριο.
Δεν έχουμε τα δεδομένα που θα μας επέτρεπαν να κρίνουμε το βαθμό μεταμέλειας του δράστη, ούτε μπορεί κανείς να αρνηθεί τη δυνατότητα σωφρονισμού ακόμα και σε κάποιον που διέπραξε ένα τέτοιας έκτασης έγκλημα, που από θαύμα δεν κατέληξε σε λουτρό αίματος. Δικαιούται όμως κανείς να αναρωτηθεί αν αυτού του είδους η ποινική αντιμετώπιση θα υπήρχε για ένα μετανάστη που θα πυροβολούσε εναντίον 35 ανθρώπου, ή έστω για κάποιον που δεν ήταν αφεντικό τη στιγμή της τέλεσης του εγκλήματος. Σε κάθε περίπτωση, το πραγματικά κρίσιμο ζήτημα είναι ότι εξακολουθούν να “υπάρχουν” Μανωλάδες, όχι μόνο σε χωράκια, και για κάθε μεταμελημένο πρώην αφεντικό, υπάρχουν πάρα πολλά που εξακολουθούν να απομυζούν μετανάστες και ντόπιους εργάτες, με λιγότερο φονικούς – αν και οι αριθμοί των εργατικών “δυστυχημάτων” λένε μια άλλη ιστορία- αν και όχι λιγότερο βίαιους για τη ζωή τους, τρόπους.
katiousa
